Parametry, jakie powinien posiadać klej, określa najnowsza Norma Europejska 12004:2007. Zgodnie z tą normą, kleje dzieli się ze względu na typ i ze względu na klasę. Typy klejów to: C – cementowe, D – dyspersyjne, R – na bazie żywic reaktywnych. Natomiast klasy są następujące: 1 – kleje normalnie wiążące; 2 – kleje o podwyższonych parametrach, spełniające wymagania dodatkowe dotyczące przyczepności; F – kleje szybkowiążące; T – kleje o zmniejszonym spływie; E – kleje o wydłużonym czasie otwartym.
* * *
Parametry, które są badane i mają wpływ na zaklasyfikowanie kleju, to przyczepność (określa siłę potrzebną do oderwania płytki od podłoża po utwardzeniu kleju), spływ (określa odcinek, o jaki może obsuwać się płytka, przytwierdzona do pionowej powierzchni wymaganą ilością kleju) i czas otwarty (określa maksymalny czas na osadzenie płytki w warstwie kleju, gwarantujący zachowanie wymaganej przyczepności).
* * *
Zgodnie z normą EN 12004:2007, o klasie kleju świadczy również obowiązkowe oznaczenie reakcji na ogień, które określa możliwe zachowanie się wyrobu w przypadkach pożaru. Klasyfikacja od A (brak lub nieistotny wpływ na rozwój pożaru) do E (bardzo duży wpływ). Klasa F obejmuje wyroby niemieszczące się w klasyfikacjach lub niesklasyfikowane.
* * *
Dodatkowe parametry, które mogą być badane w klejach, to oznaczenie odkształcenia poprzecznego – określa ono dopuszczalną wielkość ugięcia powierzchni z utwardzonym klejem bez jej uszkodzenia. Oznaczenie S1 zakłada dopuszczalne ugięcie w przedziale 2,5-5 mm, a S2 oznacza kleje o dopuszczalnym ugięciu powyżej 5 mm. Atlas, jako jedna z nielicznych firm na rynku, wszystkie swoje kleje produkuje zgodnie z wymaganiami najnowszej Normy Europejskiej EN 12004:2007.

Dariusz Grygiel
GRUPA ATLAS