chemia budowlana

Tynki do renowacji marki KABE. MINERALIT RESTAURO system tynków renowacyjnych firmy Farby KABE Polska zgodny z instrukcją WTA 2-9-04. Zabytkowe obiekty architektury od lat stanowią nierozerwalny element naszego krajobrazu. Większość z tych obiektów jest w złym stanie i pilnie wymaga podjęcia działań konserwatorskich i remontowych. Kluczową rolę w destrukcji zabytkowych obiektów odgrywa najpopularniejszy z rozpuszczalników – woda. Uruchamiając niszczące procesy fizyko-chemiczne doprowadza do zniszczenia detalu architektonicznego, polichromii, tynków, murów i innych porowatych materiałów.

Większość zabytków architektury w Polsce nie posiada należytego zabezpieczenia przeciwwilgociowego i dlatego narażona jest na nadmierne zawilgocenie. Do początków XX w. strefy przyziemia budynków nie były zabezpieczane przed wodą i wilgocią w ogóle lub tylko prostymi, dostępnymi metodami. Głównie zabezpieczano powierzchnie pionowe murów np. warstwą gliny. Później stosowano mury ekranujące, by w końcu zastosować smołę. Powierzchnie poziome izolowano przez stosowanie np. kamienia łamanego w części fundamentowej, dodając jednocześnie do zapraw kazeinę lub białka jaj.

Fot. KABE

Fot. KABE

Główne źródło zawilgocenia zabytków architektury to woda podciągana kapilarnie, ale również woda opadowa, woda napływowa, woda z wycieków i awarii. Nadmierne zawilgocenie powoduje obniżenie wytrzymałości na ściskanie kamieni, cegieł, a w szczególności zapraw wapiennych, co powoduje obniżenie stabilności i trwałości budowli. Podwyższone zawilgocenie to również sprzyjające warunki dla rozwoju szkodliwych mikroorganizmów: glonów, pleśni, czy grzybów. Najbardziej widocznym skutkiem zawilgoconych murów są odpadające powłoki malarskie, tynki, przebarwienia ścian czy osypujące się kamienie i cegły.

Prawie zawsze nieodłącznym „towarzyszem” zawilgoconych murów jest sól. Rozpuszczona w wodzie, transportowana poprzez materiał budulcowy w przypowierzchniowe części murów dopełnia zniszczenia zabytkowych obiektów. Rozsadza porowate materiały w trakcie krystalizacji z siłą sięgającą 200 MPa. Sól znajdująca się w murach dodatkowo powoduje zwiększenie higroskopijnego pochłaniania wilgoci z otoczenia. Konserwatorzy i projektanci zajmujący się izolacjami przeciwwodnymi i przeciwwilgociowymi w budynkach zabytkowych zazwyczaj stają przed poważnym i odpowiedzialnym wyzwaniem. Powinni zebrać możliwie jak najwięcej informacji dotyczących obiektu i jego otoczenia, począwszy od przeanalizowania dokumentacji archiwalnych, a skończywszy na wykonaniu szeregu badań terenowych i laboratoryjnych.

Fot. KABE

Fot. KABE

Po wybraniu odpowiedniej metody osuszania, wykonaniu przepony poziomej, izolacji pionowej, drenażu itd. każdy projektant stanie przed wyborem odpowiednich tynków renowacyjnych najlepiej posiadających WTA. Z ogólnej definicji wynika, iż tynki renowacyjne z certyfikatem WTA są to produkty spełniające pewien określony układ wymagań systemowych, technologii, produkcji, jakości, aplikacji i metod badawczych. Powyższe pojęcia i wymagania dotyczą również warstw wykończeniowych czyli szpachli, szlicht, barwionych tynków strukturalnych i farb.
System tynków renowacyjnych MINERALIT RESTAURO firmy Farby KABE Polska.

Jest to kompleksowym, systemowym rozwiązaniem, zgodnym w wytycznymi instrukcji WTA 2-9-04. Bez systemu MINERALIT RESTAURO nie obejdzie się żaden dobrze przygotowany projekt zabezpieczenia przeciwwilgociowego. Należy jednak w tym miejscu zaznaczyć, że system ten nie stanowi alternatywy dla wykonania izolacji poziomej i pionowej, a jest jej homogenicznym elementem wykończeniowym.

Fot. KABE

Fot. KABE

MINERALIT RESTAURO składa się z trzech produktów:

Mineralit Restauro TB – obrzutka
Mineralit Restauro TW – hydrofilny tynk wyrównawczy (magazynujący sole)
Mineralit Restauro TU – hydrofobowy tynk uniwersalny

Pracę z tynkami Mineralit Restauro rozpoczynamy od odpowiedniego przygotowania podłoża. Istniejący stary, zawilgocony i zasolony tynk usuwamy mechanicznie do wątku muru, pamiętając przy tym o szybkim usunięciu gruzu z placu budowy. Tynk należy usunąć z zachowaniem marginesu ok. 80cm ponad widoczną granicę zawilgocenia i zasolenia. Dobrze jest również podkuć spoiny na głębokość 1,5-3 cm, które stanowią rodzaj sączka dla cegieł czy kamienia w murze. W razie potrzeby należy na tym etapie pracy wymienić również zniszczone cegły i/lub kamienie. Przy wysokim zasoleniu proponujemy zastosować zabieg odsalający z zastosowaniem pulpy ligninowej lub tynków traconych – może to być np. hydrofilny tynk Mineralit Restauro TW. Po usunięciu kompresów ligninowych lub tynku traconego możemy przystąpić do aplikacji obrzutki Mineralit Restauro TB. Odpowiednio przygotowaną masę (4-5l wody na worek) jednorodną i wolną od grudek nakładamy po ok. 5 min. od przygotowania zaprawy. Przygotowaną zaprawę nakładamy za pomocą kielni na przygotowane podłoże do grubości ok. 0,5 cm. Obrzutkę nakładamy na ok. 50% powierzchni podłoża i pozostawiamy do związania. Po ok. 12 godz. wysychania, przy temperaturze 20 C i wilgotności względnej powietrza 65%, obrzutka jest gotowa do dalszych aplikacji.

Fot. KABE

Fot. KABE

Kolejną warstwą trójwarstwowego systemu renowacyjnego Mineralit Restauro jest magazynujący sole, hydrofilny tynk wyrównawczy Mineralit Restauro TW. Przygotowaną wcześniej zaprawę (6-7l wody na worek) nakładamy po ok. 5 min. od jej przygotowania. Aplikację wykonujemy ręcznie kielnią lub przy dużych powierzchniach agregatem tynkarskim. Zalecana grubość jednej warstwy powinna mieścić się w przedziale 1,5 – 3 cm. Powierzchnię tynku należy wyrównać z grubsza łatą, w żadnym wypadku nie zacierać pacą na gładko, ponieważ utrudni to aplikację kolejnej warstwy systemu renowacyjnego. Czas wiązania zaprawy Mineralit Restauro TW to jedna doba na 1 mm tynku przy temperaturze 20 C i wilgotności względnej powietrza 65%.

Ostatnią warstwę systemu MINERALIT RESTAURO stanowi hydrofobowy, uniwersalny tynk Mineralit Restauro TU aplikujemy podobnie jak ww. tynk Mineralit Restauro TW czyli ręcznie kielnią lub przy większych powierzchniach przy zastosowaniu pomp ślimakowych lub tłokowych. Kolejne fragmenty aplikowanego tynku wyrównujemy łatą. Po osiągnięciu docelowej grubości (między 1,5 – 2,5 cm) dla jednej warstwy tynku, powierzchnię zacieramy na gładko pacą z gąbką lub filcem - w wypadku gdy będzie to ostateczna warstwa tynkowa - albo pozostawiamy do dalszych aplikacji. Jako wierzchnią warstwę tynkową możemy zastosować drobnoziarnistą szpachlę KOMBI RESTAURO lub polikrzemianowy, barwiony tynk strukturalny NOVALIT T o strukturze gładkiej lub modelowanej.

Fot. KABE

Fot. KABE

Niezależnie od zastosowanego tynku wykończeniowego i jego struktury końcową, dekoracyjną warstwę ochronną powinny stanowić dyfuzyjne farby firmy Farby KABE Polska.

Należą do nich: krzemianowa farba CALSILIT F, polikrzemianowe farby NOVALIT F, NOVALIT PLAN, NOVALIT L oraz silikonowa farba ARMASIL F.

Opisany powyżej układ materiałów systemu MINERALIT RESTAURO jest najczęściej stosowany na obiektach zabytkowych. Jednak z uwagi na odmienny charakter zabytków architektury zawsze zalecamy indywidualne konsultacje z naszym przedstawicielem, tak aby materiały zostały dobrane indywidualnie do obiektu.

Radomir Pałka
Specjalista ds. Konserwacji Zabytków
Farby KABE Polska




Autor: Farby Kabe Sp. z o.o. - zobacz wizytówkę firmy