chemia budowlana

Tynki renowacyjne posiadają ściśle określone właściwości, które są niezbędne dla uzyskania i utrzymania suchych pomieszczeń piwnicznych. Charakteryzują się wysoką porowatością (25%-40% objętości tynku) i paroprzepuszczalnością, przy równoczesnym znacznym zmniejszeniu współczynnika kapilarnego podciągania wody. Przyczyniają się do tego:
– system powierzchniowo-czynnych porów powierzchniowych,
– dodatki lekkie (np. granulat styropianowy, żużel syntetyczny itp.).

W tynkach renowacyjnych, strefa odparowania wody usytuowana jest wewnątrz warstwy tynku.
Woda odparowując wewnątrz tynku, stosunkowo szybko przedostaje się na powierzchnię, dzięki czemu tynk pozostaje suchy. Para wodna nie może transportować rozpuszczonych w wodzie soli, przez co pozostają one w tynku.
Duża objętość porów w strukturze tynku pozwala na gromadzenie i odkładanie się soli. Dodatki
hydrofobizujące regulują ponadto kapilarne przemieszczanie się wody w układzie porów.
Tynk renowacyjny akumuluje zatem sole w swej strukturze, nie dopuszczając jednocześnie do ich przemieszczenia na zewnętrzne powierzchnie tynków, gdzie wystąpiłyby w postaci plam wykwitów i puszystych nalotów. Pozwala on zatem na poprawienie na długi okres wyglądu zawilgoconej i zasolonej ściany.

Ceresit