chemia budowlana

Złożony system zewnętrznej izolacji cieplnej z wyprawami tynkarskimi ATLAS.

ATLAS jest złożonym systemem izolacji cieplnej (External Thermal Insulation Composite System - ETICS) z wyprawami tynkarskimi. Posiada Europejską Aprobatę Techniczną ETA-06/0081, wydaną zgodnie z wytycznymi do europejskich aprobat technicznych ETAG 004:2000. Objęte nią zostały wszystkie wyroby wchodzące w skład systemów ociepleń ATLAS STOPTER K-10, ATLAS STOPTER oraz ATLAS HOTER.


Jego główne zadania to:
- nadanie ścianom zewnętrznym odpowiedniej izolacyjności cieplnej,
- zwiększenie trwałości ścian zewnętrznych poprzez lepsze ich zabezpieczenie przed wpływem warunków atmosferycznych.
Technologia ocieplenia polega na zamocowaniu do podłoża izolacji termicznej z płyt styropianowych i wykonaniu na niej warstwy zbrojonej, wyprawy tynkarskiej i, opcjonalnie, powłoki malarskiej. ATLAS może być stosowany jako system wyłącznie klejony lub klejony z dodatkowym mocowaniem mechanicznym.
System może być stosowany na nowo wznoszonych bądź eksploatowanych zewnętrznych powierzchniach pionowych ścian budynków (tynkowanych lub nie), wykonanych z elementów murowych lub klejonych, takich jak cegły i bloczki (ceramiczne, wapienno piaskowe, kamienne, z betonu komórkowego) albo z betonu (wylewanego na budowie lub w postaci prefabrykatu). Może być również mocowany na powierzchniach elementów budowlanych poziomych lub nachylonych, pod warunkiem, że nie są one wystawione na bezpośrednie działanie warunków atmosferycznych w postaci opadów. Mogą to być stropy nad przejazdami, a także ściany wewnętrzne i stropy (od strony sufitów) garaży lub piwnic sąsiadujących z pomieszczeniami ogrzewanymi. Podłoże, na którym zostanie zastosowany system ATLAS, powinno posiadać klasę reakcji na ogień A1 lub A2-s1 d0 według EN 13501-1.

Właściwości

Parametry systemu i jego poszczególnych elementów zapewniają prawidłowo zaprojektowanemu i wykonanemu ociepleniu spełnienie wszystkich zakładanych dla zamierzonego zakresu stosowania wymagań technicznych, użytkowych i eksploatacyjnych.

System ATLAS w zakresie reakcji na ogień został sklasyfikowany według EN 13501-1 jako:
B – s2, d0 dla systemu z płytami styropianowymi o grubości nie większej niż 250 mm, wykończonego tynkiem mineralnym ATLAS CERMIT bądź tynkiem silikatowym ATLAS SILKAT,
C – s2, d0 dla systemu z płytami styropianowymi o grubości nie większej niż 250 mm, wykończonego tynkiem akrylowym ATLAS CERMIT bądź tynkiem silikonowym ATLAS SILKON.
Wodochłonność warstwy zbrojonej i poszczególnych warstw wykończeniowych określana po 24h w każdym z wariantów jest nie większa niż 0,5 kg/m2, dzięki czemu system jest odporny na działanie przemiennego zamrażania i rozmrażania.
System ATLAS posiada także pełną odporność na cykle cieplno-wilgotnościowe. W zakresie odporności na uderzenie, bez względu na układ warstw wykończeniowych (z jedną warstwą siatki z włókna szklanego), system został sklasyfikowany w III kategorii użytkowania.
Prawidłowo zaprojektowany układ zapobiega powierzchniowej i wewnętrznej kondensacji pary wodnej. Opór dyfuzyjny, wyrażony w równoważnej grubości warstwy powietrza Sd dla najmniej korzystnego układu warstw wykończeniowych systemu (łącznie z powłoką malarską), wynosi jedynie 0,49 m. Producent deklaruje, że przyczepność między warstwą zbrojoną a termoizolacją (EPS) oraz zaprawą klejącą i termoizolacją wynosi nie mniej niż 0,1 MPa, a między zaprawą klejącą i podłożem (beton) - nie mniej niż 0,6 MPa.
Parametry techniczne systemu zapewniają jego odporność na przemieszczenie poprzeczne.
Opór cieplny warstwy wykończeniowej systemu (warstwa zbrojona wraz z wyprawą tynkową) Rrender wynosi ok. 0,02 m2 K/W.

Elementy systemu

Elementami Systemu ATLAS mogą być tylko wyroby wskazane poniżej.

1. Mocowanie podstawowe
Do przyklejania termoizolacji można użyć jednej z zapraw klejących:
- ATLAS STOPTER K-10,
- ATLAS STOPTER K-20,
- ATLAS HOTER S
- ATLAS HOTER U.

2. Warstwa izolacji termicznej
Termoizolację stanowią sezonowane, samogasnące płyty z polistyrenu ekspandowanego EPS (styropian) klasy reakcji na ogień minimum E, o maksymalnej gęstości 20 kg/m3 i gruboúci 20÷250 mm, oznaczone następującymi kodami:
- (EPS - EN 13163-T2-L2-W2-S1-P3-BS115-CS(10)70-DS(N)2-DS(70,-)2-TR100),
- (EPS - EN 13163-T2-L2-W2-S2-P4-BS115-CS(10)70-DS(N)2-DS(70,-)2-TR100),
- (EPS - EN 13163-T2-L2-W2-S2-P3-BS115-CS(10)70-DS(N)2-DS(70,-)2-TR100),
- (EPS - EN 13163-T2-L2-W2-S2-P4-BS115-CS(10)70-DS(N)2-DS(70,-)1-TR150).3. Mocowanie dodatkowe
Dodatkowe mocowanie wykonuje się za pomocą łączników:
- EJOT Ejotherm ST U według ETA-02/0018,
- EJOT Ejotherm NT U według ETA-05/0009,
- EJOT Ejotherm STR U według ETA-04/0023,
- EJOT SDM-T plus U według ETA-04/0064,
- HILTI SX-FV według ETA-03/0005,
- HILTI SD-FV 8 według ETA-03/0028,
- Fischer TERMOZ 8N według ETA-03/0019,
- Fischer TERMOZ 8U według ETA-02/0019,
- WKRĘT-MET-ŁIT i WKRĘT MET ŁIM według ETA-05/0225,
- WKRĘT-MET-ŁFN 8 i WKRĘT MET ŁFM 8 według ETA-06/0080,
- WKRĘT-MET-ŁFN 10 i WKĘT MET ŁFM 10 według ETA-06/0105.
- Koelner KI8M według ETA-06/0191

4. Warstwa zbrojona:
Warstwę zbrojoną stanowi zaprawa ATLAS STOPTER K-20 lub HOTER U z zatopioną w niej siatką z włókna szklanego SSA 1363 SM(100) lub VERTEX 145A/AKE 145A/R117 A101.

5. Podkład tynkarski
ATLAS CERPLAST (pod tynki mineralne i akrylowe), ATLAS SILKAT ASX (pod tynk silikatowy) bądź ATLAS SILKON ANX (pod tynk silikonowy).6. Wyprawa tynkarska:
- mineralna ATLAS CERMIT SN, SN-MAL lub DR,
- akrylowa ATLAS CERMIT N lub R,
- silikatowa ATLAS SILKAT N lub R,
- silikonowa ATLAS SILKON N lub R.

7. Preparaty gruntujące:
- ATLAS ARKOL SX (pod farbę silikatową),
- ATLAS ARKOL NX (pod farbę silikonową).

8. Powłoka malarska:
- akrylowa ATLAS ARKOL E,
- silikatowa ATLAS ARKOL S,
- silikonowa ATLAS ARKOL N,
- silikonowa ATLAS FASTEL.

9. Elementy uzupełniające – Profile wykończeniowe
- Profil okapnikowy z siatką zbrojącą – PCV 10/2500 - biały,
- Profil narożnikowy z siatką zbrojącą – PCV 23/2500 - biały,
- Profil przyokienny z siatką zbrojącą – PCV 6/2400 - biały,
- Profil przyokienny z siatką zbrojącą – PCV 9/2400 - biały,
- Profil dylatacyjny fasadowy prosty z siatką zbrojącą – PCV 10-30/p/2000 - biały,
- Profil dylatacyjny fasadowy kątowy z siatką zbrojącą – PCV 10-30/k/2000 – biały,
- Profil podparapetowy z siatką zbrojącą – PCV 15/2000 – biały,
- listwy cokołowe z PVC,
- listwy cokołowe z aluminium.

Technologia wykonania

W projektowaniu systemu oraz w trakcie prowadzenia prac należy uwzględniać wymagania ETAG 004:2000, Aprobaty ETA-06/0081 oraz przepisów technicznych i prawnych aktualnie obowiązujących w kraju, w którym system będzie zastosowany, w szczególności w zakresie izolacyjności przegród budowlanych, wymagań energetycznych, bezpieczeństwa konstrukcji, bezpieczeństwa przeciwpożarowego oraz warunków rozpoczęcia i prowadzenia robót. Ponadto, wszelkie prace należy wykonywać zgodnie z informacjami zawartymi w projekcie technicznym ocieplenia, instrukcjach technicznych firmy ATLAS i Kartach Technicznych poszczególnych elementów systemu. Dokumentacja techniczna powinna być opracowana indywidualnie dla danego obiektu i dostosowana do stopnia jego skomplikowania. System ATLAS składa się z nienośnych elementów budowlanych, w związku z tym nie wpływa na stateczność elementów, do których jest mocowany.

Wartość dodatkowego oporu cieplnego R, jaki ściana uzyskuje po zastosowaniu systemu, należy wyliczyć zgodnie z EN ISO 6946, jako sumę wartości oporu cieplnego wyrobu do izolacji cieplnej oraz oporu cieplnego warstwy wykończeniowej Rrender. W obliczeniach, o ile jest to wymagane zgodnie z EN ISO 6946, należy uwzględnić wpływ mostków termicznych wynikających z zastosowania łączników mechanicznych. System spełnia kryteria zawarte w punkcie 5.1.4.2 ETAG 004:2000, dlatego nie wprowadza się ograniczeń w zakresie długości ściany lub odległości między jego spoinami dylatacyjnymi, o ile nie wynikają one z innych uwarunkowań, w szczególności konstrukcji obiektu, na którym system będzie zastosowany.
Prace ociepleniowe należy prowadzić w sprzyjających warunkach atmosferycznych. Temperatura podłoża i otoczenia, zarówno w trakcie prac, jak i w okresie wysychania poszczególnych materiałów, powinna wynosić od +5°C do +25°C. Elewacja powinna zostać osłonięta i zabezpieczona przed wpływem opadów atmosferycznych, bezpośrednim nasłonecznieniem i działaniem silnego wiatru.

Podłoże
Podłoże powinno być nośne, równe i oczyszczone z wszelkich elementów mogących powodować osłabienie przyczepności zaprawy. Luźne lub słabo przylegające fragmenty należy skuć, a ubytki uzupełnić materiałami zalecanymi do tego typu prac, np. ZAPRAWĄ TYNKARSKĄ ATLAS, ZAPRAWĄ WYRÓWNUJĄCĄ ATLAS. System ATLAS można mocować do podłoży pokrytych silnie przylegającymi powłokami z farb elewacyjnych lub tynków cienkowarstwowych. W takich wypadkach do przyklejania termoizolacji należy stosować zaprawę ATLAS STOPTER K-20 lub ATLAS HOTER U. Resztki słabo przylegających powłok malarskich powinno się zmyć pod ciśnieniem bądź zeskrobać. W przypadku podłoża słabego, pylącego, bądź też podłoża o dużej chłonności, należy przeprowadzić gruntowanie emulsją ATLAS UNI-GRUNT.
Podłoże powinno być przygotowane tak, aby spełniało wymagania ETAG 004:2000. W przypadku wątpliwości co do jakości podłoża należy wykonać ocenę jego nośności w rzeczywistych warunkach. Wynik (przyczepność) powinien być nie niższy niż 0,08 MPa.

Mocowanie płyt styropianowych
Grubość izolacji termicznej powinna być dobierana indywidualnie dla każdej ściany budynku, m. in. na podstawie obliczeń współczynnika przenikania ciepła U. Powinien on spełniać wymagania izolacyjności cieplnej przegród określone w aktualnych przepisach prawnych i technicznych.
Wykonanie ocieplenia należy rozpocząć od zamocowania na ścianie listwy cokołowej. Ułatwia ona zachowanie równomiernego poziomu przy układaniu pierwszej i kolejnych warstw płyt styropianowych, a także stanowi wzmocnienie dolnej krawędzi systemu. Powinno się ją mocować na cokole budynku, nie niżej niż 30 cm nad poziomem gruntu. Ta odległość zapewnia ochronę systemu przed wpływem podciągania kapilarnego wilgoci, a także chroni wyprawę tynkarską przed zabrudzeniami – drobinkami błota – nanoszonymi przez krople deszczu, odbijające się od chodnika bądź gruntu. Gdy nie ma możliwości zastosowania listwy cokołowej (np. gdy warstwa termoizolacji jest grubsza od największego dostępnego wymiaru listwy), na dolnej krawędzi ocieplenia dopuszcza się stosowanie dwóch warstw siatki z włókna szklanego wraz z profilem okapnikowym.
Po zamocowaniu listwy cokołowej przystępujemy do przyklejania izolacji termicznej. Pierwszy rząd płyt mocujemy, opierając go na listwie startowej. Kolejne układamy, stosując przewiązanie w tzw. cegiełkę (pionowe spoiny pomiędzy płytami powinny się mijać). Takie przesunięcie należy wykonać zarówno na powierzchni ściany, jak i na narożach budynku.
Głównym elementem mocującym termoizolację do podłoża jest zaprawa klejąca. Nakłada się ją na powierzchnię płyty metodą „pasmowo-punktową”. Szerokość pryzmy obwodowej ułożonej wzdłuż krawędzi płyty powinna wynosić co najmniej 3 cm. Na pozostałą powierzchnię należy nałożyć równomiernie 6 placków o średnicy 8÷12 cm. Naniesiona na płytę zaprawa powinna obejmować co najmniej 40% jej powierzchni. Po nałożeniu zaprawy, płytę należy bezzwłocznie przyłożyć do podłoża i docisnąć. Przy równych i gładkich podłożach dopuszczalne jest równomierne rozprowadzenie zaprawy pacą ząbkowaną po całej powierzchni płyty, tak by po jej przyklejeniu tworzyła warstwę o grubości 2÷5 mm.
Do wykonania dodatkowego mocowania izolacji termicznej za pomocą łączników mechanicznych można przystąpić nie wcześniej niż po upływie 24 godzin od przyklejenia płyt styropianowych. Szczegółowe dane o ilości, rodzaju i długości kołków oraz o sposobie ich rozmieszczenia powinien zawierać projekt techniczny ocieplenia. O ile w dokumentacji technicznej nie sprecyzowano wymagań w tym zakresie, należy zastosować około 4÷5 łączników na 1 m2. Użycie łączników mechanicznych zalecane jest w narożnikach budynku lub przy zastosowaniu styropianu o grubości większej niż 15 cm. Dodatkowe mocowanie mechaniczne wymagane jest przy ocieplaniu budynków o wysokości powyżej 12 metrów. Głębokość zakotwienia dodatkowych elementów mocujących w warstwie konstrukcyjnej ściany powinna być zgodna z wymaganiami ich producentów.
W celu zwiększenia odporności układu warstw ociepleniowych na uszkodzenia mechaniczne, umożliwienia swobodnego odprowadzania wody oraz profesjonalnego wykonania dylatacji, na zamocowanej warstwie termoizolacyjnej należy zamontować profile wykończeniowe. Profile te montuje się we wszystkich szczególnych miejscach elewacji, takich jak: narożniki, ościeża, parapety itp. Profile te można mocować także równocześnie z zatapianiem siatki w warstwie zbrojonej systemu. Do mocowania profili należy wykorzystać zaprawę klejącą ATLAS STOPTER K-20 lub ATLAS HOTER U.

Warstwa zbrojona
Warstwę zbrojoną stanowi siatka z włókna szklanego, zatopiona w zaprawie klejącej. Siatka posiada odpowiednią wytrzymałość mechaniczną, równy i trwały splot i jest odporna na alkalia. Do wykonania warstwy zbrojonej można przystąpić nie wcześniej niż po trzech dniach od przyklejenia płyt. Prace rozpoczynamy od przeszlifowania ewentualnych nierówności płaszczyzny płyt styropianowych. W dalszej kolejności należy wzmocnić powierzchnie ścian
w sąsiedztwie styku pionowych i poziomych naroży otworów okiennych i drzwiowych, poprzez zatopienie w zaprawie pasków siatki o wymiarach ok. 20x30 cm. Paski te powinny być ustawione pod kątem 45° do linii wyznaczonych przez krawędzie ościeży.
Wykonanie warstwy zbrojonej polega na rozprowadzeniu zaprawy klejącej równomiernie po całej powierzchni termoizolacji i wtopieniu w nią kolejnych pasów siatki. Wygodnie jest najpierw wcisnąć siatkę w zaprawę jedynie w kilku punktach, a później dokładnie zatopić cały pas pacą zębatą. Prawidłowo zatopiona siatka powinna być całkowicie niewidoczna spod powierzchni kleju i nie powinna bezpośrednio stykać się z powierzchnią płyt. Warstwa zbrojona musi być warstwą ciągłą, tzn. kolejne pasy siatki muszą być układane z zakładem min. 10 cm, zaś na narożach powinien on wynosić min. 15 cm. Stosowanie zakładów wymagane jest również w miejscach połączenia właściwej siatki zbrojącej z siatką profili wykończeniowych. Zakłady siatki nie mogą pokrywać się ze spoinami między płytami styropianowymi.
W uzasadnionych przypadkach, w części parterowej budynku, a także na cokołach, należy stosować dwie warstwy siatki.
Ostatnią czynnością jest wygładzenie warstwy zbrojonej pacą metalową. Staranność prac jest szczególnie ważna, nie tylko ze względów konstrukcyjnych, ale i estetycznych. Jeżeli po wygładzeniu pozostaną jakieś nierówności, to należy je koniecznie zeszlifować. Z uwagi na niewielką grubość wyprawy tynkarskiej i konieczność jej zachowania na całej powierzchni elewacji, pozostawienie jakichkolwiek nierówności na warstwie zbrojonej może uniemożliwić prawidłowe wykonanie wyprawy.

Warstwa wykończeniowa
Zewnętrzną warstwę wykończeniową systemu ATLAS może stanowić samodzielnie wyprawa z tynku cienkowarstwowego lub tynk cienkowarstwowy pomalowany farbą elewacyjną. W przypadku zastosowania wyprawy z tynku mineralnego ATLAS CERMIT SN-MAL wymagane jest bezwzględnie wykonanie na niej powłoki dekoracyjno-ochronnej z farby elewacyjnej. Dobór warstwy wykończeniowej powinien zostać przeprowadzony m.in. w oparciu o obliczenia cieplno-wilgotnościowe dla ocieplanej ściany i warunki użytkowania układu ociepleniowego.
Do wykonania warstwy wykończeniowej można przystąpić po około trzech dniach od nałożenia warstwy zbrojonej. Bez względu na rodzaj zastosowanego na ociepleniu tynku cienkowarstwowego ATLAS, na warstwie zbrojonej należy wykonać warstwę gruntującą z podkładowej z masy tynkarskiej. Podkład powinien być odpowiedni dla danego rodzaju tynku. Zastosowanie podkładu zapobiega przedostawaniu się do warstwy tynku szlachetnego zanieczyszczeń z zapraw klejących, chroni i wzmacnia podłoże, a przede wszystkim zwiększa przyczepność tynku do podłoża. Ponadto, podkłady mogą stanowić tymczasową warstwę ochronną warstwy zbrojonej (zanim zostanie nałożony tynk) przez okres do sześciu miesięcy od jej wykonania.
Wyprawę tynkarską można wykonać z tynków cienkowarstwowych o grubości kruszywa od 1,5 mm do 3,0 mm (w zależności od rodzaju tynku). Do ich malowania można zastosować farby elewacyjne ATLAS, zgodnie z technologią opisaną w ich kartach technicznych. Kolorystyka tynków i farb przedstawiona jest w NOWEJ PALECIE BARW ATLAS, zawierającej blisko 700 pozycji.

Konserwacja systemu

Dla pełnego zachowania właściwości systemu izolacji cieplnej jego warstwę wykończeniową należy poddawać okresowym przeglądom i konserwacji. Obejmuje ona w szczególności bezzwłoczne naprawy przypadkowo uszkodzonych miejsc oraz pokrywanie tynku farbami bądź innymi powłokowymi materiałami czyszczącymi lub zabezpieczającymi. Do wykonywania prac naprawczych i konserwacyjnych powinny być stosowane wyroby stanowiące elementy systemu ATLAS objętego aprobatą ETA-06/0081 lub inne wyroby ATLAS, których możliwość użycia w tego typu pracach wynika z ich kart technicznych.

Atlas

Autor: Atlas - zobacz wizytówkę firmy