Drewniany parkiet w połączeniu z ogrzewaniem podłogowym to w zasadzie ekstrawagancja. Z jednej strony instalacja przynosi oszczędności, z drugiej drewno to materiał, na tle innych, najgorzej przewodzący ciepło. A jednak estetyka drewna nie zniechęca.


Z racjonalnego punktu widzenia odpowiednim materiałem przeznaczonym na posadzkę do podłogówki byłby kamień albo ceramika. Z dwóch powodów: dobrze przewodzą ciepło i są trwałe. Niektórym jednak trudno jest odmówić sobie parkietu z drewna, choć to materiał znacznie słabiej przewodzący ciepło, a mało tego, zmieniający objętość pod wpływem temperatury. Drewniane podłogi na podkładach grzewczych, ze względu na specyfikę cieplną i wilgotnościową, wymagają ostrożności w użytkowaniu, szczególnie w początkowym okresie (mówimy tu o odcinku czasowym rzędu 2 – 3 lat).

Klej poliuretanowy

Drewno z ogrzewaniem podłogowym najlepiej stosować, gdy:
- budynek ma niskie zapotrzebowanie na ciepło;
- czynnikiem grzewczym jest woda podgrzewana w kotle z automatyką.
Chodzi o to, że drewno ma swoje ograniczenia, jeśli chcieć grzać intensywnie, niewykluczone, że zaowocuje to odkształceniem posadzki. Również klej, który spaja drewno z podkładem (jedna z dwóch możliwości montażu) nie wytrzyma zbyt wysokich temperatur. Jednak ten wariant jest zalecany przez specjalistów, gdyż przewodzi ciepło lepiej od tzw. podłogi pływającej. Do okładzin na podłogówce zalecane są kleje poliuretanowe. Trzeba pamiętać, że spoina klejowa pracuje w ekstremalnych warunkach (temperatury dochodzą nawet do 40 stopni C) i to przez całe lata!

Żywotność kleju będzie zależna w dużej mierze od montażu. Przede wszystkim podkład, na którym układana jest posadzka musi być suchy! Jego temperatura musi być zgodna z tą, wskazaną w karcie technicznej wybranego kleju.

Specyfika drewna

Czynnikiem istotnie wpływającym na parkiet jest zawarta w powietrzu wilgoć. Warto wiedzieć, że ciepłe powietrze może przenosić więcej wilgoci niż zimne. W okresie zimowym (grzewczym) sytuacja jest odwrotna. Dlatego należy utrzymywać wilgotność powietrza na określonym poziomie, w okresie zimowym w przedziale 40 procent zimą i 60 procent latem. Z czasem, gdy mikroklimat ureguluje się (okres 2 -3 lat), samoczynnie „wskoczy” na właściwy sobie poziom.

Biorąc pod uwagę powyższy aspekt, trzeba się zastanowić nad tym, jak dbać o parkiet. Możliwości są dwie: olej albo lakier. Dylemat nie pozostaje bez związku z rodzajem zastosowanego drewna. Tu istotną będzie przewodność cieplna. Zasada jest taka: im twardsze drewno, tym lepiej będzie sprawowało się na podkładzie grzewczym. Ale! Utrzymanie tego rodzaju drewna we właściwym stanie jest trudne, bo twarde drewno jest podatne na odkształcanie. Nie każda odmiana nada się na podłogę ogrzewaną (grab, buk, akacja, odpadają). Co ciekawe, również kolor drewna jest istotny. Zasada jest taka, że jasne drewno nie jest polecane do podłogówki. Raz, ze względu na właściwości, dwa, ze względu na to, że na jasnym drewnie szybciej widać rozszczelnienia i odkształcenia (klon i brzoza odpadają). Jeśli chodzi o kształt, najlepiej sprawdzają się mniejsze elementy. Im większy element, tym bardziej widoczne są efekty pracy drewna.

Do podłogówki polecane jest drewno sezonowane, gdyż przebyło już cykl zmian wilgotności i temperatury.

Olej czy lakier?

Z racji tego, że olej wykazuje dobrą dyfuzyjność (przepuszcza wilgoć w obie strony) polecany jest do podłogówki bardziej niż lakier, który tej właściwości nie ma. W przypadku podłóg lakierowanych sensownym rozwiązaniem jest stosowanie podłóg wykańczanych fabrycznie z łamanymi krawędziami tzw. mikrofazą. W przypadku lakieru nakładanego tylko od strony licowej, warto stosować lakier wodorozcieńczalny. Powstanie w ten sposób powłoka częściowo dyfuzyjna.


ZAPRASZAMY NA FORUM, podziel się swoimi przemyśleniami: KLIKNIJ


Marta Sobiecka

Autor: chemiabudowlana.info - zobacz wizytówkę firmy