Część II – Podstawowe zasady prawidłowego wykonawstwa i doboru materiałów

Bezspoinowe Systemy Ociepleń to znane i sprawdzone rozwiązanie izolacji cieplnej budynku, o ponad 40 letniej tradycji związanej z jego produkcją, aplikacją i eksploatacją. To również jeden z najważniejszych elementów budynku. – Od jego wyboru oraz prawidłowego wykonania zależy nie tylko trwałość elewacji, ale także jakość i komfort życia mieszkańców budynku oraz energooszczędność inwestycji – podkreśla Tomasz Wiercioch ze Stowarzyszenia na Rzecz Systemów Ociepleń.

Na początek kilka zasad – o czym warto pamiętać

Prawidłowe wykonanie Bezspoinowego Systemu Ociepleń opiera się na prostych, ale niezwykle istotnych zasadach. Ich przestrzeganie wpływa na późniejsze użytkowanie oraz wygląd elewacji, a także pozwala zapobiegać pojawianiu się uszkodzeń. Wykonując system ociepleń należy pamiętać o kilku ważnych regułach:
1)Zaprawa klejąco – szpachlowa, zbrojona tkaniną z włókna szklanego, wykończona cienkowarstwowym tynkiem nawierzchniowym musi wykazywać odpowiednio wysoką wytrzymałość na uderzenie i przebicie.
2)W strefie przyziemia, do wysokości 2 m nad poziomem terenu oraz w pozostałych strefach o podwyższonym ryzyku wystąpienia uszkodzeń mechanicznych zalecane jest stosowanie warstwy zbrojnej o zwiększonej odporności.
3)Dodatkowe zabezpieczenie elewacji możliwe jest poprzez zastosowanie farb silikonowych bądź farb na bazie dyspersji organicznych o podwyższonej przyczepności, odporności na szorowanie oraz obniżonej nasiąkliwości.
4)Właściwe mocowanie płyt izolacyjnych, a także należyte wykonanie warstwy zbrojeniowej, szczególnie w miejscach narażonych na powstawanie naprężeń, zapobiega powstawaniu rys i pęknięć w narożach otworów w elewacji.
5)Analiza stanu naprężeń podłoża, wybór właściwych materiałów izolacyjnych oraz materiałów warstwy zbrojeniowej i ich prawidłowe zamocowanie oraz zachowanie odpowiednich zakładów tkaniny zbrojącej zapobiega pojawianiu się rys o różnym układzie na powierzchni wyprawy.
6)Odporność systemu ociepleń na uszkodzenia mechaniczne zależy w dużym stopniu od warstwy zbrojonej, gdyż to ona zapewnia odporność na działanie sił udarowych oraz przeciwdziała skutkom naprężeń termicznych na styku z wyprawą tynkarską. Ale będzie ona spełnia swoją rolę tylko wtedy jeżeli zostanie wykonana zgodnie z zaleceniami producenta. Siatka zbrojąca powinna być całkowicie zatopiona w zaprawie w połowie grubości warstwy i tworzyć warstwę ciągłą z kilkunastocentymetrowymi zakładkami. Ułożenie siatki zbrojącej pod wyprawą tynkarską spowoduje pojawienie się w krótkim czasie rys na powierzchni elewacji. Powoduje to również osłabienie samego materiału termoizolacyjnego i negatywnie wpływa na trwałość wyprawy tynkarskiej.

Ważna trwałość i uroda

Dobór kolorystyki elewacji, a co za tym idzie odpowiednich farb i zapraw tynkarskich, to bardzo istotna kwestia, zwłaszcza w perspektywie długoletniego użytkowania. Zmiany koloru, które pojawiają się na elewacji są efektem naturalnego procesu odbarwiania farb i tynków głównie na skutek promieniowania UV. Przy doborze kolorystyki należy ograniczyć paletę barw zapraw tynkarskich oraz farb elewacyjnych do kolorów o współczynniku odbicia światła powyżej 25. Pozwoli to uniknąć w przyszłości nadmiernego nagrzewania się powierzchni, a w konsekwencji pękania wyprawy tynkarskiej. Na powierzchni elewacji występują odpowiednie warunki do rozwoju życia biologicznego. Dlatego przy wyborze powłok finalnych – farb, tynków – warto sprawdzić czy zawierają substancje o czynnym działaniu biocydowym. Nie należy też zapomnieć o systematycznej dbałości o czystość elewacji – usuwaniu kurzu, sadzy, zarodników glonów i grzybów.

Należy także pamiętać, iż jedną z głównych funkcji jaką pełnią tynki jest ochrona ściany zewnętrznej przed destrukcyjnym wpływem czynników otoczenia. Nawet niewielkie uszkodzenie wyprawy tynkarskiej może w znacznym stopniu osłabić odporność systemu ociepleń na oddziaływanie środowiska i przyspieszyć proces destrukcji. Spełnienie tej funkcji wymaga od nich odporności na działanie czynników zewnętrznych, takich jak: temperatura i jej zmiany, wilgoć, wiatr, promieniowanie słoneczne oraz zanieczyszczenie atmosfery. Gradienty temperatury i spowodowane nimi różnice odkształcalności tynku i podłoża powodują powstawanie naprężeń. Podobny skutek wywołają zmiany wilgotności. W procesie wysychania ściany pojawiają się skurcze, które prowadzą do zarysowania i osłabienia przyczepności tynku do podłoża. Wszelkie pęknięcia wyprawy tynkarskiej przyspieszają transport wilgoci w głąb systemu ociepleń, któremu towarzyszy migracja soli wapiennych, a następnie ich krystalizacja i ekspansja. Efekty ekspansywne prowadzą do erozji i ubytków masy tynkowej oraz spadku wytrzymałości. Na skutek zachodzących zjawisk pojawiają się z czasem rysy termiczne i skurczowe, odspojenia tynku i ubytki. Bardzo ważnym aspektem jest przestrzeganie zasad aplikacji farb i tynków. – Stosowanie się do zaleceń podanych w dokumentacji technicznej, a więc m.in. przestrzeganie odpowiednich proporcji mieszania wyrobów, nanoszenie na suche podłoże, prowadzenie prac w warunkach i temperaturach dla nich właściwych, zachowywanie stosownych przerw technicznych – wszystko to pomaga w należytym użytkowaniu elewacji, uniknięciu nieestetycznych przebarwień czy wykwitów – wyjaśnia Tomasz Wiercioch ze Stowarzyszenia na Rzecz Systemów Ociepleń.

Autor: SSO - zobacz wizytówkę firmy