chemia budowlana

Ściany w kuchni, zwłaszcza te nad blatem roboczym, zlewozmywakiem i kuchenką, to miejsca newralgiczne. Sposobów na ich zabezpieczenie przed zabrudzeniami, wilgocią i wysoką temperaturą wynaleziono niemało – od tradycyjnych po mniej konwencjonalne, a nawet nowatorskie. Oto krótki przegląd takich rozwiązań.

Pierwsze, co przychodzi na myśl, gdy mowa o kuchennych ścianach, to płytki ceramiczne. Stosuje się je powszechnie, bo są łatwe w czyszczeniu, niepalne i nie chłoną wilgoci. W kuchni najlepiej sprawdza się glazura pokryta grubszą warstwą szkliwa, szkliwiony gres, a także szkliwiony klinkier. Unikać należy trudnych do utrzymania w czystości płytek nieszkliwionych, gresu technicznego i polerowanego.

Tradycyjnie
Podłoże pod płytki trzeba wcześniej odpowiednio przygotować. Powinno być mocne, równe, oczyszczone z kurzu i brudu, tłuszczów oraz resztek farby. W razie potrzeby zredukowania chłonności podłoża należy zastosować emulsję gruntującą Atlas Uni-Grunt.
Do przyklejenia płytek ceramicznych można użyć Zaprawy Klejowej Atlas lub Atlas Inter. Umożliwiają naklejenie glazury na ściany tynkowane, betonowe i powierzchnie z cegieł, bloczków, pustaków i innych tego typu materiałów ceramicznych bądź wapienno-piaskowych. Do klejenia płytek na innych podłożach np. na starej glazurze i terakocie, płytach gipsowo-kartonowych czy drewnopochodnych zaleca się stosować wysokoelastyczny klej Atlas Plus.
Po przyklejeniu płytek należy oczywiście wypełnić powstałe między nimi spoiny. Przydać się tu może fuga Atlas Artis o przedłużonej trwałości koloru, niepodatna na rozwój pleśni i glonów, a dostępna w dość dużej gamie kolorystycznej, bo w 30 barwach. Natomiast w 5 kolorach dostępna jest dwuskładnikowa fuga epoksydowa Atlas Artis, wyróżnia ją zwiększona odporność na zabrudzenia, działanie olejów i detergentów. Ogólnie rzecz biorąc, im mniej fug w kuchni, tym łatwiej utrzymać ścianę w czystości. Warto więc wybierać albo płytki o małych formatach, albo tak modną dzisiaj mozaikę. W grę wchodzą też płytki do układania bezfugowego – dzięki nim powstanie płaszczyzna pozornie jednolita.

Ekskluzywnie
Elegancji kuchni doda naturalny kamień. Najlepiej sprawdza się granit o powierzchni szlifowanej lub polerowanej. Nie wchłania tłuszczu, jest też odporny na wysokie temperatury oraz na działanie wody i kuchennych środków chemicznych. Na ścianach można go użyć w formie kamiennych płyt lub drobnej mozaiki. Płytki kamienne układa się tak, jak ceramiczne. Do ich przyklejenia można zastosować np. zaprawę klejową Atlas Karo, która jest przeznaczona właśnie do płytek z kamienia naturalnego i charakteryzuje się zwiększoną elastycznością i przyczepnością. Fugi powinny być wąskie, kolorem zbliżone do barwy kamienia.
Podobny efekt uzyskać można dzięki zastosowaniu kompozytów kamiennych – mieszanek zmielonych skał – granitu i kwarcu – z żywicą akrylową i pigmentami. Zachowują one odporność właściwą kamieniowi, są za to lżejsze. Sprawdzają się zarówno w postaci płytek imitujących kamienne, jak i dużych powierzchni. Z tego powodu nadają się też na blaty kuchenne.

Dekoracyjnie
Taki skutek osiągnąć można, pokrywając ściany tynkiem dekoracyjnym.. Do kuchni zalecane są tynki akrylowe jedno- lub dwuwarstwowe. Pozwalają one uzyskać strukturalną powierzchnię ściany. Efektowną propozycją byłby tu dekoracyjny tynk mozaikowy Atlas Deko M. Charakteryzuje go wysoka trwałość i odporność na czyszczenie oraz zmywanie. Co więcej, daje on powłokę hydrofobową, czyli przepuszczającą parę wodną. Wygląda jak mozaika ułożona z maleńkich, kolorowych ziaren. Na rynku dostępny jest w 60 kompozycjach kolorystycznych, a ciekawa struktura pozwala na osiągnięcie niebanalnych efektów estetycznych. Dzięki mieszalnikom, jakimi dysponują duże hurtownie budowlane, możliwe jest też komponowanie mieszanek na życzenie klienta, odpowiadających indywidualnym oczekiwaniom. Klasyka
Najprostszym i dość szybkim sposobem na ściany jest ich pomalowanie. Ta reguła sprawdza się też w kuchniach. Tam najczęściej stosuje się farby emulsyjne – najlepiej przeznaczone dla pomieszczeń wilgotnych. Zarówno chronią one przed wilgocią, jak i przepuszczają parę wodną. Najbardziej odporne na mycie i szorowanie są farby akrylowe i lateksowe.
Przed pomalowaniem, jak zawsze, niezbędne jest odpowiednie przygotowanie podłoża: tynk powinien być czysty, równy i gładki. Aby uodpornić ścianę na wilgoć, trzeba ją zabezpieczyć farbą podkładową przeznaczoną do pomieszczeń mokrych.

Science fiction
Blacha, obecnie dość modna, kojarzy się ze sterylną czystością i technologią wręcz kosmiczną. To patent rodem z przestronnych kuchni wielkich restauracji. Blacha jest żaroodporna, nie wchłania wilgoci. Wygląda też bardzo reprezentacyjnie. Najpopularniejsza jest blacha stalowa, rynek oferuje też aluminiową i miedzianą. Dostępna w dużych arkuszach na panelach z płyt wiórowych, umożliwia pokrycie ściany bez widocznych podziałów i połączeń trudnych do utrzymania w czystości.
Niestety, widać na niej wszystkie zabrudzenia, nawet ślady pojedynczych kropli wody. Wymaga codziennego czyszczenia. Wadą jest również to, że blacha odbija światło, co może męczyć wzrok. Na szczęście, obok płyt stalowych chromowanych „na wysoki połysk” dostępne są też matowe, sympatyczniejsze dla oczu.

Rustykalnie
Trudno o materiał bardziej swojski i sympatyczniejszy, niż drewno. Nadaje kuchni ciepły, swojski klimat. Dostępne są panele ścienno-podłogowe, drewniane lub laminowane oraz sklejki, pozwalające na pokrycie ścian nie tylko nad blatem roboczym, ale na przykład nad zlewozmywakiem. Ze względów bezpieczeństwa, lepiej nie stosować ich blisko kuchenki. Panele przykleja się dokładnie do ściany, a brzegi w miejscu połączeń z innymi materiałami można zabezpieczyć metalową listwą. Panele te warto dodatkowo polakierować, wtedy łatwiej utrzymać ścianę w czystości.
Płyty laminowane nie muszą przypominać drewna, dostępne są także laminaty z nadrukiem imitującym płytki ceramiczne lub kamień. Powierzchnię mogą mieć wykończoną w różny sposób – gładko, matowo, z fakturą.
Pokrewną propozycją, szczególnie polecaną dla mieszkań alergików, jest korek, materiał nie tylko o bardzo przyjemniej powierzchni, ale i nieprzyciągający kurzu. W kuchni sprawdza się pod postacią płyt impregnowanych woskiem lub pomalowanych przezroczystą farbą akrylową. Płyty korkowe nad zlewozmywakiem warto pokryć także lakierem poliuretanowo-akrylowym, zwiększającym ich trwałość.Na tapecie Tapety mogą nie tylko zdobić wnętrza, ale także je estetycznie scalać. W przypadku kuchni ma to szczególne znaczenie, gdy jest ona bezpośrednio połączona z jadalnią. Ktoś powie jednak, że tapety niezbyt kojarzą się z kuchnią, wydają się zbyt nietrwałe. To tylko pozór. Wszystko zależy od właściwego doboru materiału. W kuchni sprawdzają się tapety odporne na częste mycie i szorowanie. Do takich należą tapety winylowe - miękkie w dotyku, z grubą warstwą wierzchnią. Przyklejone zostaną przy pomocy odpowiedniego kleju o dużej elastyczności. Takim jest Atlas Alpan Specjalny, zawierający także, istotne ze względu na kuchnię, dodatki bakterio- i grzybobójcze.
W miejscach newralgicznych, na przykład nad zlewozmywakiem, można tapetę zabezpieczyć przed wilgocią, przykrywając ją szkłem, chroniącym przed zabrudzeniami. Szybę mocuje się w ścianie, tak jak lustro – estetycznymi, czy nawet ozdobnymi, metalowymi wkrętami, wprowadzonymi w osadzone w ścianie kołki rozporowe. Możliwe są też inne metody mocowania, na przykład osadzenie szklanej tafli w metalowych lub drewnianych ramach, a także przyklejenie w przypadku płyty z matowego szkła. W każdym przypadku, brzegi szyb warto zabezpieczyć przezroczystym silikonem sanitarnym, takim jak Atlas Silton S. Nie będzie pod nie wnikał trudny do usunięcia brud i kurz.
Inną szklaną propozycją dla kuchni są luksfery. Bardzo sympatycznie wyglądają, gdy pokryje się nimi ścianę we wnęce pomiędzy kuchennym blatem a wiszącymi nad nim szafkami. Umieszczone na jasnym podłożu, niemal ją rozświetlają. Co również istotne, są łatwe w czyszczeniu. Montuje się je w profilach montażowych, na klej – tu również posłużyć się można białą zaprawą klejową Atlas Karo – a potem fuguje.

Jarosław Radecki
GRUPA ATLAS

Nie tylko na ścianę
Płytki ceramiczne są też wdzięcznym materiałem do odnowienia blatu kuchennego. Tradycyjny, najczęściej wykonany z wodoodpornej płyty wiórowej, jest z reguły jednobarwny i monotonny.
Kolorowe płytki nie tylko go odświeżą, ale i ożywią. Warto jednak pamiętać, aby kupić nieco więcej płytek niż to wynika z pomiarów. Do przyklejania płytek na blacie niezbędny będzie specjalistyczny klej. Na trudne podłoża nadaje się klej dyspersyjny w paście Atlas Bis, który pozwala m.in. przykleić glazurę na materiałach drewnopochodnych.
Po przyklejeniu wszystkich elementów trzeba odczekać około 4 dni, aż z kleju odparuje wilgoć. Pod glazurą jest przecież płyta z materiału drewnopochodnego, która w innym przypadku może spęcznieć. Dopiero po kilku dniach możemy przystąpić do wypełnienia szczelin między płytkami masą do spoinowania Atlas Artis. Po wstępnym związaniu spoiny, jej nadmiar trzeba zebrać gąbką, a spoiny wyrównać. Miejsca połączenia blatu ze ścianą oraz wokół zlewozmywaka wypełniamy silikonem sanitarnym Atlas Silton S w takim samym kolorze, jak fuga. Autor: Atlas - zobacz wizytówkę firmy