Sprawdzonym już rozwiązaniem zarówno dla starych, jak i nowych budynków jest ocieplanie ścian BSO (bezspoinowymi systemami ociepleń).
Polega ono na zamocowaniu specjalną zaprawą płyt termoizolacyjnych, szpachlowaniu ich powierzchni zaprawą zbrojoną siatką z włókna szklanego i pokryciu całości cienkowarstwowym tynkiem dekoracyjnym.

Budynki ocieplone w ten sposób spełniają oczekiwania wysokiego komfortu cieplnego w pomieszczeniach i redukcji zanieczyszczenia środowiska, a elewacje uzyskują przy tym atrakcyjny, zindywidualizowany wygląd.

W zależności od technologii wykonania ścian zewnętrznych budynku możliwe jest uzyskanie różnej izolacyjności cieplnej tych przegród, wyrażanej współczynnikiem przenikania ciepła U. Uzyskanie niskiej wartości współczynnika U nie zawsze oznacza jednak sukces. Ściany naszych budynków nie są jednorodne, ponieważ montuje się w nich okna i drzwi wraz z wieńczącymi je belkami nadprożowymi, wieńce stropowe, płyty loggii, balkonów i tarasów, gzymsy. Wszystkie te elementy, jak i załamania, naroża murów, linie styku ścian i dachu powodują zaburzenia w jednokierunkowym przepływie ciepła przez przegrodę.
Intensywność tych zaburzeń możemy znacznie zmniejszać przez instalowanie warstw ciepłochronnych na zewnątrz budynków tak, aby mogły „otulać” nie tylko płaszczyzny ścian, ale także wszystkie wymienione powyżej miejsca.
Układy BSO właśnie do takich zastosowań zostały stworzone. Pozwalają na wykonanie ciągłej, ciepłej „kołdry” wokół wszystkich naroży i krawędzi budynku, płyt balkonowych, nad szczelinami, stykami wielkich płyt oraz innymi liniowymi i punktowymi mostkami cieplnymi.

Zalety BSO
Popularność systemów BSO wynika z wielu zalet tej technologii. Należą do nich:
– skuteczne zwiększenie izolacyjności ścian i likwidacja mostków termicznych dzięki możliwości ocieplenia elementów urozmaicających fasadę, jak balkony i loggie, pilastry, gzymsy itp.,
– całkowite odnowienie elewacji i zachowanie lub zmiana wyglądu budynku w zależności od życzeń inwestora czy projektanta,
– niewielki ciężar, zazwyczaj niemający wpływu na konstrukcję budynku, umożliwiający aplikację systemu na niemal każdym obiekcie,
– możliwość poprawienia geometrii bryły budynku, maskowanie istniejących krzywizn elewacji i pęknięć ścian,
– łatwość obróbki materiału termoizolacyjnego ułatwiająca wykonanie imitacji boniowań, ozdobnych obramowa wokółokiennych itp.
– łatwość wykonania sprawnego, estetycznie wyglądającego i skutecznego ocieplenia, połączona z przystępną ceną i zapewnieniem trwałości na dziesiątki lat.

Układy BSO są określane jako bezspoinowe, co znaczy, że na ich powierzchni tworzona jest ciągła warstwa ochronna, stanowiąca podłoże dla cienkowarstwowej wyprawy tynkarskiej. Ten sposób wykończenia pozwala na doskonałe, skuteczne zabezpieczenie warstwy izolacji termicznej przed procesami korozyjnymi, powodowanymi przez wnikanie wody, światła słonecznego (zwłaszcza ultrafioletu).
Poza tym mamy możliwość zachowania typowego dla krajobrazu wielu zakątków Europy i świata wyglądu budynku murowanego, tynkowanego. Istnieją także inne sposoby wykańczania elewacji ocieplonych systemami BSO.
Wśród innych metod zapewniania dostatecznie wysokiej izolacyjności ścian możemy wyróżniç dwie istotne grupy: możliwe do stosowania wyłącznie na etapie wznoszenia obiektu i takie, które mogą być zastosowane również później.
W pierwszej grupie na uwagę zasługują systemy ścian jednowarstwowych wznoszonych z lekkich bloków betonu komórkowego lub pustaków z ceramiki poryzowanej. Łączą funkcje materiału konstrukcyjnego odpowiedzialnego za przenoszenie obciàżeń i termoizolacj. Ze względu na różnice termomechaniczne między bloczkami a zaprawą murarską dochodzi do niejednorodności w przepływie ciepła przez takie mury lub pęknięć stanowiących znaczny problem natury technicznej. Zdjęcia termograficzne zamieszczone poniżej pokazują obraz cieplny omawianych budynków. Zgodnie ze skalą temperaturową widoczną na każdym z tych obrazów jaśniejsze obszary oznaczają miejsca o wyższej temperaturze, ciemniejsze zaś o niższej.

Budynek ogrzewany oglądany od zewnątrz w okresie występowania niskich temperatur powinien wykazywać możliwie stabilną, jednolitą temperaturę elewacji. Wszystkie wyraźnie jaśniejsze punkty i linie na termogramie oznaczają punktowe i liniowe mostki cieplne, czyli miejsca odpowiedzialne za wypromieniowywanie nadmiernych ilości ciepła.
Innym rozwiązaniem możliwym do wykonania tylko na etapie wznoszenia budynku są ściany trójwarstwowe, zawierające w swoim przekroju warstwę nośną betonową lub murowaną, warstwę ocieplenia wykonaną z różnych spienionych lub włóknistych materiałów termoizolacyjnych i warstwę osłonowà wykonaną podobnie jak warstwa nośna.
Obie wymienione metody mają tę samą wadę – spora część masy ściany narażona jest na znaczne zmiany temperatury i wilgotności (łącznie z zamarzaniem i rozmarzaniem wody w przekroju). Powoduje to proces szybkiego starzenia się ustroju. W wypadku ścian trójwarstwowych istnieje konieczność mechanicznego łączenia warstwy osłonowej i nośnej. Służą do tego metalowe kotwy, będące niestety przyczyną występowania mostków termicznych.

Druga grupa rozwiązań – możliwych do stosowania na obiektach nowo wznoszonych, jak i podczas termorenowacji - to „ocieplenia” instalowane na już istniejącej warstwie nośnej ściany. Jeżeli „ocieplenie” instalowane jest po właściwej, czyli zewnętrznej stronie ściany – cała warstwa nośna chroniona jest przed kaprysami pogody przez warstwę termoizolatora. Gwarantuje to znaczne zwiększenie trwałości konstrukcji, poprawia obraz cieplny układu – w zależności od dobranej metody wykonania możliwe jest zlikwidowanie wpływu różnych mostków termicznych.
Wszelkie materiały termoizolacyjne stosowane w tej grupie rozwiązań łączy niska odporność na bezpośrednie oddziaływania klimatyczne (światło słoneczne lub wilgoć) i stąd bierze się konieczność ich zabezpieczania, czyli wykonania warstwy osłonowej.Warstwy osłonowe dzielimy na wykonywane „na mokro” i instalowane „na sucho”. Występują w wersji lekkiej i ciężkiej. Im mniejszy ciężar jednostkowy warstwy osłonowej – tym lepiej i łatwiej jest ją przymocować w sposób bezpieczny i trwały do ściany. Warstwy osłonowe instalowane „na sucho” wymagają stosowania dużej liczby łączników mechanicznych przenikających warstwę izolatora i stanowiących skuteczne mostki cieplne. Przy ich wykonawstwie wymagana jest bardzo duża precyzja, w przeciwnym razie niewielkie błędy będą widoczne nawet z dużej odległości.
Wydatki poniesione na ocieplenie ścian metodą lekką-mokrą amortyzują się już po kilku latach, ponieważ koszty ogrzewania budynku mogą ulec obniżeniu nawet o 30%. Dlatego też wśród właścicieli i zarządców budynków zauważalne jest duże zainteresowanie ocieplaniem ścian.

Na podstawie: Izolacja ścian zewnętrznych budynków metodą lekką-mokrą (firmy Henkel)

Autor: Henkel - zobacz wizytówkę firmy