MONTAŻ OKNA PIONOWEGO

Zamontowane w fasadzie budynku okno jest narażone na parcie i ssanie wiatru oraz infiltrację wody opadowej. Tymczasem właśnie przed tymi zjawiskami przyrodniczymi powinno ono chronić wnętrze domu. Producenci okien oferują najróżniejsze wyroby, w tym takie, które gwarantują niezwykle małą ucieczkę ciepła przez szyby i ramy. Tym ważniejsze staje się mocne, spełniające określone wymagania osadzenie okna.

Przebieg prac

Gdy budujemy dom, wielkość okien jest zawarta w projekcie. Nie oznacza to, że wykonawcom uda się idealnie "trafić" w wymiar. Dlatego przed kupnem okien dobrze jest wymierzyć wszystkie przeznaczone na nie otwory. Tak samo zresztą trzeba postąpić, jeśli wymienia się okna.

Wymiar zewnętrzny ramy powinien być o ok. 15-30 mm mniejszy od wymiaru otworu. Szczelina pomiędzy ramą a ścianą nie może być mniejsza niż 10 mm. Okno nie może być spasowane bez wspomnianego luzu, ponieważ musi istnieć możliwość przenoszenia naprężeń w ramie, powstających w skutek zmian temperatury oraz drgań wywołanymi ruchem samochodowym lub podmuchami wiatru. Pod oknem również jest konieczne pozostawienie szczeliny dylatacyjnej. Zostaną w niej zamontowane parapety - wewnętrzny i zewnętrzny. Trzeba przy tym zwrócić uwagę, aby otwory odwadniające ramę okienną nie znalazły się pod parapetem, zaś parapet zewnętrzny nie może wchodzić pod nią.

Montaż ramy okiennej. Czynność tę przeprowadza się przy zdjętych skrzydłach. Przed wstawieniem ościeżnicy w otwór należy przykręcić do niej metalowe łączniki. Są to kotwy lub dyble, a wybór i liczba zależą od rodzaju stolarki oraz konstrukcji ściany.

Po wyschnięciu wypełnień, na dolnej płaszczyźnie otworu ustawia się klocki dystansowe. Następnie dokładnie trzeba wypoziomować i wypionować ramę, używając klinów drewnianych do jej ustabilizowania. Klocki i kliny muszą być tak rozmieszczone, aby mogły być zachowane ustalone wymiary dylatacji.

Po ustabilizowaniu ramy, przykręca się łączniki do ściany, wprowadzając je w nawiercone otwory z wstawionymi kołkami rozporowymi z tworzywa sztucznego. RYS2

Wykonanie izolacji. Po przykręceniu ościeżnicy trzeba ponownie skontrolować jej ustawienie w pionie i poziomie, warto też sprawdzić, czy obie przekątne są równe. Następnie zakłada się skrzydła i sprawdza, czy funkcjonują one prawidłowo, łatwo się otwierają i zamykają.

Kolejnym etapem montażu jest zwilżenie wodą ościeża (ale nie ramy okna) i wypełnienie przestrzeni dylatacyjnej pianą poliuretanową. Czynność tę przeprowadza się przy zamkniętych skrzydłach. Piana musi być tak dobrana, aby miała parametry izolacyjności termicznej i akustycznej zbliżone do tych, charakteryzujących okno.

Szczelinę wypełnia się do 1/3 jej głębokości, ponieważ w trakcie aplikacji piana znacznie zwiększa objętość. Po upływie ok. doby, czyli po całkowitym stwardnieniu piany, jej nadmiar odcina się ostrym nożem na równi z ościeżnicą okna

Wykończenie ościeża. Piana montażowa nie jest odporna na promienie UV i z czasem staje się krucha. Dlatego należy ją osłonić odpowiednim uszczelniaczem, np. akrylem do płyt gipsowo-kartonowych. Można go stosować także na zewnątrz i malować farbami elewacyjnymi.
Dolną płaszczyznę ościeża od strony zewnętrznej trzeba uszczelnić neutralnym silikonem budowlanym. Nie reaguje on z zasadowym odczynem tynków. Silikon wygładza się specjalną kostką ułatwiającą jego wyprofilowanie, bowiem woda musi swobodnie spływać w kierunku zewnętrznym. Dopiero na takiej podkładce osadza się parapet zewnętrzny.

Parapet wewnętrzny najlepiej montować przy użyciu piany niskorozprężnej, która bardzo silnie wiąże, ale w małym stopniu się rozpręża.

MONTAŻ DRZWI WEWNĘTRZNYCH

W nowo budowanym, a czasem także w remontowanym domu trzeba wybrać nie tylko samo skrzydło drzwiowe, ale również ościeżnicę, nazywaną potocznie futryną.

Przebieg prac

Montaż drzwi sprowadza się do stabilnego umocowania ościeżnicy w otworze w murze i zawieszenia na niej skrzydła. Obecnie rzadko montuje się ościeżnice metalowe, opisujemy zatem prace związane z tymi najbardziej popularnymi.

Wymiar ościeżnicy musi być o kilka centymetrów mniejszy od otworu drzwiowego, aby pozostało miejsce na swobodną "pracę" elementów.

Przygotowanie ościeżnicy. Jeśli kupuje się drzwi z ościeżnicą, wówczas w komplecie znajdują się wszystkie niezbędne elementy mocujące. Montaż ościeżnicy rozpoczyna się od ułożenia obu pionowych elementów prostopadle do krótszego elementu poziomego, po obu jego bokach. Elementy łączy się wkrętami lub łącznikami, umieszczając je w przygotowanych fabrycznie gniazdach. Następnie metalowymi klamrami łączy się drewniane opaski, stanowiące wykończenie ościeżnicy.

Montaż ościeżnicy. Wszystkie płaszczyzny otworu drzwiowego należy oczyścić z resztek zaprawy, co zwiększa przyczepność pianki montażowej. Następnie wstawia się ościeżnicę w otwór i stabilizuje ją drewnianymi klinami. Muszą się one znaleźć przy górnym i dolnym zawiasie oraz przy zamku, a powinny także w górnych narożnikach ościeżnicy. Ościeżnicę trzeba wypionować i wypoziomować, korzystając z poziomnicy.

Kolejna czynność to trwałe zamocowanie ościeżnicy za pomocą dybli montażowych z kołkami rozporowymi. Dyble wprowadza się w otwory w murze, nawiercone skośnie w dół. Najpierw należy przymocować ościeżnicę w trzech punktach od strony zawiasów.

Po zawieszeniu skrzydła dokonuje się korekty jego ustawienia i mocuje ościeżnicę do muru kotwą pod gniazdem zamka. Następnie należy sprawdzić, czy zamek funkcjonuje prawidłowo, a skrzydło lekko otwiera się i zamyka.

Wewnątrz ościeżnicy, w płaszczyźnie skrzydła, umieszcza się w równych ostępach pięć listew, które przeciwdziałają sile rozprężania pianki montażowej. Po zwilżeniu wodą ościeża, wprowadza się piankę między ościeżnicę a mur przy zamkniętym skrzydle drzwiowym. Po upływie doby - jest to czas potrzebny na całkowite stwardnienie pianki - montuje się po obu stronach ościeżnicy opaski, przyklejając je do muru klejem montażowym.

Ważne

- Ościeżnice osadza się po otynkowaniu ścian. Można je ochronić przed zabrudzeniem pianą montażową, naklejając wzdłuż obwodu samoprzylepną taśmę malarską.
- Łączniki do montażu okna muszą być przeznaczone do materiału, z jakiego zostało ono wykonane; inne są do okien z PVC, inne zaś do drewnianych.
- Mocowania okna powinny być rozmieszczone w odległości ok. 20 cm od narożników oraz między nimi - w odległości nie większej niż 70 cm.
- Jeśli okno jest osadzane w ścianie z izolacją termiczną, powinno się ono znaleźć w warstwie ocieplenia. Wówczas jednak kotwy muszą być na tyle długie, aby sięgały do muru.

Przy ścianach jednowarstwowych okno umieszcza się w środku przekroju ściany, a przy dwuwarstwowych - przy zewnętrznej krawędzi warstwy nośnej. W murach trójwarstwowych warstwa elewacyjna - zwłaszcza wykonywana z cegły klinkierowej lub silikatowej powinna tworzyć tzw. węgarek zachodzący ok. 1 cm na ościeżnicę z każdej strony.
- Warto kupować tylko takie drzwi, które mają w komplecie wszystkie potrzebne łączniki i śruby.

Źródło: Grupa PSB S.A.

Autor: Grupa PSB S.A. - zobacz wizytówkę firmy