Czynność pokrywania lub impregnowania podłoża odpowiednimi preparatami, mająca na celu przygotowanie go przed naniesieniem kolejnych warstw. Zadaniem gruntowania jest powierzchniowe wzmocnienie podłoża, w przypadku podłoży chłonnych zmniejszenie tejże chłonności, poprawienie przyczepności w przypadku podłoży niechłonnych lub zbyt gładkich. Dobór środka gruntującego zależy zarówno od podłoża, na którym jest on stosowany, jak również od właściwości materiału nakładanego po gruntowaniu. *** Przygotowanie podłoża przez nałożenie specjalnego preparatu, w celu wzmocnienia podłoża i zmniejszenia jego nasiąkliwości. Zagruntowane podłoże mniej chłonie wodę i nie powoduje zbyt szybkiego przesychania materiału. Gruntowanie powoduje także powierzchniowe zwiększenie wytrzymałości podłoża. Na podłożu o zmniejszonej nasiąkliwości można pracować spokojniej, dokładniej, a wytrzymałość końcowa materiału jest zdecydowanie wyższa. Preparaty gruntujące mają zdolność do wnikania w podłoże. Wyschnięte cząsteczki gruntu stanowią dodatkowe spoiwo, redukujące osypliwość i zwiększające odporność na zarysowanie. „Mokry kompres” zaprawy klejącej czy posadzki bywa szkodliwy dla podłoża. Przykładami wrażliwych podłoży są tynki gipsowe, anhydrytowe jastrychy czy płyty wiórowe. Wspomniane preparaty gruntujące szybko wysychają, stanowiąc jednocześnie barierę dla wilgoci zawartej w cienkowarstwowych materiałach. Henkel

Publikacje powiązane ze słowem:

Fundacja Śnieżka odnowiła Kardiologię w dębickim ZOZ