Zima dokucza nie tylko ludziom, także elewacjom. Po tak srogiej zimie, jaką mieliśmy w tym roku, trzeba więc bacznie się im przyjrzeć i co trzeba, naprawić. Mróz, nawet niewielki, może bowiem sprawić, że zamarznie woda, która przeniknęła w głąb tynku, powodując jego spękanie lub nawet odspojenia.

Sprawa w miarę prosta

Pęknięcia i nieduże ubytki na powierzchni tynku naprawić jest stosunkowo łatwo. Wystarczy uniwersalna zaprawa budowlana, taka jak Zaprawa Wyrównująca Atlas. Umożliwi ona wypełnienie szczelin o głębokości od 2 do 15 mm. Powierzchowne rysy i pęknięcia należy poszerzyć do szerokości i głębokości min. 5 mm, a po odkurzeniu i umyciu także wypełnić zaprawą wyrównującą, tak aby uzyskać równą płaszczyznę ściany.

Takie uszkodzenie tynku trzeba jak najszybciej naprawić. Fot. ATLAS

Usunięcie zniszczonych fragmentów ocieplonej elewacji oraz skucie pozostałości kleju do styropianu. Fot. ATLAS

Miejsca, w których tynk się odspaja, trzeba skuć aż do surowego muru. Ścianę, z której usunięto tynk należy - po dokładnym odpyleniu i umyciu - zagruntować emulsją Uni-Grunt. Po wyschnięciu gruntu można przystąpić do uzupełniania ubytków Zaprawą Tynkarską Atlas.
Nieco trudniejsza jest naprawa, gdy w ocieplonym budynku w sposób mechaniczny uszkodzony został materiał termoizolacyjny, a ciągłość siatki zbrojącej naruszona. W takim przypadku należy z elewacji wyciąć uszkodzony fragment i dokładnie oczyścić siatkę stanowiącą zbrojenie wokół uzupełnianego elementu. Kolejną czynnością będzie wklejenie odpowiednio dociętego fragmentu materiału termoizolacyjnego. Gdy użyta w tym celu zaprawa zwiąże, trzeba w miejscu uzupełnienia nanieść zaprawę klejącą, na przykład Atlas Stopter K-20 lub Atlas Hoter U (w przypadku styropianu) i zatopić w niej siatkę. Wklejana siatka musi zachodzić na istniejącą minimum 5 cm.

Wklejenie nowego fragmentu styropianu. Zaprawę klejącą nanosi się na płytę metodą pasma obwodowego i placków. Fot. ATLAS

Przy wykonywaniu warstwy zbrojącej należy pamiętać o uwzględnieniu zakładek. Fot. ATLAS

Dobrej rady nic nie zastąpi

Jeżeli elewacja wymaga odnowy bardziej gruntownej, a w planach jest położenie nowego tynku cienkowarstwowego, to zależnie od stanu, w jakim jest tynk na elewacji, jak również od tego, czy dom jest ocieplony, możliwy będzie jeden z dwóch wariantów prac: albo usunięcie starego tynku i naniesienie nowego, albo położenie tynku na istniejący tynk.
Gdy dom jest nieocieplony, a tynk osypuje się, sensownym rozwiązaniem jest położenie nowego tynku cienkowarstwowego, po wcześniejszym usunięciu starego. Najlepiej wybrać tynk o podobnych właściwościach, o ile ten usunięty był właściwie dobrany. W innym przypadku, w doborze tynku pomoże ustalenie oporu dyfuzyjnego ścian. Z tym zadaniem najlepiej zwrócić się do działającego na danym terenie doradcy technicznego Grupy Atlas, który bezpłatnie dokona obliczeń (listę doradców znaleźć można na stronach www.atlas.com.pl).

Najlepiej przepuszczają parę wodną tynki mineralne i silikatowe. Na te zdecydować się można praktycznie „w ciemno”, bo nie zawiodą. Ostatnie wątpliwości rozwiać może skorzystanie z programu komputerowego Salta, którym posługują się doradcy Atlasa, zwłaszcza, gdy inwestor zdecydował się na mniej paroprzepuszalny tynk akrylowy. Oczywiście, obliczeń wymaga nie tylko opór dyfuzyjny przegrody, ale przede wszystkim współczynnik przenikania ciepła przez ścianę, bo może się okazać, że dom należy ocieplić i trzeba odpowiednio dobrać rodzaj i grubość materiału termoizolacyjnego.

Coś dla fachowca

Jeżeli dom jest ocieplony, to usunięcie tynku, stanowiącego warstwę elewacyjną w
systemie ociepleń, nie jest dobrym pomysłem. Podczas wykonywania tego typu prac można uszkodzić inne warstwy układu, szczególnie warstwę zbrojącą, w praktyce decydującą o trwałości całego ocieplenia. Na szczęście, istnieje inne rozwiązanie, zdecydowanie lepsze, łatwiejsze i przed wszystkim mniej pracochłonne – położenie nowego tynku na już istniejący.
Generalnie, nie ma znaczenia, jaki rodzaj tynku cienkowarstwowego położony zostanie na inny tynk cienkowarstwowy. Ale ponieważ od każdej reguły są wyjątki, występuje on i w tym przypadku. Jeżeli na ścianie z betonu komórkowego położono wcześniej tynk mineralny, to nie należy pokrywać go tynkiem akrylowym, który charakteryzuje się niską paroprzepuszczalnością i w rezultacie może (choć nie musi) powodować zatrzymywanie wilgoci w ścianie i odspajanie tynku. Kładąc tynk na tynk, powinno się zatem skupić raczej na sposobie położenia. Pamiętać warto, że wybierając tę technologię, niezmiernie istotne jest, aby powierzchnię starego tynku wyrównać przy pomocy zaprawy klejącej Atlas Stopter K-20 lub Atlas Hoter U i zatopić w niej siatkę. Nie ufajmy do końca swoim umiejętnościom i wiedzy, bo przecież chodzi o pieniądze, i to niemałe. Postawmy na fachowców.

Kontrola, punkt po punkcie

Zgodnie z prawem, kontrolę elewacji powinno się przeprowadzać wiosną, bezpośrednio po zakończeniu okresu zimowego, w którym, jak wiadomo, zewnętrzne elementy budynku narażone są na najbardziej ekstremalne warunki eksploatacji. Obraz ewentualnych uszkodzeń jest wówczas najpełniejszy, a warunki atmosferyczne sprzyjają prowadzeniu prac na elewacji.
Podczas okresowej kontroli szczególną uwagę należy zwrócić na wiele czynników. Poniższa tabela systematyzuje zalecany zakres kontroli i podejmowanych w jej wyniku działań.Elementy wymagające kontroli
Zakres sprawdzenia

Schemat postępowania
Stan powierzchni pod względem zabrudzeń
Wystąpienie zabrudzeń o charakterze organicznym lub nieorganicznym – będących wynikiem osadzania się kurzu, spalin, popiołu, brudu, błota itp.
1.Mycie powierzchni
2.Malowanie elewacji (opcjonalnie)
Stan powierzchni pod względem skażenia biologicznego
Wystąpienie zabrudzeń o charakterze organicznym:
grzyby (nalot w kolorze czarnym lub ciemnoszarym)
glony (nalot w kolorze zielonym)
grzyby i glony jednocześnie (nalot w kolorze zielono-czarnym)

1.Mycie powierzchni
2.Usunięcie skażenia biologicznego specjalistycznymi preparatami
3.Malowanie elewacji (opcjonalnie)
Stan powierzchni pod względem uszkodzeń mechanicznych, wystąpieniem rys, spękań itp.
Głębokość i rozmiar uszkodzeń
1.Mycie powierzchni
2.Uzupełnienie ubytków lub wykonanie nowej warstwy
3.Malowanie powierzchni

Stan powierzchni pod względem zmiany barwy, wyblaknięcia i przebarwień
Stopień odbarwienia, wyblaknięcia i utraty koloru
1.Mycie powierzchni
2.Gruntowanie
3.Malowanie właściwymi dla rodzaju podłoża farbami elewacyjnymi
Stan powierzchni pod względem wystąpienia zacieków
Lokalizacja i zasięg zacieków
1.Ustalenie przyczyny zacieku,
2.Usunięcie przyczyn zacieku (naprawa nieszczelnych lub uszkodzonych obróbek blacharskich, demontaż zamontowanych na elewacji elementów)
3.Gruntowanie
4.Malowanie właściwymi dla rodzaju podłoża farbami elewacyjnymi
Stan powierzchni pod względem wystąpienia wykwitów i wysoleń

1.Mycie
2.Gruntowanie
3.Malowanie właściwymi dla rodzaju podłoża farbami elewacyjnymi

Autor: Atlas - zobacz wizytówkę firmy