Tarasy i balkony podnoszą wartość budynku, a przede wszystkim jego walory użytkowe. Jednakże nieprawidłowo zaprojektowane lub niewłaściwie wykonane – stają się zmorą użytkownika. Niejeden właściciel pięknego tarasu czy balkonu, po kilku próbach naprawy, z rezygnacją postanawia nauczyć się „żyć z przeciekami”. Nic bardziej błędnego.

Nie należy lekceważyć sił natury i praw fizyki. Wnikająca w głąb konstrukcji woda prowadzi do destrukcji zarówno warstw wierzchnich, jak i konstrukcyjnych. Następuje korozja chemiczna i fizyczna oraz biologiczna degradacja konstrukcji.



Dla zdrowia użytkowników najbardziej niebezpieczna jest korozja biologiczna. W zawilgoconych przegrodach budowlanych następuje rozwój grzybów budowlanych, których zarodniki są szkodliwe dla osób przebywających na stałe w takich pomieszczeniach. Korozja chemiczna i fi zyczna niszczy w pierwszym etapie warstwy wierzchnie przegród budowlanych, a następnie dotyka konstrukcję budynku. Czynnikiem destrukcyjnym jest woda wnikająca w głąb konstrukcji. Wypłukując rozpuszczalne sole z materiałów budowlanych, powoduje ich powolne niszczenie i utratę właściwości mechanicznych. Następnie w strefach przypowierzchniowych muru następuje odparowanie wody. Krystalizacja soli z roztworu niszczy wierzchnią warstwę muru, wpływając na zmniejszenie jego nośności. Stąd już tylko krok do katastrofy budowlanej, której przykład widać na zdjęciu nr 1.

W tym konkretnym przypadku budowa została wstrzymana na kilka lat bez wykonania koniecznych zabezpieczeń. Efekty postępującej degradacji są wyraźnie widoczne. Niekorzystne działanie czynników atmosferycznych spotęgowało skutki usterek lub nieprawidłowości w trakcie budowy. Dlatego właśnie prawidłowy układ warstw balkonów i tarasów – dostosowany do zakładanych obciążeń i sposobu użytkowania, a także standardu wykończenia powierzchni – powinien być uwzględniony już na etapie projektowania konstrukcji budynku. We współczesnych projektach wierzchnie warstwy tarasów i balkonów w zasadzie nie różnią się od siebie, gdyż z uwagi na wyeliminowanie mostków termicznych projektanci przewidują ocieplenie płyty nośnej balkonu z obu stron. Kwestia właściwego uszczelnienia i wykończenia nowego tarasu i balkonu była na łamach Kroniki Mapei niejednokrotnie poruszana. Nie budzi ona zazwyczaj wątpliwości. Zupełnie inaczej ma się sprawa zagadnień związanych z remontowaniem istniejących tarasów i balkonów i temu poświęcimy dalszą część naszych rozważań.

Przed wymianą okładziny ceramicznej skontroluj...

Najczęstszą przyczyną nieskutecznych napraw tarasów i balkonów jest ograniczenie się do remontu warstw wierzchnich. Zwykle wykonawca ugina się pod presją inwestora i nie sprawdzając stanu technicznego tego co poniżej, wymienia jedynie okładzinę ceramiczną. W większości wypadków to początek „zamkniętego koła” niezwykle regularnych napraw praktycznie po każdym sezonie zimowym.

Stan warstwy ocieplenia

Jeśli mamy do czynienia z tarasem, na którym występuje ocieplenie z płyt styropianowych i taras ma przecieki, to możemy być niemal pewni znacznego zawilgocenia styropianu. Styropian nie jest materiałem szczelnym dla wody i w jego strukturze jest sporo wolnych przestrzeni. Wypełniająca je woda obniża właściwości izolacyjne styropianu, a jej odparowanie jest procesem długotrwałym i niemożliwym do przeprowadzenia w czasie remontu. Tym niemniej pozostawienie wody w styropianie i zamknięcie go izolacją przeciwwodną nieuchronnie doprowadzi do jej uszkodzenia. Przy zmiennym nasłonecznieniu i temperaturze otoczenia, duża ilość powstającej pary wodnej musi znaleźć ujście. Zwykle pod dużym ciśnieniem przedostaje się ona poprzez izolację przeciwwodną, niszcząc po kolei i warstwę izolacji, i ułożoną na niej okładzinę ceramiczną. Reasumując - nie wolno przystąpić do naprawy tarasu bez sprawdzenia stanu zawilgocenia izolacji termicznej.

Stan zbrojenia

Następnym problemem występującym w remontowanych obiektach jest uszkodzenie konstrukcji balkonu czy tarasu – zazwyczaj dotyczy to czoła płyty. Należy zawsze pamiętać o usunięciu skorodowanych części betonu, wykonaniu napraw i zabezpieczeń stali zbrojeniowej przy pomocy profesjonalnych materiałów (a nie zapraw tynkarskich czy klejących – co niestety jest częstą praktyką!). Do antykorozyjnego zabezpieczenia prętów zbrojeniowych polecamy preparat MAPEFER 1K, a do napraw betonu - PLANITOP 430, PLANITOP 400 lub inne produkty z grupy MAPEGROUT, zależnie od pożądanych parametrów.

Stan odprowadzeń wody

Trzeba także zwrócić szczególną uwagę na wykonanie prawidłowych odprowadzeń wody i ofasowań. Woda nie może spływać po konstrukcji murów, gdyż prowadzi to do uszkodzenia tynków zewnętrznych i zamoknięcia konstrukcji poniżej balkonu czy tarasu.

Stan wylewki dociskowej

Jeśli powyżej wspomniane elementy są prawidłowo zabezpieczone – sprawdzamy stan techniczny wylewki dociskowej oraz ukształtowanie spadków i dylatacji. Izolacje podpłytkowe wymagają mocnego i suchego podłoża, aby mogły prawidłowo funkcjonować. Jeśli wylewka dociskowa nie spełnia tych warunkow, należy ją wymienić na nową. Ważne jest również zachowanie minimalnej grubości wylewki dociskowej i wykonanie w czasie wiązania nacięć dylatacyjnych. Jeśli nacięcia nie zostaną wykonane odpowiednio wcześnie, wylewka sama „się zdylatuje” i zwykle nie w tych miejscach, w których planowaliśmy dylatacje. Szczeliny dylatacyjne muszą być tak nacięte, aby fuga dylatacyjna w płytkach pokrywała się z naciętą w podłożu dylatacją. Jeśli istniejąca wylewka i spodnie warstwy spełniają wymagania, a jedynie powierzchnia istniejącej wylewki wymaga drobnych korekt, możemy ją wyrównać zaprawą szpachlową MAPEFINISH.

Skutecznie zaizoluj warstwę konstrukcyjną Po sprawdzeniu i ewentualnej korekcie wylewki przystępujemy do nałożenia hydroizolacji podpłytkowej. W pierwszej kolejności zakładamy taśmy dylatacyjne MAPEBAND w miejscach dylatacji i w przyłączach, wklejając je odpowiednimi preparatami. Następnie przystępujemy do wykonania powierzchniowej warstwy MAPELASTIC, zgodnie z zaleceniami karty technicznej. Po wykonaniu warstw izolacji, o łącznej grubości minimum 2 mm, przystępujemy do wykonania doszczelnień liniowych i punktowych trwale elastycznymi poliuretanowymi masami. Na balkonach i tarasach postępujemy analogicznie jak przy uszczelnieniu basenów i zbiorników na wodę. Nie możemy pozwolić sobie na najmniejszą nieszczelność. W 100% wypełnij klejem spodnią stronę płytki Następnym etapem prac naprawczych jest dobor właściwego kleju i płytek. Układanie płytek na tarasach i balkonach zazwyczaj następuje na zakończenie inwestycji, gdy już zaczyna się szukać sposobów na ograniczenie kosztów. Niestety polityka oszczędności na jakości płytek tarasowych czy kleju do ich montażu kończy się zwykle niepowodzeniem.



Płytki poddane są bezpośredniemu oddziaływaniu niekorzystnych warunkow atmosferycznych i ulegają gwałtownym zmianom temperatury, a co za tym idzie podlegają odkształceniom termicznym, o wiele większym niż podłoże, do ktorego są przyklejone. Rożnice w odkształceniach podłoża i płytek musi przenieść klej. Dlatego do montażu płytek na tarasach i balkonach polecane są kleje odkształcalne (klasy C2/S1) np. KERAFLEX MAXI S1, a niekiedy – szczegolnie w przypadku okładzin ceramicznych bądź kamiennych o dużych wymiarach i ciemnych kolorach – nawet wysokoodkształcalne (klasy C2/S2) np. ELASTORAPID.

Bezwzględnym wymogiem układania płytek na tarasie jest ich pełne podparcie (czyli 100% wypełnienie
klejem spodniej strony płytki). Pozostawione w kleju kawerny sprzyjają gromadzeniu się wody wnikającej
przez fugi i mogą spowodować uszkodzenia powierzchni izolacji i powstawanie wykwitow solnych na spoinach i porowatych płytkach. Przy wypełnianiu szczelin dylatacyjnych warto gruntować krawędzie specjalnym preparatem gruntującym np. PRIMER FD (jeśli stosujemy uszczelniacz silikonowy) lub
PRIMER M (jeśli dylatacje wypełniamy uszczelniaczem poliuretanowym).

Mamy nadzieję, że przytoczone wyżej uwagi i spostrzeżenia, wynikające z wieloletniej praktyki i wizyt na budowach, pozwolą na pełne wykorzystanie właściwości materiałów Mapei do budowy i napraw tarasów i balkonów, a w efekcie – spokojny relaks na tarasach. Przynajmniej w weekendy.

PRODUKT WART UWAGI:

MAPELASTIC

Elastyczna, dwuskładnikowa zaprawa na bazie cementu, przeznaczona do wykonywania izolacji przeciwwodnych balkonów, tarasów, łazienek, basenów pływackich i betonu. Do wykonywania powłok wodochronnych na podłożach betonowych i cementowych, uszczelniania łazienek, natrysków, balkonów, tarasów, basenów pływackich itp. przed układaniem płytek ceramicznych. MAPELASTIC może być nakładany na posadzki i tynki cementowe, na istniejące podłogi pokryte płytkami ceramicznymi, naturalnym, lastryko itp., pod warunkiem, że są czyste i mocno związane z podłożem. Grubość pojedynczej warstwy nie powinna przekraczać 2 mm, natomiast grubość dwóch warstw izolacji powinna mieć grubość min. 2 mm.

W przypadku nanoszenia zaprawy na powierzchnie poziome, na podłoża szczególnie narażone na obciążenia lub popękane, zaleca się zatopienie w drugiej warstwie zaprawy siatki MAPENET 150 (4 x 4,5 mm). W celu zwiększenia wytrzymałości warstwy izolacyjnej i zdolności mostkowania (crack bridging) zaleca się zatopienie, przed naniesieniem drugiej warstwy, włókniny polipropylenowej MAPETEX SEL. Zaprawę należy nanosić na wilgotne, ale nie mokre podłoże. Ułożona warstwa hydroizolacji MAPELASTIC powinna być zabezpieczona przed opadami deszczu przez pierwsze 24 godziny po wykonaniu. Okładzinę ceramiczną można układać po 4-5 dniach od wykonania izolacji. Powłoka wykonana z MAPELASTIC zabezpiecza powierzchnię przed wodą, zachowując jednocześnie paroprzepuszczalność. Posiada zdolność pokrywania mikropęknięć w podłożu nawet do 2,5 mm.

inż. Jerzy Siwek Doradca Techniczny, Linia Budowlana, Mapei Polska. Posiada Uprawnienia Budowlane do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności hydrotechnicznej), jest także Rzeczoznawcą Budowlanym w Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa.

Źródło: Mapei

Autor: Mapei - zobacz wizytówkę firmy