Koszty eksploatacji budynku mieszkalnego, to w znacznej mierze koszty jego ogrzewania. Ich obniżenie możliwe jest przede wszystkim poprzez zastosowanie odpowiedniej termoizolacji.

W domach jednorodzinnych najwięcej ciepła ucieka przez ściany zewnętrzne, dachy i podłogi. Aby zminimalizować te straty, należy nie tylko zwiększyć grubość warstwy izolacyjnej, ale także zadbać o likwidację ewentualnych mostków termicznych. Standardowa grubość termoizolacji stosowanej w Polce, to 10 cm na ścianach zewnętrznych i 18 – 25 cm na dachach. Biorąc jednak pod uwagę naszą sytuację klimatyczną i przeciętny okres użytkowania budynków, powinno się stosować termoizolację o zwiększonej grubości. - ok 20 cm na ściany zewnętrzne i 30 – 35 cm na dachy. Takie zwiększenie grubości izolacji znacząco wpłynie na obniżenie kosztów ogrzewania. Ekonomiczne uzasadnienie grubości izolacji oraz parametry stolarki otworowej można bez trudu obliczyć indywidualnie dla każdego budynku. Do sporządzenia takich obliczeń będą nam potrzebne takie dane, jak koszt materiałów i robocizny, oraz wielkość zużycia i koszt ogrzewania.

Za rozwiania uzasadnione ekonomicznie uznać należy takie. Które przy minimalnych kosztach dodatkowych (przekraczających koszt wykonania izolacji wymaganej warunkami technicznymi), pozwalają maksymalnie obniżyć koszty ogrzewania budynku. Można także zastosować rozwiązania zapewniające oszczędności w kosztach ogrzewania na wysokim poziomie, ale koszt ich instalacji będzie niewspółmiernie wysoki w stosunku do planowanych zysków.

Należy pamiętać, że wszystkie zakładane parametry obliczeniowe są charakterystyczne dla konkretnej nieruchomości są wypadkową bardzo wielu czynników takich jak: forma architektoniczna budynku, rodzaj konstrukcji, funkcją jaką pełni, lokalizacja i przyjęte w projekcie rozwiązania technologiczne.


Źródło: Materiały konferencyjne – Izolacje 2012, „Budynek energooszczędny – czy to się opłaca” (mgr inż. Konrad Witczak)

Opr. S. Z.