|
![]() Mapei na ogrzewanej podłodze
Ogrzewanie podłogowe ma wiele zalet, z których największą jest poprawa komfortu użytkowania posadzek wykonanych z okładziny ceramicznej lub kamiennej. Nie dziwi więc rosnąca jego popularność – głównie w postaci ogrzewania elektrycznego lub wodnego.
W tym ostatnim przypadku elementy grzejne są zazwyczaj zintegrowane z podkładem wykonanym, w zależności od długości cyklu inwestycyjnego, metodą tradycyjną (z cementu modyfikowanego żywicą) lub na bazie specjalnych, szybkoschnących zapraw hydraulicznych. REKLAMA: Przed montażem okładziny wymagane jest przeprowadzenie procedury wygrzewania. Polega ona na kombinacji stopniowego podnoszenia i zmniejszania temperatury podkładu grzejnego w określonym czasie, według specjalnego harmonogramu, zależnego od rodzaju ogrzewania i usytuowania przewodów grzejnych. Cykl wygrzewania dla podkładów cementowych trwa minimum 21 dni, zaś dla anhydrytowych 7. Dla podkładów wykonanych przy użyciu specjalnych wstępnie zmieszanych zapraw np. TOPCEM PRONTO, cykl wygrzewania skraca się do jednego dnia. Procedura wygrzewania pozwala na szybkie, lecz nie gwałtowne, a co za tym idzie bezpieczne, odparowanie wilgoci resztkowej z podkładu. Jej pominięcie z reguły skutkuje szokiem termicznym, który, po nagłym włączeniu ogrzewania, objawia się gwałtownym odparowaniem wilgoci resztkowej z podkładu, dużym skurczem, a w efekcie – powstaniem pęknięć w podkładzie. Pęknięcia te są następnie przenoszone na powierzchnię posadzki ceramicznej, co w skrajnych przypadkach prowadzi do spękania i/lub odspojenia się płytek od podłoża. Normalne użytkowanie ogrzewania podłogowego (czyli następujące po sobie cykle rozgrzewania i studzenia) powoduje naprzemienne rozszerzanie się i kurczenie podkładu i płytek na nim zamontowanych. Współczynniki rozszerzalności cieplnej obu tych warstw są różne, więc dochodzi pomiędzy nimi do powstania sił ścinających – na tyle dużych, że mogą zagrozić trwałości połączenia między podkładem a płytkami. Aby skompensować te naprężenia i nie dopuścić do uszkodzeń okładziny, należy na podkładzie grzejnym stosować zaprawy klejące o wysokich parametrach (klasy C2 – popularnie zwane klejami elastycznymi), a w przypadku dużych formatów płytek – kleje odkształcalne (klasy C2/S1 lub C2/S2), które będą stanowiły bufor bezpieczeństwa, „odkształcalny przegub” pomiędzy okładziną a podłożem. Podkład powinien być ponadto po obwodzie odseparowany od ściany paskiem materiału odkształcalnego, np. styropianu, o szerokości min. 1 cm. Dodatkowo należy pamiętać o przeniesieniu wszystkich dylatacji znajdujących się w podkładzie na powierzchnię okładziny ceramicznej i wypełnieniu ich elastycznymi masami uszczelniającymi. Spoiny między płytkami ułożonymi na ogrzewaniu podłogowym powinny mieć odpowiednią szerokość, a do ich wypełnienia polecane są zaprawy do spoinowania o wysokich parametrach (klasa CG2). Dzięki temu spoiny będą w stanie przejąć i skompensować naprężenia powstające na powierzchni ogrzewanej posadzki ceramicznej.
![]() (3.4) |
Jesteś w dziale:
Balkony i tarasy![]() ![]() ![]() ![]()
![]()
![]() ![]() Najczęściej czytane
![]() |
|
Copyright 2023 chemia budowlana .info |
polecane agencje |zaufali nam |partnerzy | polityka prywatności | reklama | newsletter | kontakt |