Najskuteczniejszym sposobem redukcji kosztów ogrzewania budynków oraz ograniczenia emisji dwutlenku węgla związanej z wytwarzaniem energii grzewczej jest ocieplenie ścian obiektów od strony zewnętrznej. Nie zawsze jednak izolację termiczną można wykonać na zewnętrznej powierzchni ściany.

Może się to okazać niemożliwe lub niepożądane w przypadku elewacji o wartości zabytkowej, często charakteryzujących się bogatym detalem architektonicznym, a także gdy ściany zewnętrzne wykonano z kosztownym wykończeniem o wieloletniej trwałości, np. z kamienia licowego lub z okładzinami z kamienia naturalnego.

W pewnych sytuacjach poprawy warunków cieplno-wilgotnościowych wymaga jedynie część kubatury budynku, a wykonanie ocieplenia zewnętrznego wpłynęłoby w związku z tym niekorzystnie na jego wyraz architektoniczny. Podobna sytuacja ma miejsce gdy obiekt jest zlokalizowany na granicy działki, nie ma technicznej możliwości wykonania ocieplenia z zewnątrz (np. wąski przejazd), lub nie można uzyskać zgody sąsiada na wykonanie takiego ocieplenia ściany przylegającej do jego posesji.

Ocieplenie zewnętrzne nie będzie opłacalne w przypadku budynków używanych okresowo, gdy konieczne jest szybkie uzyskanie wymaganej temperatury wnętrza (np. obiekty sakralne, wystawowe itp.).

Czasem więc jedynym racjonalnym rozwiązaniem pozostaje ocieplenie ścian od strony wnętrza, choć jest ono zawsze mniej korzystne niż ocieplenie od zewnątrz, a na dodatek wiąże się z pewnym ryzykiem. Skuteczna eliminacja mostków cieplnych jest w tym przypadku kłopotliwa technicznie oraz kosztowna. Ponadto niekiedy bywa wręcz niemożliwa, a często wiąże się z istotnymi ograniczeniami walorów użytkowych wnętrza.

Niewłaściwe wykonanie izolacji termicznej po wewnętrznej strony ściany powoduje najczęściej wykraplanie w objętości przegrody dyfundującej przez nią pary wodnej. Przeważnie dochodzi do tego na styku izolacji cieplnej i ściany zewnętrznej. Wówczas, zależnie od warunków cieplno-wilgotnościowych panujących w pomieszczeniu, parametrów technicznych przegrody i sposobu wykończenia jej powierzchni wewnętrznej, po pewnym czasie dochodzi do znacznego pogorszenia komfortu użytkowania takiego wnętrza. Oprócz pojawienia się pleśni i grzyba, należy liczyć się także z niekorzystnym podwyższeniem wilgotności względnej powietrza. Warto pamiętać, że ocieplenie od strony wnętrza skutkuje tym, że ściany zewnętrzne przestają akumulować ciepło, które dotychczas było przejmowane z ogrzewanej kubatury, co w sposób niekorzystny wpływa na mikroklimat pomieszczeń. W takich warunkach, zimą, po wyłączeniu ogrzewania, pomieszczenie w krótkim czasie ulega znacznemu wychłodzeniu. Ponadto, przewody wodne i kanalizacyjne umieszczone w murze mogą zamarzać, choćby przed ociepleniem do tego nie dochodziło. Dodatkowo, izolacja cieplna wykonywana od wewnątrz, w określonym stopniu zmniejsza powierzchnię użytkową, a także kubaturę wnętrz. Pewną zaletę ocieplenia wewnętrznego stanowi natomiast możliwość jego wykonywania niezależnie od warunków pogodowych.

Rozwiązania właściwe z punktu widzenia fizyki budowli zapewniają wyspecjalizowane systemy ocieplania wewnętrznego takie jak StoTherm In, oparte na bazie nowoczesnych materiałów termoizolacyjnych, często dedykowanych dla ociepleń przegród od strony wewnętrznej. Stosowane są dwa rozwiązania technologiczne oparte na całkowicie przeciwstawnych ideach: ocieplenie ze szczelną barierą paroizolacyjną od strony wnętrza (StoTher In Aquaresist) oraz ocieplenie gwarantujące swobodny przepływ strumienia dyfuzji pary wodnej poprzez przegrodę (StoTherm In Comfort). Każdy z tych systemów jest stosowany w odmiennych przypadkach, w ścisłej zależności od specyfiki ocieplanego obiektu.

StoTherm In Aquaresist

W tym systemie ociepleń z barierą paroizolacyjną stosowane są płyty termoizolacyjne z pianki poliuretanowej o bardzo niskim współczynniku przewodzenia ciepła 0,23 W/mK, pokryte obustronnie paroizolacyjną powłoką aluminiową.

Płyty ociepleniowe, dostępne standardowo w dwóch grubościach standardowych: 50 mm oraz 60 mm, są mocowane na podłożu za pośrednictwem profili listwowych. Po zamocowaniu płyt ich styki są zamykane dla dyfuzji pary wodnej samoprzylepną taśmą uszczelniającą, a następnie, podobnie jak w bezspoinowej technologii elewacyjnej ETICS, wykonywane są cienkowarstwowe tynki: podkładowy z siatką z włókna szklanego oraz wierzchni.System ociepleniowy z paroizolacją od strony wnętrza sprawdza się najlepiej w przypadku obiektów o wysokiej wilgotności (np. baseny, budynki produkcyjne o technologii mokrej itp.).

Istotnym atutem tej technologii jest oszczędność kubatury ocieplanego obiektu związana z bardzo wysoką izolacyjnością stosowanych płyt izolacyjnych.

W porównaniu z pozostałymi rozwiązaniami, stosując ocieplenie płytami z piany PU z integralną powłoką paraizolacyjną, dla uzyskania tej samej wartości współczynnika przenikania ciepła U przegrody wystarczy grubość warstwy ocieplania mniejsza o kilka centymetrów niż w przypadku ocieplania tradycyjnymi płytami termoizolacyjnymi o współczynniku przenikania ciepła na poziomie 0,042-0,045 W/mK. Płytami poliuretanowymi można, zdecydowanie łatwiej niż sztywnymi płytami mineralnymi, ocieplić powierzchnie łukowe (np. ościeża łukowych otworów okiennych).

W związku z całkowitym uniemożliwieniem dyfuzji pary wodnej przez powierzchnie ścian budynku ocieplonego w taki sposób, należy równocześnie zapewnić możliwie najwyższą efektywność jego instalacji wentylacyjnej. Pewnym mankamentem tego typu rozwiązań jest ryzyko rozszczelnienia (uszkodzenia) paroizolacji w trakcie użytkowania, a w efekcie, w mniejszym lub większym stopniu, zakłócenie prawidłowego funkcjonowania przegrody.

StoTherm In Comfort

System ten bazuje na mineralnych płytach termoizolacyjnych o porowatej strukturze i wysokiej przepuszczalności pary wodnej, wytwarzanych z perlitu, czyli naturalnej skały glinokrzemianowej. Płyty te, określane często jako kapilarne, charakteryzuje niewielka gęstość: ok. 100 kg/m3.

Współczynnik przewodzenia ciepła płyt perlitowych osiąga wartość: 0,042-0,045 W/mK. Jednocześnie współczynnik przepuszczalności pary wodnej takich płyt nie przekracza wartości 5-6. Co ważne, w zakresie reakcji na ogień, mineralne płyty ociepleniowe są klasyfikowane jako niepalne (klasa A1).

Płyty termoizolacyjne są przyklejane całopowierzchniowo do podłoża ścian lub sufitu przy użyciu systemowej zaprawy klejowej i nie wymagają dodatkowego mocowania mechanicznego. Są dostępne w zakresie grubości od 50 mm do 200 mm.

Po wklejeniu, warstwa płyt ociepleniowych jest pokrywana cienkowarstwowym tynkiem podkładowym zbrojonym siatką z włókna szklanego, a następnie wierzchnim tynkiem strukturalnym, który może być wykończony wewnętrzną powłoką malarską. Zarówno tynki (wyłącznie mineralne), jak też farby (silikatowe) stosowane w systemie StoTherm In Comfort, charakteryzuje najwyższa przepuszczalnoś pary wodnej.

Prawidłowe funkcjonowanie ocieplenia tego typu wymaga wysokiej paroprzepuszczalności pozostałych warstw przegrody. Jest więc ono zdecydowanie mniej efektywne lub całkowicie mija się z celem w przypadku elewacji wykończonych blachą, elementami z tworzyw sztucznych, okładziną z kamienia o znacznej gęstości, okładziną klinkierową itp.

W przypadku pomieszczeń mieszkalnych lub przeznaczonych na długotrwały pobyt ludzi, ze względu na naturalną regulację wilgotności wnętrza, wynikającą ze swobodnego przepływu pary przez warstwy ocieplenia, jest to rozwiązanie bardziej korzystne niż ocieplenie z paroizolacją. Niepalność takiego ocieplenia powoduje ponadto, że może być ono stosowane także w obrębie dróg ewakuacyjnych, klatek schodowych, itp.

StoTherm In Aevero

Jest to najnowszy system ocieplania wewnętrznego bazujący na płycie termoizolacyjnej wytwarzanej z aerozolu, czyli tworzywa z grupy żeli, którego fazą formującą jest krzemionka, a fazę rozproszoną stanowi powietrze. Dzięki temu, że porowatość tej płyty sięga 95% objętości, materiał ten osiąga rewelacyjny współczynnik przewodzenia ciepła λ = 0,016 W/mK. Jest przy tym trwale hydrofobowy i chemoodporny. Płyty izolacyjne są dostępne w zakresie grubości od 10mm do 40 mm, co jest całkowicie wystarczające biorąc pod uwagę, że dla spełnienia aktualnych wymagań w zakresie izolacyjności cieplnej ściany z gazobetonu o grubości 24 cm wystarczy ocieplenie warstwą płyty aerożelowej o grubości 20 mm. Doskonała paroprzepuszczalność tych płyt ociepleniowych osiąga wartość: μ = 10. W efekcie tych właściwości system StoTherm In Aevero zapewnia najwyższą efektywność termoizolacji nie powodując jednocześnie istotnego zmniejszenia kubatury ocieplanego budynku.

Fot. Sto - ispo

Fot. Sto - ispo

Podobnie jak w przypadku systemu StoTherm In Cmfort, wykonawstwo ocieplenia jest analogiczne do wykonawstwa powszechnie stosowanych systemów ETICS. Wykończenie powierzchni ocieplenia stanowią wyłącznie mineralne lub silikatowe tynki cienkowarstwowe i powłoki malarskie Sto.

StoTherm In Aevero jest niezastąpiony w sytuacjach, gdy priorytetem pozostaje oszczędność kubatury wnętrz, pomniejszana w trakcie ocieplania ścian. Płyty Aevero stanowią także doskonałe uzupełnienie ocieplenia StoTherm In Comfort, w miejscach, w których nie mieści się etatowa płyta systemu, na przykład w ościeżach otworów okiennych i drzwi lub w przypadku stref za grzejnikami.

Ocieplanie ścian od strony wewnętrznej

Sposób w jaki należy ocieplić ściany budynku od strony wnętrza, zależy od kilku czynników, przede wszystkim jednak od przeznaczenia obiektu i od tego, z jakiego materiału są wykonane ściany zewnętrzne. Przegroda ocieplana od strony wnętrza powinna być wcześniej poddana szczegółowej analizie uwzględniającej oddziaływanie wszystkich czynników wpływających na gęstość i rozkład przenikającego przez nią strumienia dyfuzji pary wodnej. Dopiero na bazie wyników takiej analizy można określić odpowiedni rodzaj materiału termoizolacyjnego, właściwą grubość jego warstwy, sposób wykończenia powierzchni wewnętrznej i pozostałe rozwiązania detali ocieplenia.


W każdym przypadku ocieplania ścian od strony wnętrza wymagane jest jednoczesne zabezpieczenie powierzchni elewacji powłoką o możliwie najwyższej przepuszczalności pary wodnej i jak najniższej nasiąkliwości. W przeciwnym razie stan techniczny przegrody będzie się pogarszał znacznie szybciej niż w przypadku elewacji nieocieplonej.

O ile zdecydujemy się na wewnętrzną izolację cieplną pomieszczeń, należy odpowiednio ochronić również instalacje „mokre” (np. wodną i kanalizacyjną), które pozostaną po zewnętrznej stronie termoizolacji. Ponadto, w przypadku ocieplenia wewnętrznego przegród budynku, należy w sposób szczególny zadbać o sprawność i odpowiednią wydajność instalacji wentylacyjnej obiektu.

Andrzej Wanat
Menadżer Produktu
Sto-ispo

Autor: Sto - zobacz wizytówkę firmy