chemia budowlana

1

2

1 - Przed rozpoczęciem prac przy ocieplaniu budynku, należy odpowiednio przygotować podłoże. Podłoże musi być stabilne, o dostatecznej nośności oraz wolne od zanieczyszczeń. W przypadku termomodernizacji ścian otynkowanych należy sprawdzić przyczepność istniejącego tynku przez opukanie. Głuchy dźwięk oznacza, że tynk odspoił się od podłoża i należy go usunąć. Zaleca się także skucie tynków na zewnętrznych powierzchniach ościeży drzwiowych i okiennych, aby możliwe było je ocieplić bez nadmiernego zasłaniania ościeżnic.

2 - Słabo przyczepne, łuszczące się powłoki malarskie należy usunąć. Przyczepność powłoki można sprawdzić poprzez jej nacięcie nożem, przyklejenie taśmy samoprzylepnej, a następnie jej zerwanie. Jeśli w wyniku tej próby nastąpi oderwanie fragmentu powłoki należy ją uznać jako słabo przyczepną. Lokalne ubytki i miejsca, gdzie skuto tynki słabo związane z podłożem należy wypełnić zaprawą tynkarską POZTYNK 560 lub zaprawą wyrównująco - szpachlową POZBUD 427. Płyty izolacji termicznej muszą stanowić równą płaszczyznę. Podłoża o nierównościach większych niż 1cm należy wyrównać przy użyciu zaprawy wyrównująco – szpachlowej POZBUD 427 lub zastosować styropian o różnej grubości.

3

4

3 - Podłoża silnie nasiąkliwe (np. bloczki gazobetonowe), nierównomiernie chłonne oraz piaszczące należy zagruntować środkiem GRUNTOLIT-W 301.4 - Co najmniej 40cm ponad powierzchnią terenu należy zamocować na ścianie profil cokołowy stosując co najmniej 3 kołki na 1 metr bieżący. Pomiędzy poszczególnymi odcinkami profili pozostawić odstęp ok. 3 mm. Pierwszy kołek umieścić w otworze wzdłużnym z jednej strony profilu, a następnie dokładnie wypoziomować profil i przymocować kolejnymi kołkami. Ewentualne nierówności podłoża należy skorygować podkładkami dystansowymi. W narożach ścian profile należy przyciąć pod kątem lub zastosować specjalne profile narożne.



5 - W przypadku budynków wysokich zaleca się dodatkową stabilizację profilu cokołowego poprzez przyklejenie na ścianie pasa tkaniny szklanej o szerokości 30cm zachodzącego na profil cokołowy.6 - Zaprawę klejącą LEPSTYR 210 lub LEPSTYR-W 230 (dla systemów ociepleń na wełnie mineralnej) należy przygotować zgodnie z instrukcją. Zaprawy te można nakładać na poszczególne płyty izolacyjne metodą pasmowo- punktową. Szerokość pasma zaprawy klejącej ułożonej wzdłuż obwodu płyty powinna wynosić ok. 3-4cm, odległość pasma od krawędzi płyty powinna wynosić ok. 3cm. Na pozostałej powierzchni zaprawę należy nakładać plackami o średnicy 12-15cm, rozmieszczonymi tak, aby znalazły się one w miejscach, gdzie następnie będą mocowane kołki. Łączenia powierzchnia nałożonej zaprawy klejącej powinna obejmować co najmniej 40% płyty.

Przy klejeniu płyt do podłoży równych i gładkich można stosować metodę płaszczyznową. Na płytę izolacyjną należy nanieść odpowiednią ilość masy klejącej i przy pomocy pacy zębatej 10x10mm równomiernie rozprowadzić na powierzchnię płyty. Natychmiast po naniesieniu zaprawy klejącej należy osadzić płytę ok. 2 cm przed płytą przyklejoną poprzednio, a następnie dosunąć ją po przekątnej do krawędzi płyty. W przypadku stosowania ocieplenia z wełny mineralnej, w celu zwiększenia przyczepności zaleca się wstępnie przeszpachlować płytę izolacyjną zaprawą klejącą LEPSTYR-W 230. Do przyklejania płyt termoizolacyjnych można także wykorzystać zaprawy STYRLEP 220, STYRLEP-W 240 (do wełny mineralnej) lub STYRLEP-B 225.

7

8

7 - Po nałożeniu zaprawy klejącej płyty należy bezzwłocznie przyłożyć do ściany w odpowiednim miejscu i docisnąć do uzyskania równej powierzchni z sąsiednimi płytami. Płyty należy układać mijankowo szczelnie dosuwając do poprzednio przyklejonych. Nadmiar wyciśniętej masy klejącej usunąć, tak aby na obrzeżach nie pozostały żadne jej resztki. W przypadku stosowania płyt z obrzeżami frezowanymi, zwracać uwagę, aby przyklejanie kolejnej płyty do podłoża nie powodowało odrywania płyt sąsiednich. W narożach ścian płyty należy przyklejać naprzemiennie tak aby się zazębiały.

8 - W przypadku nierówności ułożenia płyt izolacyjnych ich powierzchnie należy wyrównać przez przetarcie papierem ściernym nałożonym na pacą tynkarską. Należy zwrócić szczególną uwagę na pozostawienie prostych krawędzi przy narożach ścian oraz otworów drzwiowych i okiennych. Powierzchnię styropianu lub wełny mineralnej należy dokładnie oczyścić z powstałego pyłu.

9

10

9 - Nie wcześniej niż po 3 dniach od przyklejenia płyty izolacyjne należy dodatkowo zamocować poprzez zastosowanie kołków rozporowych. Ich długość należy dobrać uwzględniając grubość płyty izolacyjnej, warstwy kleju, ewentualnie starego tynku i wymaganej głębokości kotwienia w ścianie (przeciętnie ok. 5 cm w ścianie z elementów pełnych oraz 9 cm w ścianie z elementów drążonych). Otwory w materiałach drążonych i betonie komórkowym należy wykonać wiertarkami bez użycia udaru. Należy zastosować od 6 do14 łączników na 1 m2 w zależności od strefy ściany (obszar przynarożnikowy, część środkowa), wysokości budynku, nośności łącznika, grubości płyt izolacyjnych.

10 - Szczeliny między płytami szersze niż 2mm należy wypełnić paskami materiału termoizolacyjnego lub dokładnie wypełnić pianką poliuretanową.

11

12

11 - Przy narożach otworów drzwiowych i okiennych na płytach termoizolacyjnych należy nakleić pod kątem 45º kawałki tkaniny zbrojącej o wymiarach 35x20cm. Zapobiega to powstawaniu rys i pęknięć na elewacji budynku. Naroża przy zbiegu ścian budynku, a także przy otworach drzwiowych i okiennych należy wzmocnić przez zastosowanie profili narożnych z siatką zbrojącą na klej STYRLEP lub STYRLEP-W w przypadku systemów opartych na wełnie mineralnej. Po obu stronach wzmacnianej krawędzi, na szerokości ok. 5 cm nanieść warstwę STYRLEPU, a następnie wcisnąć w nią profil narożny, dbając o zachowanie pionu lub poziomu. Wydobywającą się z otworów w profilu zaprawę natychmiast zaszpachlować. Wzmocnienie krawędzi przy otworach okiennych nie jest konieczne, ale ułatwia uzyskanie prostych krawędzi.

12 - W przypadku stosowania ocieplenia z wełny mineralnej zaleca się, aby przed nałożeniem zaprawy zbrojącej powierzchnię płyt wstępnie przeszpachlować cienką warstwą zaprawą STYRLEP-W 240 lub STYRLEP-B 225.



13 - Do wykonywania warstwy zbrojonej przystąpić nie wcześniej niż po 3 dniach od przyklejenia styropianu. Zaprawę klejąco – zbrojącą STYRLEP 220, STYRLEP-W 240 lub STYRLEP-B 225 należy nanosić na powierzchnię płyt izolacyjnych ciągłą warstwą pasmami o szerokości tkaniny i przeczesać kielnią zębatą 10x10mm

14 - W przygotowaną warstwę zaprawy STYRLEP 220, STYRLEP-W 240 lub STYRLEP-B 225 przy użyciu pacy wygładzającej wciskać natychmiast tkaninę zbrojącą i równo zaszpachlować, stosując w niezbędnych przypadkach dodatkową porcję masy klejącej. Tkanina powinna być równomiernie napięta, nie wykazywać sfałdowań i być całkowicie zatopiona w masie kleju. Warstwa zbrojona pojedynczą tkaniną powinna mieć grubość 3-5mm. Sąsiednie pasy tkaniny należy układać na zakład ok. 10cm.

15 - W normalnych warunkach pogodowych po ok. 3 dniach schnięcia (w niekorzystnych warunkach schnięcia może się on jednak wydłużyć do 7dni), nanieść szczotką lub wałkiem jedną warstwę odpowiednio dobranego podkładu tynkarskiego do rodzaju tynku zewnętrznego. Przy stosowaniu zaprawy STYRLEP-B 225, nanoszenie podkładu tynkarskiego nie jest wymagane. W przypadku zastosowania tynku barwionego w masie, zaleca się wybrać podkład tynkarski w odcieniu kolorystycznym dostosowanym do koloru tynku.

15

16

16 - Po wyschnięciu podkładu tynkarskiego tj. po ok. 24 godz. można przystąpić do nakładania tynku. Przygotowany tynk należy nakładać warstwą o grubości wynikającej z uziarnienia, przy pomocy pacy ze stali nierdzewnej. Sposób nakładania jest identyczny dla wszystkich rodzajów tynku. W celu wyrównania barwy tynków wykonywanych z gotowych mas tynkarskich zaleca się, aby w trakcie ich nanoszenia nie dopuszczać do całkowitego opróżnienia kubła z masą tynkarską, lecz uzupełniać opróżniony do połowy pojemnik świeżą masą z nowego kubła i starannie wymieszać obie części. W celu uzyskania jednolitej barwy kolorowych tynków mineralnych, zaleca się mieszać w jednym pojemniku zawartość 2¸3 worków zawierających suchą zaprawę tynkarską. Niedopuszczalnym jest prowadzenie prac tynkarskich w czasie deszczu, podczas silnego wiatru lub dużego nasłonecznienia elewacji.

17

18

17 - Nadmiar tynku należy dokładnie zebrać na grubość kruszywa fakturującego zwracając szczególną uwagę na połączenie tynku na poszczególnych obszarach roboczych. Fakturowanie należy przeprowadzić po pewnym czasie gdy masa nie klei się już do pacy. Czas ten uzależniony jest od temperatury i wilgotności powietrza jak i od grubości zastosowanego w wyprawie kruszywa. Nie wolno zwilżać wyprawy wodą.

18 - W przypadku tynków o fakturze drapanej ruchem pionowym, poziomym lub kolistym. Do fakturowanie należy używać pacy z tworzywa sztucznego. Należy zwracać uwagę na zachowanie stałego kąta zacierania.



Powierzchnię tynku o fakturze baranka należy zacierać ruchem kolistym....

Prace tynkarskie na jednej wyodrębnionej powierzchni elewacji prowadzić w sposób ciągły, aby uniknąć nierównomierności struktury i barwy tynku. Przy zbyt dużych powierzchniach, nie możliwych do wykonania w sposób ciągły, należy wprowadzić architektoniczny podział na mniejsze fragmenty. Przy elewacjach o różnych kolorach lub powierzchniach niemożliwych do wykonania w sposób ciągły, tynk należy nakładać na wyodrębnionych powierzchniach ograniczonych poprzez naklejenie taśmy samoprzylepnej.

20 - Tynki mineralne: POZTYNK-SZ 061/ 062 lub ROLTYNK 070 zaleca się pokryć jednokrotnie farbą elewacyjną, w przypadku tynku barwionego w masie jest to FARBA EGALIZACYJNA 005. Farbę egalizacyjną nanosić po wyschnięciu tynku, co w sprzyjających warunkach atmosferycznych ma miejsce po 2¸3 dniach od jego ułożenia. Można także użyć innych farb np.: FARBY SILIKATOWEJ 002, FARBY SILIKONOWEJ 003, FARBY SISI 004 (silikatowo-silikonowej), FARBY NANOTECH 006 (silikonowej na bazie nanotechnologii)

Autor: Kreisel - zobacz wizytówkę firmy