Proces prowadzący do niszczenia konstrukcji żelbetonowych (tzw. degradacja chemiczna). Pozbawia on beton właściwości ochronnych wobec stali. Głównym czynnikiem rozpoczynającym karbonatyzację jest dwutlenek węgla zawarty w powietrzu i w wodzie deszczowej. Karbonatyzuje on wapno zawarte w betonie (najczęściej w postaci stwardniałego wodorotlenku wapnia) i podczas uwalniania go z masy cementowej, tworzy nierozpuszczalne kryształy węglanu wapnia. Ze wzglęu na wiązanie wodorotlenku wapnia przez dwutlenek węgla zasadowoaść betonu maleje i pH spada nawet do wartości 8,3 a więc znacznie poniżej wartości krytycznej wynoszącej 11,8 nie stanowiącej już ochrony dla zbrojenia. Reakcja ta rozpoczyna proces utlenainia zbrojenia. Na wierzchniej warstwie stali tworzy się tlenek żelaza, który zwiększając objętość zaczyna odpychać warstwę betonu od zbrojenia. W efekcie tego procesu najpierw tworzą się drobne pęknięcia, a następnie otulina zbrojenia zaczyna odpadać, odsłaniając pręty. Karbonatyzacja zwiększa szczelność betonu. Wytrącony węgaln wapniowy lokuje się w porach zmniejszając nawet dwukrotnie ich ilość. Zwiększa się gęstość pozorna i wytrzymałość betonu.

Publikacje powiązane ze słowem:

Konkurs CEMEX na najlepsze prace dyplomowe