Polacy przekonują się do coraz większych płytek, nazywanych XXL. Duże płytki są modne, ale także bardziej wymagające niż te o standardowych wymiarach. Trudniej je prawidłowo ułożyć. Jednak warto je stosować, bo mają więcej walorów estetycznych niż wad montażowych.

Duża powierzchnia płytek nie idzie w parze z szybkością ich układania. Duże płytki nie układa się łatwiej i szybciej niż tych o standardowych wymiarach. Rozmiar XXL wymaga ogromnej precyzji już na etapie planowania ułożenia płytek, jak również podczas ich montażu. Niezbędny do tego będzie doświadczony glazurnik, który wie, jak starannie przygotować podłoże do ich układania – tłumaczy Joanna Ciecierska, ekspert marki Ceramstic. Są one cięższe, trudniej je przenosić i są bardziej podatne na uszkodzenia, chociażby w transporcie. Strata jednej takiej płytki jest też bardziej kosztowna niż płytek o małych wymiarach.

Przygotowanie podłoża

Od czego zacząć? Podłoże. Ono jest najważniejsze, no przynajmniej na początku. Pracę zaczynamy od dokładnego sprawdzenia płaszczyzny do której mają być przyklejone. Sprawdzamy czy jest ono nośne (co da się określić przy pomocy testera twardości – jeśli na siatce zarysowań, wykonanej specjalnym rysikiem, widoczne będą wykruszenia, to bez wzmocnienia podłoża nie można rozpocząć pracy), suche (wilgotność nie powinna przekroczyć 2%, co można sprawdzić np. elektronicznym miernikiem) i czyste, bez kurzu i pozostałości np. klejów do parkietu itp.. Musi być ono też równe, wypionowane i wypoziomowane. Do wypoziomowania warto zastosować zaprawy wyrównawcze, a na podłodze masy samopoziomujące. Dopuszczalna różnica w równości nie powinna przekraczać 3 mm na odcinku 2 m. Zalecamy również zagruntowanie podłoża, aby do minimum ograniczyć wchłanianie wody z zaprawy klejowej – radzi Joanna Ciecierska.

Klej do płytek wielkoformatowych

Dla mocowania płytek dużych rozmiarów bardzo istotny jest również dobór odpowiedniej zaprawy klejowej. Wybieramy te zaprawy, gdzie producent wyraźnie rekomenduje je o przeznaczeniu do mocowania płyt wielkoformatowych o danym wymiarze. Powinna ona gwarantować na tyle wysoką odkształcalność, żeby płytki mogły swobodnie "pracować". Zbyt sztywne połączenie płytek z podłożem skutkowałoby pękaniem okładziny. Przy montażu dużych płytek zaprawę klejową rozprowadza się pacą stalową, zarówno na ich spodzie, jak i na podłożu, tworząc około centymetrowy grzebień.

Fugi

Duże płytki są z reguły rektyfikowane. Rektyfikacja to nic innego, jak mechaniczne obcięcie lub zeszlifowanie brzegów. Dzięki czemu płytki te mają identyczny rozmiar z dokładnością do 0,2 mm, a ich boki są ostre i tworzą kąt prosty, mogą więc mieć cieńsze spoiny, jednak ich szerokość nie może być mniejsza niż 2 mm. Jeśli jednak płytki nie są rektyfikowane – fugi powinny mieć od 7 do 10 mm. Glazurnik powinien mieć ze sobą krzyżyki dystansowe, które zapewnią jednakową szerokość spoiny między płytkami. Gdy klej zwiąże, należy je wyjąć i oczyścić przerwy między płytkami. Następny krok to zaprawa do spoinowania – powinna być elastyczna i dostosowana do szerokości spoiny – tłumaczy ekspert. Ostatni element to oczywiście dokładność i cierpliwość podczas pracy, co na pewno będzie widoczne w efekcie końcowym.