Nie ma to, jak relaks na tarasie. Pod warunkiem, że taras jest zrobiony i zabezpieczony należycie. Najlepiej pamiętać o tym na etapie budowy. Jeżeli jednak błędów wykonawczych nie udało się uniknąć, należy je skutecznie naprawić.

Oto kilka porad, umożliwiających uwolnienie się od stresu w przypadku tarasu umiejscowionego nad pomieszczeniem ogrzewanym. Pod względem budowlanym jest to przypadek szczególnie złożony.



Trzeba się liczyć ze spadkiem
Cały taras trzyma się na płycie konstrukcyjnej. Powinna ona być zamontowana nieco niżej niż płyta stropowa w pomieszczeniu przylegającym, inaczej woda z zalewanego deszczem tarasu może przelewać się przez próg. Z tego samego powodu górna płaszczyzna płyty konstrukcyjnej powinna być tak ukształtowana, by spadek był w kierunku od ściany przylegającej do tarasu. Wówczas deszcz będzie mógł swobodnie spływać do otaczających taras rynien. Jeżeli spadku nie ma, na płycie trzeba zrobić wylewkę – tzw. podkład spadkowy o nachyleniu 1-2% (1-2 cm na metrze długości). Najlepiej wykonać go bezpośrednio na płycie, przy użyciu posadzki cementowej Atlas (minimalna grubość 20 mm). Jeżeli z różnych względów niemożliwe jest zastosowanie tak grubej warstwy wylewki, należy użyć szybko twardniejącej zaprawy Atlas Ten 10, którą można układać w warstwie o grubości 5-30 mm.
Niezależnie od tego, jaki materiał będzie zastosowany, wcześniej należy płytę konstrukcyjną pokryć warstwą kontaktową, stosując emulsję gruntującą Atlas Uni Grunt.

Bez izolacji ani rusz
Na podkładzie spadkowym trzeba położyć zabezpieczenie przeciwwilgociowe i termoizolację. Najpierw należy wykonać paroizolację ze specjalistycznych pap lub folii. Warstwę termoizolacyjną mogą natomiast stanowić płyty styropianowe, najlepiej z frezowanymi obrzeżami, ułożone „na mijankę”. By uniknąć zawilgocenia warstwy termoizolacyjnej, warto zastosować dodatkową warstwę izolacji, np. z folii wywiniętej na ścianę. Niewygodnego wywijania folii na ścianę można uniknąć, używając samoprzylepnych profili dylatacyjnych Atlas z fartuchem z folii.
Teraz kolej na warstwę dociskową, na której potem położone zostaną płytki. Odpowiednia będzie tu gotowa Posadzka Cementowa Atlas, wylana w warstwie o grubości 4 cm. Po wyschnięciu warstwy dociskowej należy przystąpić do wykonania hydroizolacji podpłytkowej. W tej roli doskonale sprawdzają się nowoczesne izolacje bezspoinowe, tzw. płynne folie i zaprawy uszczelniające, które wraz z systemem taśm, narożników i mankietów uszczelniających, tworzą bardzo skuteczne systemy izolacji przeciwwodnych. Do takich należy system uszczelnień Atlas Woder E.
Przed przystąpieniem do nakładania folii w płynie, należy zagruntować warstwę dociskową Uni Gruntem. Emulsję Woder E nakłada się przynajmniej w dwóch warstwach. Tego typu bezspoinowa folia w płynie jest niezawodna, trwała i bardzo skuteczna.


Dylatacja zniweluje naprężenia
W naszym klimacie każdy taras w ciągu roku jest narażony na znaczne różnice temperatur. To narzuca konieczność wykonania, w trakcie budowy, szczelin dylatacyjnych. Będą one niwelowały naturalne rozszerzanie się i kurczenie materiałów, z których zbudowany jest taras, zapobiegając pękaniu poszczególnych warstw. Wykonać je należy i w wylewce kształtującej spadek, i w warstwie dociskowej – tak by dzieliły płyty na pola o bokach nie większych niż 2,5 x 2,5 m. Ważne jest też, by przebiegały dokładnie jedna nad drugą. Należy także pamiętać o pionowej szczelinie dylatacyjnej między stykiem ściany, słupów itp. a warstwami tarasu.
Na tarasach mniejszych niż o szerokości 3 m dylatacje nie są konieczne. Lepiej jednak nie rezygnować z nich w miejscach styku tarasu ze ścianami. Szczeliny dylatacyjne należy wypełnić materiałem elastycznym, na przykład silikonem sanitarnym Atlas Artis, produkowanym w takich kolorach, jak fuga o tej samej nazwie.

Płytki porządnie przyklejone
Płytki na tarasie, ze względu na warunki atmosferyczne, powinny być mrozoodporne i nienasiąkliwe, a zarazem odporne na ścieranie. Do ich przyklejenia konieczne będą zaprawy nie tylko elastyczne, ale i dające możliwość przyklejenia płytki do podłoża całą jej powierzchnią. Takie wymagania spełnia Atlas Cal N. Dzięki szerokiemu zakresowi grubości warstwy klejącej (4-20 mm), pozwala on też na wykonanie niezbędnego na tarasie spadku. Wystarczy blisko ściany położyć grubszą warstwę kleju. Im dalej od ściany, tym warstwa powinna być cieńsza. Do klejenia płytek na tarasie można również użyć zaprawy Atlas PROgres Elastyk. To elastyczny klej o podwyższonej przyczepności, zalecany właśnie na tarasy, schody i balkony. Pozwala przyklejać wszystkie płytki ceramiczne, zwłaszcza gresowe, ale też płyty cementowe, betonowe lub kamienne. W przypadku płytek, mogących ulegać przebarwieniom w kontakcie z szarym cementem, należy użyć kleju Atlas PROgres Standard Biały lub Atlas PROgres Mega Biały.
Spoiny między płytkami wypełni elastyczna fuga cementowa. Sprawdzi się w tych warunkach elastyczna fuga Atlas Artis (spoina o szerokości 1-25 mm) o przedłużonej trwałości koloru i zwiększonej odporności na ścieranie, wyróżniająca się systemem Myko Bariera, skutecznie chroniącym fugę przez rozwojem korozji biologicznej.
Jeśli posadzka tarasu wykonana jest jednak z materiałów o porowatej strukturze, a zatem stanowi powierzchnię nieodporną na wodę i zabrudzenia, należy ją pokryć środkiem ochronnym Atlas Delfin. Ma on właściwości impregnujące i antypoślizgowe.

Andrzej Bogusz,
GRUPA ATLAS

Kwadrans dla Montera
W czasie prac remontowych na tarasie bezwzględnie zbadać musimy, czy balustrady są mocno związane ze ścianami budynku i płytą tarasową. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości – a już na pewno wtedy, gdy balustrada rusza się w strefie połączenia – takie miejsca należy rozkuć. Po odpyleniu i zwilżeniu wodą, mocowania można odtworzyć, używając szybkowiążącej zaprawy montażowej Atlas Monter. O jednym jednak należy pamiętać: żeby gniazda połączeniowe wypełniać zaprawą w miarę szybko, gdyż w warunkach optymalnych wiąże ona już w 15 do 20 minut.










Autor: Atlas - zobacz wizytówkę firmy