Nieodzownym elementem dobrze urządzonej łazienki jest półka na kosmetyki i inne niezbędne w tym miejscu akcesoria. Łatwość odnalezienia potrzebnego przedmiotu, jest, szczególnie rano,
nie do przecenienia.

Półka może być drewniana, może też być murowana lub wykonana z płyt gipsowo-kartonowych. Ze względów funkcjonalnych, zwykle montuje się ją w pobliżu lustra i umywalki. „Tradycyjna” metoda polega na wykonaniu półki z betonu, a następnie obłożeniu jej okładziną ceramiczną. Jest to metoda czasochłonna. Najpierw w ścianie nawierca się otwory i mocuje w nich pręty o średnicy 6-8 mm, w odległości 5 cm od planowanych końców półki, a 10 cm jeden od drugiego. Następnie pręty o mniejszej grubości, np. 4 mm kładzie się w poprzek grubszych, mocując je drutem wiązałkowym. Kolejnym krokiem jest wykonanie szalunku zgodnego z kształtem przyszłej półki. Materiałem użytym do tego celu może być drewno lub płyta gipsowo-kartonowa. Tak przygotowaną konstrukcję, podpartą i zabezpieczoną przed deformacją wypełnia się betonem lub materiałem takim jak np. posadzka cementowa Atlas Postar 80. Jest to produkt szybkowiążący, już po 24 godzinach od jego zastosowania można przystąpić do prac wykończeniowych.

Zdecydowanie prostszym sposobem wykonania półki w łazience jest, zamiast robienia szalunku i wylewania betonu, użycie gotowego profilu styropianowego. Taki profil mocuje się do ściany przy pomocy kołków rozporowych. Na rynku dostępne są profile o różnej długości, a ich wymiary dostosowane są do powszechnie używanych płytek i ozdobnych listew ceramicznych. Technologia wytwarzania profili i sposób ich mocowania zapewniają wytrzymałość i trwałość półki.

Coraz częściej półki w łazience wykonuje się z lekkich, wodoodpornych, zielonych płyt gipsowo-kartonowych. Montuje się je na stelażu metalowym, a następnie gruntuje zaprawą Atlas Uni-Grunt lub Cerplast. Ciekawie zaaranżowane, np. wykorzystujące wnęki w ścianach i podświetlone, pełnią także funkcję ozdobną w łazience.

Niezależnie od wybranej metody, ostatnią fazą prac jest obłożenie półki płytkami ceramicznymi. Do tego celu warto użyć zaprawy klejącej o wysokiej elastyczności i przyczepności - Atlas Plus lub Atlas Elastyk. Miejsca narażone na uszkodzenia - stykające się ze sobą krawędzie płytek i narożniki - można wykończyć listwami PVC, tzw. flizówkami lub zaspoinować fugą. Szczelinę pomiędzy płytkami półki, a glazurą na ścianie, wypełnia się silikonem sanitarnym Atlas Artis. Jest on preparatem o zwiększonej odporności na działanie pleśni i grzybów, co nie jest bez znaczenia w łazience - pomieszczeniu o podwyższonej wilgotności. Silikon ten ma też dodatkową zaletę - każdemu z trzydziestu dwóch kolorów Artisa odpowiada identyczna paleta barw szybkowiążącej i wysokoelastycznej Fugi Atlas Artis (spoiny o szer. 1-25 mm). Umożliwia to dobranie silikonu i zaprawy do fugowania, w kolorach pasujących do płytek.

EKSPERT RADZI
Przemysław Szlagowski, GRUPA ATLAS

Łazienka bez drobnoustrojów

Molekuły srebra o działaniu antybakteryjnym znalazły zastosowanie także w chemii budowlanej powszechnego użytku. I tak srebro, zawarte w Fudze Atlas Artis, skutecznie niszczy bakterie i grzyby na powierzchni spoin na ściennych i podłogowych okładzinach w codziennie użytkowanych miejscach wilgotnych i mokrych, m.in. łazienkach. Dzięki temu, spoiny na długo nie tylko pozostają czyste, ale także zachowują w pomieszczeniach korzystny i zdrowy mikroklimat. Warto dodać, że ilość srebra użytego w fudze jest – jak na czynnik o działaniu antybakteryjnym – niska, dlatego jest to dodatek całkowicie nietoksyczny i nieszkodliwy dla człowieka i środowiska.

Autor: Atlas - zobacz wizytówkę firmy