Wykorzystanie maszynowych tynków gipsowych nie tylko zapewnia ścianom i sufitom idealną gładkość, ale także znacznie przyspiesza prace wykończeniowe. Zadbanie o to, by tynki należycie dojrzały i wyschły, też nie nastręcza trudności.


Metoda maszynowa – przy pomocy agregatu tynkarskiego – zapewnia wykonawcom łatwość i wydajność prac. Nie bez znaczenia jest wspomniana już szybkość: przy dobrym przygotowaniu i wyszkoleniu ekipy może ona położyć od 120 do 150 mkw. dziennie. Wytynkowanie trzypokojowego mieszkania może zająć brygadzie dwa, trzy dni, przeciętnego domu jednorodzinnego – tydzień. Szybkie wykonanie tego etapu prac to niewątpliwa korzyść, jako że tuż po nim musi nastąpić przerwa technologiczna na związanie, stwardnienie i wyschnięcie zaprawy gipsowej. Nie musi ona jednak przysparzać stresów i obaw co do końcowych efektów. Wystarczy zapamiętać kilka prostych zasad.
Wysychanie to po prostu odparowanie z otynkowanego podłoża nadmiaru wilgoci. Aby otrzymać optymalną konsystencję roboczą zaprawy gipsowej, przypominającą bitą śmietanę, należy w agregacie połączyć gips ze znaczną ilością wody zarobowej. Przykładowo, na 30 kilogramów Gipsu Tynkarskiego Maszynowego Tempo, produkowanego w Dolinie Nidy, przypada około 18,5 litra wody (tj. ok. 61% masy gipsu). Do pełnego związania zaprawy potrzeba zaledwie 15% wody w stosunku do masy gipsu. Reszta musi, w procesie wysychania tynku, odparować.

1) nakładanie za pomocą agregatu,

2) wstępne wyrównywanie pacą H,

3) gładzenie szpachlą długą i...

4) wyciąganie mleczka pacą gąbkową. Fot. Dolina Nidy

Dojrzałość wymaga czasu
Szczególnej dbałości tynk gipsowy potrzebuje przez pierwszą dobę, licząc od nałożenia. Zachodzi wówczas końcowy etap uwodnienia zaprawy gipsowej, tworzą się wiązania międzycząsteczkowe, stabilizuje się jej przyczepność do podłoża. Nie wolno wówczas narażać tynku ani na zbyt gwałtowne przeciągi, ani na intensywne suszenie, chronić go też trzeba przed mocnym i bezpośrednim nasłonecznieniem. Po tym dniu wskazane jest zapewnienie odpowiedniej wentylacji pomieszczeń.
Czas wysychania tynku gipsowego zależy od grubości jego warstwy oraz temperatury i wilgotności panujących w pomieszczeniu. Zwykle wynosi od 10 do 14 dni. Dla przykładu, piętnastomilimetrowa warstwa tynku Tempo, przy dobrej wentylacji i temperaturze powyżej 15oC, schnie do 14 dni. Co oczywiste, tynki najszybciej wysychają tam, gdzie przepływ powietrza jest intensywny, najwolniej w narożach, kątach i zakamarkach, gdzie ruch powietrza jest utrudniony. Z cyrkulacją powietrza nie należy jednak przesadzać.
Generalnie przyjmuje się, że na wysychanie tynków gipsowych należy przewidzieć jedną dobę na każdy milimetr grubości tynku gipsowego. Oczywiście, dotyczy to korzystnych warunków pogodowych. Gdy występują intensywne długotrwałe opady deszczu lub gęste mgły – wilgotność powietrza jest wówczas bardzo wysoka – czas wysychania tynków ulega wydłużeniu.
Temperatura w tynkowanych pomieszczeniach powinna wynosić – zarówno w czasie wykonywania tynków, jak też i podczas dojrzewania i wysychania – od 5 do 25°C.
Po wyschnięciu tynk staje się jasny i gładki. Gdy wilgoć odparuje z podłoża i tynku gipsowego do poziomu niższego niż 1% można przystąpić do malowania, tapetowania i innych dowolnych prac wykończeniowych.

Błędy okresu dojrzewania
Intensywne wietrzenie, zbyt gwałtowne suszenie, nadmiernie wysoka temperatura, „huraganowe” przeciągi itp. – szczególnie w okresie zimowym, przy zastosowaniu punktowych źródeł ciepła (np. często stosowanych nagrzewnic elektrycznych) – mogą spowodować wystąpienie dużych naprężeń, skurczy w materiale i poważnie zagrozić pękaniem wysuszonego już tynku i powstaniem rys na jego powierzchni.
Gdy zaś tynk nie schnie lub proces ten przebiega zbyt długo – na przykład z powodu niedostatecznej wentylacji – na jego powierzchni może powstać zgorzelina. Jest to szczelna, pozbawiona chłonności warstwa, uniemożliwiająca wysychanie tynku nawet przy intensywnym wietrzeniu. Zgorzelinę niezwłocznie trzeba usunąć, szlifując powierzchnię drobnoziarnistym papierem ściernym lub siateczką do szlifowania. Czynność tę trzeba jednak wykonać jak najostrożniej, by nie zarysować powierzchni tynku.


Marek Tomasik
Dolina Nidy


Żeby dobrze schło
Na szybkie i prawidłowe odparowanie wody ze świeżo położonego tynku gipsowego wpływ ma wiele czynników. Do najważniejszych należą:
faktyczna wilgotność tynkowanego podłoża – jej maksymalny poziom nie może przekroczyć 3%, bo mogą pojawić się problemy z przyczepnością zaprawy
właściwości fizyczne zaprawy – przede wszystkim stosunek wody do gipsu (współczynnik W/G)
konsystencja zaprawy tynkarskiej – im więcej wody, tym rzadszy będzie zaczyn, a po wyschnięciu liczyć się należy z istotnym zmniejszeniem wytrzymałości takiego tynku
grubość warstwy tynku – średnio powinien mieć grubość 10 mm, ale jeżeli tynkarze muszą „prostować” ściany po murarzach, grubość tynku też wzrośnie, nawet do kilku centymetrów ruch powietrza w pobliżu wysychającej powierzchni – należy zapewnić regularną wymianę powietrza nasyconego parą wodną na dalekie od stanu nasycenia; często niezawilgoconego powietrza potrzeba tyle, że zwykłe rozszczelnienie bądź uchylenie okna nie spełni oczekiwań i na czas wysychania tynków okna trzeba po prostu otworzyć.
Tynk gipsowy pozwala na uzyskanie ścian idealnie równych, gładkich i nieskazitelnie jasnych.

Fot. BananaStock Ltd.

www.chemiabudowlana.info

Autor: Dolina Nidy - zobacz wizytówkę firmy