Mieszkanie z niewielką kuchnią, małymi pokojami i ciemnym korytarzem to stale jeszcze dominujący standard, w jakim żyjemy. A gdyby tak usunąć którąś ze ścian i uzyskać więcej przestrzeni i oddechu?

Przed rozpoczęciem jakichkolwiek przeróbek trzeba mieć pewność, że ścianki, które mają być usunięte lub przestawione, nie są nośne. Jest to sprawa zasadnicza. Trzeba pamiętać, że nie wystarczy sprawdzenie dokumentacji domu, nawet jeśli znajdziemy tam informacje o tym, z jakich materiałów go zbudowano oraz jakie zastosowano rozwiązania konstrukcyjne. W czasie budowy często dokonywane są zmiany, nie zawsze odnotowywane w dokumentach. Tak naprawdę, w kwestii planowanych przeróbek trzeba się zawsze poradzić konstruktora. Pomoże on ocenić nie tylko to, czy planowana modernizacja jest technicznie możliwa i bezpieczna, ale też czy nie pociągnie za sobą zbyt dużych kosztów.
Jeśli planowana zmiana okaże się możliwa do zrealizowania, wystąpić należy o zgodę na przeprowadzenie prac do właściciela lub administratora budynku. Bez takiej zgody nie wolno rozpoczynać żadnej przebudowy.

Nośna czy działowa?
Ściany nośne, nazywane też konstrukcyjnymi, oprócz ciężaru własnego przenoszą inne obciążenia, między innymi ze stropów, ścian wewnętrznych znajdujących się powyżej i dachu. Natomiast ściany działowe, zwykle o wysokości jednej kondygnacji, przenoszą wyłącznie ciężar własny oraz zawieszonych na nich sprzętów. Ich zadaniem jest jedynie odgradzanie pomieszczeń. Ściany działowe wznoszone są już po wykonaniu konstrukcji nośnej domu. Nie można ich stawiać jednocześnie ze ścianami konstrukcyjnymi, ponieważ mogą powodować nieprzewidziane w projekcie rysy, pęknięcia albo uszkodzenia.
A oto, jak odróżnić ścianę nośną od działowej:
Na planie – wskazówką jest grubość zarysu ściany, który można odczytać na podstawie skali rysunku. Nie są ścianami konstrukcyjnymi mury grubości 1/4 cegły (6,5 cm), ale już te grubości 1/2 cegły (12 cm) i 1 cegły (25 cm) mogą nimi być.
Z „natury” – trzeba usunąć pas tynku o szerokości kilkunastu centymetrów w miejscu zetknięcia się ściany i sufitu. Jeśli pomiędzy stropem a ostatnią warstwą cegieł znajduje się zaprawa, to znak, że jest to zapewne ścianka działowa. O tym, że ściana nie jest nośna, świadczy też jej niewielka grubość, którą nietrudno zmierzyć.

Jak wyburzać?
Sposób przeprowadzenia prac zależy od materiału, z którego ściana jest wykonana. Rozbiórkę ściany murowanej najlepiej zacząć od wykucia spod stropu 1-2 sztuk cegieł (bloczków). Następnie zdejmuje się kolejne warstwy cegła po cegle – można je będzie ponownie wykorzystać. Choć ten sposób jest czasochłonny, to zdecydowanie najbezpieczniejszy. Rozpoczynanie prac od środka ściany może spowodować jej przewrócenie, a to – wywołać nadmierne obciążenie dynamiczne stropu i jego uszkodzenie.

Ścianę z płyt gipsowo-kartonowych na szkielecie metalowym rozebrać jest najłatwiej. Jej demontaż przeprowadza się w następującej kolejności: najpierw lokalizujemy pionowe elementy konstrukcji nośnej wykrywaczem metali lub opukując ścianę; potem – wzdłuż profilu pionowego, rozpoczynając pracę od dołu – nacinamy płytę gipsowo-kartonową wyrzynarką bądź piłą elektryczną; następnie wykonujemy cięcia poziome przy podłodze i suficie; przy drugim pionowym profilu nacinamy płytę od góry do dołu; wreszcie wyjmujemy płytę, usuwamy wełnę mineralną i haki ją mocujące; na końcu rozbieramy metalowy stelaż.Niestety, materiałów z rozbiórki tego rodzaju ściany nie można powtórnie wykorzystać.
Przy wyburzaniu ściany żelbetowej najlepszym sposobem jest wstępne nawiercanie, a następnie przecinanie ściany piłą z tarczą diamentową. Odcięte elementy dzieli się na mniejsze, możliwe do wyniesienia. Rozbiórkę trzeba prowadzić bardzo ostrożnie, by nie dopuszczać do większych drgań.

Prace wyburzeniowe, choć mogą wydawać się proste, warto zlecić ekipie remontowej. Wymagają one często specjalistycznego sprzętu oraz umiejętnego obchodzenia się z instalacją gazową, elektryczną oraz sanitarną, na którą można natrafić w czasie robót – zwłaszcza, gdy budynek jest stary i jego dokumentacja instalacyjna, nawet jeśli istnieje, może nie być aktualna.

Równaj poziom
Po wyburzeniu ściany i połączeniu odrębnych wcześniej pomieszczeń, okazuje się zazwyczaj, że poziom podłóg nie jest jednakowy. Ponieważ różnice nie są zwykle duże, do wyrównania poziomów można użyć samopoziomującej masy szpachlowej Atlas Terplan N, gdzie grubość wylewki wynosi od 2 do 10 mm. Przed przystąpieniem do wylewania masy, należy odpowiednio przygotować podłoże. Przede wszystkim należy usunąć starą okładzinę (parkiet, panele). Cała powierzchnia powinna być sucha, nośna, tzn. odpowiednio mocna, oczyszczona z warstw mogących osłabić przyczepność podkładu. Jeżeli istnieje potrzeba zredukowania chłonności podłoża, należy stosować emulsję gruntującą Atlas Uni-Grunt Plus. Przed przystąpieniem do wylewania masy należy dodatkowo zaznaczyć na ścianach miejsca przebiegu dylatacji, istniejących w starym podkładzie, aby przenieść je później na warstwę wyrównującą. Należy także odizolować powierzchnię podłogi od ścian za pomocą samoprzylepnych taśm dylatacyjnych, a następnie określić poziom powierzchni przyszłego podkładu i zaznaczyć go na ścianach oraz w całym polu wylewania. Można to zrobić za pomocą długiej poziomicy i przenośnych reperów wysokościowych.

Gotową masę wylewamy ręcznie, rozpoczynając od powierzchni przy ścianie najbardziej oddalonej od wyjścia. Masę wylewamy równoległymi do niej pasami o szerokości ok. 50 cm, uważając by nie wchodzić na wylaną już powierzchnię. Połączenie kolejnych partii wylewki należy wykonywać w czasie nie dłuższym niż 10 minut. Jeżeli szerokość pomieszczenia przekracza 6 m, to powinno się je podzielić zastawką technologiczną.

Wylaną powierzchnię należy chronić przed zbyt szybkim wysychaniem, bezpośrednim nasłonecznieniem, niską wilgotnością powietrza lub przeciągami. Nie wolno dopuszczać do gwałtownych zmian temperatury w pomieszczeniu oraz ograniczyć jego ogrzewanie. Tak pielęgnowana powierzchnia jest bardzo twarda i mało chłonna. Istniejące wcześniej dylatacje należy przenieść na nową warstwę poprzez nacięcie. Czas wysychania wylewki zależy od grubości warstwy oraz warunków cieplno-wilgotnościowych panujących w pomieszczeniu. Użytkowanie wylewki (wchodzenie) można rozpocząć po około 10 godzinach. Naprawa tynków
Prace rozbiórkowe mogą spowodować rysy oraz pęknięcia istniejących ścian. Nie należy ich od razu maskować gipsem szpachlowym, lecz najpierw trochę poszerzyć, a następnie usunąć luźno trzymające się kawałki tynku. Dopiero po odkurzeniu tych miejsc pędzlem lub szczotką i przetarciu ich wilgotną gąbką wypełnia się je Zaprawą Tynkarską Atlas, jeśli ubytki są duże, bądź zaprawą gipsową, np. Gipsar UNI, jeżeli są mniejsze. Po wyschnięciu zaprawy naprawiane miejsce wygładza się papierem ściernym.
Po dokonaniu napraw wszystkich ścian, nasze obecne pomieszczenie z oddechem trzeba wykończyć – ściany pomalować, a na podłodze ułożyć parkiet, panele lub wykładzinę.


Cezary Arak
GRUPA ATLAS

Decyzję o całkowitym usunięciu murowanej ściany działowej lub postawieniu jej w nowym miejscu powinno się koniecznie skonsultować z konstruktorem. Należy pamiętać o następujących zasadach:
Jeżeli chcemy przesunąć lub wyburzyć ścianki działowe, inspektor nadzoru budowlanego musi stwierdzić, że są one rzeczywiście ściankami działowymi, a nie konstrukcyjnymi.
Nie należy naruszać kominów i ścian konstrukcyjnych, jeśli jednak chcemy koniecznie dokonać jakichś zmian w ścianach konstrukcyjnych, potrzebujemy na to zgody właściciela budynku i pozwolenia na budowę z dołączonym projektem architektonicznym.
Przebicia otworów i wyburzanie ścian wykonanych z żelbetu wymaga opracowania przez konstruktora projektu wzmocnień nadproża zamykającego planowany prześwit. W tego rodzaju budynkach wszystkie ściany (w postaci prefabrykowanych płyt) uczestniczą w przenoszeniu sił. Dlatego nie wolno wykonywać samowolnie otworów w ścianach z pozoru wyglądających na nienośne. Nie dotyczy to otworów wierconych dla przeprowadzenia instalacji.

www.chemiabudowlana.info






Autor: Atlas - zobacz wizytówkę firmy