Coraz większa liczba samochodów sprawia, że niemal codziennie borykamy się z problemem znalezienia miejsca, by móc zaparkować auto. W takich sytuacjach szczególnie irytuje lekkomyślne i pozbawione empatii zachowanie innych kierowców, którzy ustawiają się w dużej odległości od aut stojących obok. Zdarza się to zwłaszcza na parkingach, na których zaniedbano oznakowanie poszczególnych miejsc i pozwolono właścicielom aut parkować „na żywioł”.

Aby parking był bezpieczny dla użytkowników, a jednocześnie by możliwe było pozostawienie na nim tylu aut, na ile jest przewidziany, konieczne jest wykonanie wyraźnych, widocznych linii parkingowych. Można zrobić to samodzielnie lub zlecić profesjonalnej firmie.

Jeśli decydujemy się na samodzielne malowanie, należy zadbać wcześniej o odpowiednie przygotowanie podłoża. Jeśli jest to nawierzchnia bitumiczna lub betonowa, musi być mocna, sucha i czysta. Z natury jest ona lekko chropowata, ale powinna być też równa, pozbawiona dziur, luźnych fragmentów itp. – te ostatnie wymagają usunięcia, a ubytki – uzupełnienia. Przed malowaniem trzeba oczyścić ją ze starych warstw farb, a także pyłów, plam olejowych i innych tłustych smug. Prace te wykonuje się albo metodą strumieniowo-ścierną (do której należy np. piaskowanie), albo metodami mechanicznymi, jak np. śrutowanie, groszkowanie, frezowanie.



Pamiętać trzeba, że prace można przeprowadzić tylko w ciepłe, słoneczne dni. Ponadto aplikowanie produktu musi być zgodne z instrukcją i zasadami, jakie zostały zawarte w jego karcie technicznej. Z reguły farby do tego typu wymalować są produktami gotowymi do użycia – wymagają jedynie wymieszania przed przystąpieniem do aplikacji. Nakłada się je małymi porcjami, rozprowadzając równomiernie wałkiem lub pędzlem aż do uzyskania jednolitej, ciągłej powłoki o żądanej grubości. Należy przy tym unikać nakładania jednorazowo zbyt grubej warstwy materiału. Malowanie zaleca się powtarzać mniej więcej raz na ok. dwa lata przy dużym natężeniu ruchu, a przy małym – raz na trzy lata.