chemia budowlana

Płytki imitujące różne rodzaje drewna zyskują ostatnimi czasy coraz większą popularność. Ich montaż wymaga jednak szczególnej staranności i drobiazgowego przygotowania.



Pracę należy rozpocząć od dokładnego sprawdzenia opakowania i oznakowania płytek oraz jakości samego materiału ceramicznego. Dla płytek układanych na jednej powierzchni odcień, który jest jednocześnie oznaczeniem partii produkcyjnej, powinien być taki sam.

Podczas układania płytek zalecane jest wymieszanie płytek z różnych opakowań, bowiem różnice tonalne są zamierzonym efektem. Do tego zalecenia szczególnie należy zastosować się przy wykorzystaniu płytek z kolekcji Noce Naturale by My Way, która odwzorowując drewno orzecha prezentuje najbardziej różnorodne usłojenie i odcienie drewna.

Przed rozpoczęciem prac glazurniczych, a szczególnie w przypadku zastosowania ogrzewania podłogowego, istotnym krokiem jest dokonanie wizualnej oceny podłoża (jakość wykonanego jastrychu grzewczego, dylatacji konstrukcyjnych, występowanie pęknięć posadzki). Przygotowanie podłoża należy rozpocząć od jego dokładnego oczyszczenia. Konieczne jest sprawdzenie poziomu podłogi oraz wilgotności. Jeżeli na powierzchni, na której zamierzamy układać płytki występują nierówności, możemy niwelować je za pomocą zaprawy samopoziomującej. Gdy nierówności są jednak bardzo odczuwalne i występują znaczne różnice poziomów, należy wyrównać całą podłogę.



Następnym etapem jest gruntowanie powierzchni. Płyn gruntujący powinien wchłaniać się w podłoże.



Materiały użyte do przygotowania podłoża z ogrzewaniem podłogowym należy stosować zgodnie z zaleceniami producenta (grubość, czas wiązania itd.). Prace glazurnicze należy wykonywać zawsze przy wyłączonym ogrzewaniu podłogowym. W przypadku układania płytek na ogrzewaniu podłogowym należy pamiętać o zastosowaniu dylatacji powierzchniowej rozdzielającej pracujące niezależnie pola grzewcze. Jest to ważne ze względu na rozszerzalność cieplną materiałów. Biorąc pod uwagę wahania temperatur, posadzkę należy podzielić, jeżeli jest to możliwe, co 9–16 m2. Należy dążyć do dylatowania powierzchni zbliżonej do kwadratu z zastosowaniem dylatacji brzegowej oddzielającej powierzchnię posadzki od ściany.



Proces układania należy rozpocząć od rozplanowania, ustalenia osi układania z uwzględnieniem dylatacji i ułożenia płytek „na sucho” na podłodze. Z uwagi na zróżnicowanie tonalne płytek w jednej partii produkcyjnej, co jest efektem zamierzonym w przypadku płytek odwzorowujących drewno, należy zwrócić uwagę na ich optymalne rozmieszczenie. Oferowana w tej serii ilość formatów oraz zróżnicowanych grafik w obrębie jednej kolekcji pozwala na uzyskanie bardzo ciekawych efektów aranżacyjnych.



Płytki ceramiczne mają prawo posiadać delikatną krzywiznę, co można najczęściej zaobserwować przy produktach długich i wąskich.



Aby zniwelować ewentualne różnice, które mogą powstawać podczas montażu, układamy je z maksymalnym przesunięciem do 1/3 długości płytki sąsiadującej. Pozwoli to na osiągnięcie zamierzonego efektu, a jednocześnie zapewni gładką powierzchnię podłogi. Odradzamy układanie tego typu produktów w tzw. cegiełkę z przesunięciem o 1/2 długości.



Po rozplanowaniu zbieramy płytki i etapowo układamy na równomiernie rozprowadzoną zaprawę klejową. W karcie technicznej kleju powinna znajdować się informacja, czy jest on odpowiedni do zastosowania na ogrzewanie podłogowe. Zaprawę klejową należy rozprowadzić na wcześniej przygotowane podłoże. Warstwa zaprawy powinna mieć grubość nie większą niż zaleca producent kleju. W tym celu niezbędna jest paca grzebieniowa, która zapewni całkowite pokrycie strony montażowej płytek klejem (np. do max. grubości zaprawy klejowej 5 mm należy zastosować grzebień 10 lub 12 mm). Brak całkowitego pokrycia powierzchni montażowej płytek zaprawą klejową spowoduje znaczną stratę sprawności grzewczej posadzki.



Po stwardnieniu zaprawy klejowej czyścimy powierzchnię z pyłu i kurzu. Najlepiej nadaje się do tego wilgotna gąbka. Spoiny można też czyścić za pomocą odkurzacza. Rekomendowana minimalna szerokość fugi do płytek rektyfikowanych to 2 mm. Przy tak wąskich fugach należy pamiętać o zastosowaniu większych dylatacji przyściennych. Przed rozpoczęciem fugowania właściwego należy przeprowadzić próbę w niewidocznym miejscu. Pozwoli to na sprawdzenie czy nie pozostawia ona zabrudzeń oraz na określenie czasu potrzebnego do związania zaprawy spoinowej. Jeśli zależy nam na uniknięciu zabrudzeń fugi podczas eksploatacji możemy zastosować fugę epoksydową.

Przygotowaną masę należy rozkładać za pomocą packi z gąbką. Płytki fugujemy partiami na powierzchni nie większej niż 3-4 m2. Na styku powierzchni poziomych i pionowych spoina powinna być silikonowa. Czyszczenie zafugowanej już powierzchni należy przeprowadzić zgodnie z zaleceniami producentów zapraw spoinowych.

Użytkowanie okładziny

Czas, po którym można użytkować wykonaną powierzchnię z płytek ceramicznych, uzależniony jest od parametrów zastosowanego kleju. Orientacyjnie wstępne wiązanie kleju występuje po 24 h. W celu przyspieszenia procesu należy zastosować zaprawy szybkowiążące. Producent kleju powinien również określić czas, po którym osiąga on pełną wytrzymałość użytkową.

Płytek szkliwionych nie należy impregnować!

Przy zastosowaniu powyższych reguł układania, kolekcje gwarantują znakomity efekt „drewnianej” podłogi, przy zachowaniu wysokiej jakości płytek gresowych.

Źródło: http://www.paradyz.com
Opr. S. Z.