Londyńska Crossrail-Station Canary Wharf to kamień milowy w architekturze drewnianej. Znak szczególny: spektakularna beczkowata konstrukcja dachu z drewna, zabezpieczona produktami Remmers.

Największa stacja nowo powstającej linii metra, położona na wybrzeżu jednej z odnóg Tamizy wygląda jak wyrzucony na brzeg legendarny wieloryb Moby Dick z szeroko rozpostartą paszczą. Podziemna część tej budowli liczy cztery kondygnacje poniżej lustra wody. Na samym dole przebiegają tory kolejowe. Na trzech wyższych poziomach pulsuje życiem centrum handlowo rozrywkowe; przykryte trzystu metrowej długości, śmiałą konstrukcją klejonego warstwowo drewna, obłożonego przezroczystymi poduszkami membranowymi. Ukoronowanie całości stanowi założony na najwyższym poziomie park, w którym ćwierkają ptaki, a ławki zapraszają do odpoczynku.

Należące do lorda Normana Fostera renomowane biuro architektoniczne Foster + Partner otrzymało w 2008 roku zlecenie na opracowanie projektu dojść na stację wraz z mostami łączącymi, powierzchniami handlowymi, najwyższą kondygnacją z kawiarniami, restauracjami i centralnym parkiem, wliczając konstrukcje dachu. W rezultacie powstał genialny projekt, ze spektakularnym, beczkowatym dachem z drewna. To on przyciąga spojrzenie i stanowi naturalny kontrast wobec otaczających wysokościowców ze stali, betonu i szkła.Do ochrony drewna konstrukcyjnego zastosowano tu produkty firmy Remmers.

Genialny projekt stacji metra, stworzony przez renomowane biuro Foster + Partner, wieńczy spektakularny drewniany dach, przyciągający wzrok i stanowiący naturalny kontrast w stosunku do otaczających wysokościowców z betonu, szkła i stali. Do zabezpieczenia drewna zastosowano produkty Remmers. Aby tę odważną konstrukcję przenieść z deski kreślarskiej do świata rzeczywistego, każdy z uczestników budowy musiał wziąć na siebie szczególnie ambitne zadania. Zlecenie na opracowanie planu, statyki i wykonanie dachu otrzymało istniejące od 160 lat przedsiębiorstwo WIEHAG. Po zaledwie sześciu miesiącach, w marcu 2014 roku gotowe do montażu elementy zostały złożone w liczącą 300 metrów długości konstrukcję dachu. Z ponad 1000 m³ certyfikowanego przez PEFC drewna z lokalnych, odnawialnych źródeł, powstało 1414 drewnianych słupów. Rezultat to futurystyczna w swym klimacie budowla, milowy kamień w dziedzinie budowli inżynieryjnych. Jednocześnie jednak również doskonałe świadectwo trwałego budownictwa i integracji drewna w architekturze miejskiej. „Jestem dumny, że mogłem być członkiem zespołu projektowego. Cieszę się na myśl, że kiedyś będę mógł prezentować tę spektakularną architekturę moim wnukom” - podsumowuje jeden z pracowników firmy WIEHAG na jednym z największych podówczas placów budów w Europie, przy największej w Wielkiej Brytanii budowli z drewna. Swobodnie rozpięta konstrukcja dachowa W pierwszym projekcie architekci Fostera stworzyli w twórczym pędzie kształt eliptycznego łuku. Wada tego rozwiązania: każda część stanowiłaby niemożliwy do opłacenia unikat. Zespół projektowy, złożony z architektów i inżynierów głównego wykonawcy oraz firmy drzewiarskiej, opracował modyfikację tej wyjściowej idei i ta znalazła swoje urzeczywistnienie. Przekrój konstrukcji dachu stacji można określić jako stromą półelipsę. W przeciwieństwie do projektu z przetargu beczułkowaty kształt zaprojektowano z wielu takich samych elementów. Dzięki temu konstrukcję dało się znacząco uprościć, a co za tym idzie - stała się wykonalna. Kratowa struktura dachu jest utrzymywana dzięki węzłom ze stali. Ich obliczenie stanowiło duże wyzwanie inżynierskie. Komputery pociły się podczas wyliczania statyki 3050 połączeń, w których zbiegały się momenty sił ze wszystkich kierunków. Nie istniało gotowe oprogramowanie do tych obliczeń. Wysokie wymagania dotyczyły nie tylko parametrów konstrukcyjnych zastosowanego drewna klejonego, ale także jego wyglądu, który miał podkreślać estetykę tego naturalnego materiału budowlanego.

Dotyczyło to całości części licowej, przy sięgającej siedmiu metrów wysokości wnętrza. Austriacka firma i na to znalazła właściwą odpowiedź, starannie maszynowo i wzrokowo przesortowując drewno, które już na wejściu miało bardzo wysoką jakość. Z 1000 m³ klejonki użytej do budowy około 470 m³ stanowiło właśnie to drewno o ekskluzywnej jakości, około 450 m kw - drewno licowe, a pozostałych 80m³ drewno o jakości przemysłowej, które zastosowano w podrzędnych lokalizacjach. Jedno było jednak jasne: ten podział nie miał zupełnie żadnego znaczenia dla potencjalnych przyszłych „mieszkańców”, z których szybkim osiedlaniem się w tym nad- i podwodnym „mieście” należało się liczyć: dla drewnożernych insektów byłaby to prawdziwa uczta, gdyby przezorność WIEHAG, która od samego początku pokrzyżowała insektom plany. Doświadczona firma zsumowała te dwa specjalne wymagania: z jednej strony zachować względnie podkreślić piękny widok, z drugiej zapewnić niejadalność drewna. Recepta: ochrona i uszlachetnienie drewna za pomocą dwóch produktów Remmers. Podsumowując tego rodzaju kompleksowa budowla, z jednej strony wyznacza nowe szlaki architektury, z drugiej spełnia szereg zadań. Wymaga jednak niezawodnej ochrony przed agresywnymi wpływami środowiska, do których należą promieniowanie UV, zimno i wilgoć oraz niszczące drewno owady, które w osłoniętych niszach znajdują doskonałe warunki bytowe. Skuteczna chemiczna ochrona drewna to jeden z ważnych elementów obrony.

Autor: Remmers - zobacz wizytówkę firmy