Na Zamku Piastowskim w Legnicy dobiegł końca remont pomieszczeń kawiarni Kleks. Nowy kształt zamkowym murom nadały podukty TUBAG. Dziś w Kawiarni Kleks można spędzić czas przy dobrej kawie, książce i muzyce oraz odpocząć na tarasie z łąką kwietną. Do renowacji pomieszczeń wykorzystano 350 m² tynków:


- SAN O WTA Obrzutka natryskowaSAN O WTA Obrzutka natryskowa,
- SAN P WTA Tynk renowacyjny podkładowySAN P WTA Tynk renowacyjny podkładowy,
- SAN D WTA Tynk renowacyjnySAN D WTA Tynk renowacyjny,
- SHF Zaprawa szpachlowa wzmocniona włóknemSHF Zaprawa szpachlowa wzmocniona włóknem (marki AKURIT)
- Antika silikat F Silikatowa farba fasadowaAntika silikat F Silikatowa farba fasadowa.



Zamek Piastowski w Legnicy to jeden z najstarszych obiektów znajdujących się na terenie Polski. Obok zamku we Wleniu jest pierwszą murowaną warownią na ziemiach polskich. Przez ponad 750 lat (do 1945) był siedzibą i symbolem władzy terytorialnej książąt piastowskich, starostów habsburskich, pruskich i niemieckich urzędów rejencyjnych. Dziś w zamku mieszczą się instytucje oświatowe i legnickie Muzeum Miedzi. Obecny wygląd Zamku Piastowskiego jest efektem ciągłych jego przebudów w duchu kolejnych epok, oraz rujnującym go doszczętnie wielkich pożarów z lat 1711, 1835 i 1945. Z oryginalnego, średniowiecznego założenia do czasów współczesnych dobrze zachowały się strzeliste wieże św. Jadwigi i św. Piotra, rozpoznawalna pozostaje także bryła pałacu książęcego z pozostałościami gotyckich łuków i portali. Ocalały relikty kaplicy romańskiej, odsłonięte w trakcie prac konserwatorskich w latach 60. ubiegłego wieku, które dzisiaj dostępne są dla odwiedzających w specjalnie wybudowanym pawilonie.


Legenda głosi, że w zamkowej wieży św. Piotra zamieszkuje duch rycerza drużyny książęcej Ot­tona von Ho­gena. Daw­no te­mu uwięziony tam paź Sławek zmarł śmiercią głodową, ponieważ Otton roztrwonił pieniądze przekazane przez władcę na żywność dla skazańca. Książę nakazał uwolnić pazia gdy okazało się, że został niesłusznie wtrącony do lochu.


Wiadomość o znalezieniu jego zwłok bardzo rozgniewała władcę. Na­tych­miast ka­zał wtrą­cić nie­po­słusz­ne­go ry­ce­rza do te­go sa­me­go lo­chu i ska­zał go na śmierć gło­do­wą w to­wa­rzy­stwie roz­kła­da­ją­cych się zwłok swej ofia­ry. Ot­ton skom­lał o li­tość, za­wo­dził dnia­mi i no­ca­mi, wresz­cie nie­wy­słu­cha­ny sko­nał w mę­kach. Pochowano ich obu we wspólnym grobie. Od tego dnia wieża św. Piotra jest nazywana Głodową.



Autor: Quick-mix - zobacz wizytówkę firmy