Zadbany balkon to miejsce, na którym chętnie spędzamy czas w ciepłe i słoneczne dni. Coraz częściej traktowany jest jako kolejne pomieszczenie w domu i z równą troską, jak wnętrze, dekorowany. To, jak go zagospodarujemy, zależy nie tylko od indywidualnych preferencji właściciela i jego możliwości finansowych, ale w równym stopniu od powierzchni. Zdecydowanie większa możliwości sprawia loggia czy taras niż maleńki balkonik z trudem mieszczący niewielkie krzesło i doniczkę z kwiatami – o każdy jednak należy odpowiednio dbać.

Co jest najbardziej destrukcyjne dla balkonów i tarasów? Bez wątpienia, ekstremalne temperatury oraz duże różnice między temperaturą dnia i nocy. Nieodpowiednio przygotowane podłoże, niespełniające podstawowych wymagań w zakresie wilgotności, wytrzymałości, wypoziomowania itp., źle dobrane zaprawy klejowe i spoiny, błędy popełnione na etapie doboru płytek i układania posadzki – to wszystko może powodować, że pod wpływem dużych amplitud temperatur i ich ekstremalnych wartości okładzina zacznie pękać i odspajać się, wykruszą się fugi.

Kolejnym zagrożeniem dla trwałości wykończenia zewnętrznej posadzki są opady atmosferyczne. Pozostając pod wpływem wilgoci, powierzchnia jest podatna na pojawienie się zagrzybień i pleśni, które rozwijają się w niezabezpieczonych miejscach, jak pęknięcia czy szpary.

Zniszczona posadzka balkonu czy tarasu wygląda nieestetycznie i nie zachęca do korzystania z tej przestrzeni. Warto więc dokonać jej renowacji. Jak się do tego zabrać?

1. Najpierw należy ocenić zakres i stopień uszkodzeń, ponieważ na tej podstawie wybieramy sposób naprawy.
A. Nie zawsze musimy skuć zniszczone płytki – jeśli wybrany przez nas system renowacyjny dopuszcza takie rozwiązanie, nową nawierzchnię możemy ułożyć na już istniejącej. Warunkiem jest jednak to, że aktualna jest stabilna i mocno przylega do podłoża – to, że jest popękana, nie stanowi przeszkody. Aby sprawdzić stan nawierzchni, należy jej powierzchnię opukać gumowym młotkiem. Brak głuchego pogłosu świadczy o dobrym stanie posadzki.
B. Jeśli w jakimś miejscu usłyszymy głuchy, pusty dźwięk, oznacza to, że w tym miejscu doszło do odspojenia płytki od podłoża. Konieczna jest jej wymiana, która niekoniecznie musi oznaczać skucie całej posadzki. W przypadku, gdy odspojeniu uległy pojedyncze płytki, warto zastanowić się wraz z fachowcem, czy lepszym rozwiązaniem jest uzupełnienie ubytków i ułożenie nowej okładziny na starej, czy też skucie i układanie posadzki na surowym podłożu.
C. Bezwzględnie skucia wymagają płytki, które się kruszą, łamią i pękają, a także nieodpowiednie do stosowania na zewnątrz (bez właściwości mrozoodpornych).
2. Jak już wiemy, czy nową okładzinę układamy na istniejącą, czy też skuwamy, przystępujemy do przygotowania podłoża. W pierwszym przypadku zaczynamy od dokładnego wyczyszczenia podłoża z brudu, kurzu, odtłuszczenia powierzchni i usunięcia z niej innych zanieczyszczeń, które mogłyby osłabi
3. i tak niską przyczepność płytek ceramicznych. Jako że wykonana z nich posadzka charakteryzuje się gładkością i nienasiąkliwością, a także niską przyczepnością dla materiałów na bazie cementu, niezbędne jest zastosowanie produktu poprawiającego przyczepność.
4. Jeśli podłoże jest popękane i ma ubytki, należy je wypełnić korzystając ze specjalistycznych zapraw do napraw i wyrównywania betonu, a następnie całą jego powierzchnię pokryć emulsją poprawiającą przyczepność.
5. Po wyschnięciu powyższych warstw, na suche podłoże aplikujemy dwie warstwy elastycznej cementowej zaprawy uszczelniającej. Nie wolno też zapominać o uszczelnieniu połączeń ścian z płytą balkonową – używana jest do tego taśma uszczelniająca, którą wklejamy w pierwszą warstwę zaprawy uszczelniającej.
6. Kolejnym etapem renowacji posadzki jest nałożenie na odpowiedniego kleju – wybór zaprawy determinowany jest rodzajem i formatem płytek przewidzianych do układania. Przede wszystkim musi być ona wodo- i mrozoodporna. Nakłada się jej cienką warstwę zarówno na podłoże, jak i spód nowej płytki.
7. Do wykańczania podłogi balkonu czy tarasu należy stosować płytki o niskiej nasiąkliwości (max 3%, choć zalecana wartość to do 0,5%). Optymalnym wyborem są np. płytkli gresowe. Nowe płytki ceramiczne układamy na warstwę grzebieniową zaprawy klejącej w taki sposób, żeby ich spoiny nie pokrywały się ze spoinami starej okładziny. Dzięki niskiej nasiąkliwości będą one odporne na wpływ bardzo niskich temperatur i nie popękają.
8. Ułożone płytki należy zafugować za pomocą mrozoodpornej spoiny, a szczeliny wypełnić silikonem.


Autor: weber - zobacz wizytówkę firmy