Plac budowlany nie zawsze stoi na „świeżych fundamentach”. Bywa i tak, że ekipa wzywana jest do renowacji wieloletniego budynku z ceglaną elewacją. Podpowiadamy jak krok po kroku odnowić elewację.

Elewacja spełnia funkcję dekoracyjną i ochronną. Jednak z biegiem czasu jej wygląd ulega zmianom. Pierwszym krokiem, by ją odnowić, jest jej oczyszczenie.

Krok 1. Usunięcie zabrudzeń z cegły metodą chemiczną

Jednym z rozwiązań jest zastosowanie pasty opartej na fluorku amonowym z zagęstnikiem, która rozpuszcza w sposób delikatny ale skuteczny zabrudzenia na powierzchni porowatych, mineralnych materiałów budowlanych jak klinkier, cegła i kamień naturalny. Nie nadaje się do muru licowego z cegły wapienno - piaskowej. Ze względu na małą kwasowość pasty ubytek substancji czyszczonej jest niewielki. Wstępne zmoczenie powierzchni jest zalecane jedynie w przypadku wysokich temperatur.

Przed zastosowaniem należy zasadniczo wykonać w mało widocznym miejscu powierzchnię próbną! Przy stosowaniu na piaskowcu zawierającym dużo żelaza (np. na piaskowcach żółtych) nie następuje pogłębienie koloru. Inaczej rzecz wygląda w przypadku ciemnych rodzajów kamienia, które mogą ulec rozjaśnieniu (w wyniku długiego czasu pozostawiania pasty na elewacji).

Przed aplikacją pasty należy miejscowe mocniejsze zabrudzenia przetrzeć twardą szczotką. Pastę nanosi się równomiernie pędzlem angielskim, ławkowcem lub wałkiem z fakturą skórki jagnięcej na suche powierzchnie przeznaczone do oczyszczenia. Materiał po nałożeniu nie spływa. Pastę pozostawia się na 2 - 5 minut, nie dopuszczając do jej wyschnięcia. Przed samym czyszczeniem pastę należy „przeszczotkować” ruchami kolistymi, używając średnio twardej szczotki (nie drucianej!), a następnie zmyć dużą ilością wody pod ciśnieniem (myjką wysokociśnieniową lub wytwornicą gorącej pary). W przypadku głębokich spoin należy zmywać powierzchnie szczególnie intensywnie. Po zmywaniu w zagłębieniach nie mogą pozostawać resztki substancji czynnej.

Uwaga!!!!

Resztki substancji czynnej i woda użyta do zmywania nie mogą dostać się do kanalizacji deszczowej. Należy je zneutralizować i odprowadzić do kanalizacji ściekowej. W tym celu można na przykład przykryć grunt folią polietylenową i ukształtować z niej wannę, np. za pomocą drewnianych kantówek.

Krok 2. Usunięcie spoin

Kolejny krok to usunięcie spoin. Konsekwencją zaniedbania tego etapu może być pękający mur. Starą spoinę nacina się w środku jej szerokości i usuwa rylcem na głębokość odpowiednią do szerokości spoiny.

Krok 3. Ponowne spoinowanie

Przestrzeń spoiny należy oczyścić, w przypadku muru ceglanego, na głębokość co najmniej 2 cm, a w przypadku muru z kamienia odpowiednio do szerokości spoiny, jednak co najmniej na głębokość 3 cm.

Zaprawę spoinową miesza się starannie doprowadzając do konsystencji wilgotnej (przez co najmniej 1 minutę). Pozostawić na ok. 1 minutę (okres dojrzewania), następnie dodać resztę wody, aby uzyskać konsystencję odpowiednią do stosowania i ponownie wymieszać. Szczeliny dokładnie uzupełnij nowym spoiwem. Brzegi spoiny powinny być po bokach zlicowane z cegłą. Środek spoiny może być natomiast lekko wklęsły.

Krok 4. Kitowanie ubytków w cegle

W tym celu można użyć suchej zaprawy na bazie mineralnych składników. Można dokonać modyfikacji uziarnienia w celu dostosowania do podłoża, a także dodać frakcjonowane, łamane piaski z kamienia naturalnego w celu wiernego odtworzenia pierwotnej formy elewacji.

Miejsca przeznaczone do wykonania prac należy przedmuchać sprężonym powietrzem, dobrze wstępnie zmoczyć (zaleca się zmoczyć już dzień wcześniej) i pokryć zaprawą (proporcje wskazane przez producenta).

Lekko związaną zaprawę po nałożeniu przeciera się pacą pokrytą porowatą gumą lub odpowiednim narzędziem drewnianym a po 3-4 godzinach (gdy ziarno wyskakuje przy przeciągnięciu cykliną) poddaje obróbce kamieniarskiej, w celu dopasowania do oryginalnej powierzchni kamienia.

Krok 5. Impregnacja hydrofobizująca całość wątku ceglanego

Środek impregnujący nanosi się metodą polewania bezciśnieniowego aż do takiego nasycenia żeby po powierzchni materiału budowlanego spływała błonka płynu o długości 30 - 50 cm. Podczas polewania dysza powinna być prowadzona poziomo, bez odrywania, wzdłuż elewacji. Po wsiąknięciu środka impregnującego cykl należy kilkakrotnie powtórzyć. Ciśnienie i średnicę dyszy należy tak dobrać, żeby nie następowało rozpylanie mgławicowe.

W przypadku małych skomplikowanych powierzchni, gdzie nanoszenie przez natrysk nie wchodzi w grę, można użyć pędzla lub wałka. Należy pracować dobrze nasączonym narzędziem.

Świeżo zaimpregnowane powierzchnie należy chronić przed deszczem przez co najmniej 5 godzin. Silny wiatr i nasłonecznienie mogą przyspieszyć odparowanie nośnika, co niekorzystnie wpływa na głębokość wnikania.

Impregnację hydrofobizującą wykonuje się przy temperaturach pomiędzy 10 stopni C i 25 stopni C. Zbyt mocnego nagrzania powierzchni przez promieniowanie słoneczne można uniknąć stosując zasłony przeciwsłoneczne. Przy temperaturach poniżej 10 stopni C odparowanie nośnika i utworzenie substancji czynnej mogą ulec opóźnieniu.

Marta Sobiecka

Opracowano na podstawie materiałów firmy Remmers

Autor: chemiabudowlana.info - zobacz wizytówkę firmy