Codziennie przez przeciętną galerię handlową przewija się około 10 tysięcy osób. Większość z nich porusza się piechotą ale zdarzają się i rezydenci, którzy często przemieszczają się przy użyciu ciężkich pojazdów, ułatwiających transport towaru. Na taki tłum klientów muszą być gotowi nie tylko sprzedawcy Również podłogi, których zadaniem jest dzielnie znieść obciążenie taką masą ludzi, towaru jak i ruchem specyficznych, sklepowych pojazdów.

A naszym zadaniem, jak zwykle, jest sprostać sytuacji i przygotować mocną trwałą posadzkę, która oprócz tego, że spełniać będzie wymagania specyficznego obiektu, jakim są galerie handlowe, zachęci także klientów do wejścia w ich progi. Jeśli mamy wpływ na wybór okładziny ceramicznej, musimy brać przede wszystkim pod uwagę wysokie obciążenia mechaniczne i chemiczne, którym będzie musiała ona sprostać. Powinniśmy się zatem zdecydować na tą, która charakteryzuje się wysoką twardością, odpornością na ścieranie, zaplamienia i czynniki chemiczne. Najlepszym wyborem wydają się więc nieszkliwione płytki gresowe. W miejscach tak bardzo narażonych na uszkodzenia, jak ciągi komunikacyjne czy posadzki w samych halach marketów, płytki szkliwione mogłyby ulec zmatowieniu pod wpływem powszechnie wnoszonego na obuwiu brudu czy ziarenek piasku (dodatkowo wszystkie zarysowania będą na nich bardziej widoczne). W przypadku hal oraz magazynów - czyli miejsc, gdzie odbywa się także ruch kołowy, najlepszym rozwiązaniem będą gresy techniczne. Płytki takie, oprócz odpowiedniej wytrzymałości, mają jeszcze jedną zaletę - ten sam wygląd w całym przekroju, dlatego nawet wytarcia lub uszkodzenia na powierzchni płytki nie spowodują zmian kolorystycznych całej wykonanej posadzki.

Płytki gresowe do takiego zastosowania powinny charakteryzować się IV - dla galerii handlowych, lub wyższą - dla magazynów - klasą odporności na ścieranie.

Dla szybkiego przypomnienia - klasy ścieralności PEI w skali od 1 do 5: KLASA l - płytki o tej klasie stosuje się tylko w pomieszczeniach, w których używa się obuwia domowego - takich jak łazienki czy sypialnie, ponieważ nie są one odporne na zarysowania. KLASA II - płytek tych można używać w pomieszczeniach takich jak w przypadku klasy l, są one przy tym trochę bardziej odporne na zarysowania. KLASA III - płytki te posiadają już w miarę dobrą odporność na ścieranie, można więc stosować je we wszystkich pomieszczeniach mieszkalnych (nie użyteczności publicznej), przy czym strefa przy drzwiach wejściowych powinna być wykonana z płytek o wyższej klasie. I KLASA IV - płytki o tej klasie można stosować we wszystkich budynkach mieszkalnych, biurach, a także obiektach użyteczności publicznej (z wyłączeniem miejsc o szczególnym natężeniu ruchu).

KLASA V - w przypadku tych płytek nie ma już żadnych ograniczeń co do miejsca zastosowania. Są na tyle odporne na ścieranie, że mogą być używane zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i w urzędach oraz supermarketach.Aby przedłużyć żywotność użytkowania płytek i zagwarantować długoletnie zadowolenie z ich zastosowania, warto założyć w projekcie miejsca na obowiązkowe wycieraczki oraz poinformować inwestora (lub użytkownika) o korzyściach płynących z dbałości o codzienną, najlepiej wielokrotną, pielęgnację powierzchni podłogi. Powierzchnia płytek ceramicznych szkliwionych i polerowanych jest wprawdzie łatwa do czyszczenia, ale zaraz po zmyciu wodą bardzo śliska, dlatego decydując się na taki rodzaj płytek na posadzki, dobrze jest połączyć je z płytkami nieszkliwionymi lub niepolerowanymi.

Kiedy do pracy

Glazurnicy powinni wejść na hipermarketowy „plac prac" po zakończeniu wszystkich wewnętrznych robót budowlanych, z wyjątkiem malowania ścian. W idealnej sytuacji, po wkroczeniu na budowę, zastajemy więc: ukończone prace związane z wykonaniem podłóg z materiałów mineralnych, roboty instalacyjne, wodno-kanalizacyjne, zamontowane centralne ogrzewanie (po ciśnieniowych próbach wodnych) oraz założone instalacje elektryczne bez montażu osprzętu. Zanim przystąpimy do pracy, również wszystkie bruzdy, kanały i przebicia powinny być naprawione i wykończone tynkiem lub masami naprawczymi. Temperatura panująca w wykańczanym obiekcie nie powinna być niższa niż +5°C na przestrzeni całej doby.

Jak do pracy

Podłoże, na którym będziemy pracować, musi być mocne, czyste i wolne od substancji pogarszających przyczepność. Jego wilgotność strukturalna (dla jastrychów i mas cementowych) powinna wynosić < 4%. Pierwszym krokiem z naszej strony, po ewentualnym oczyszczeniu, powinno być zagruntowanie podłoża preparatem Ceresit CT 17 (w przypadku podłoży chłonnych), lub Ceresit CN 94 (kiedy mamy do czynienia z podłożami niechłonnymi). Płytki gresowe mogą niekiedy sprawiać trochę trudności przy układaniu. Paradoksalnie powodem tego są te same właściwości, które stanowią o zaletach tego materiału, czyli duża twardość czy wysoka wytrzymałość na zginanie. Ze względu na bardzo małą nasiąkliwość płytek gresowych (< 3% według PN-EN 14411) do ich mocowania należy stosować wyłącznie zaprawy o zwiększonej przyczepności. W przypadku układania płytekgresowych na powierzchniach poziomych jemy tzw. metodę kombinowaną (zaprawa nanoszona jest pacą zębatą zarówno na podłoże, jak i też cienką warstwą na spodnią stronę płytki) lub używamy klejów o konsystencji pół ciekłej (jeśli podłoże jest równe - po lekkim dociśnięciu uzyskujemy 100% rozpływ kleju pod płytką). Oba sposoby klejenia zapewnią dużo lepszą niż metoda tradycyjna przyczepność i prawidłowe wypełnienie zaprawą klejącą przestrzeni pod płytkami. Przy mocowaniu płytek w takich warunkach sprawdzi się zaprawa Ceresit CM 11 PLUS lub Ceresit CM 12 Elastic Gres. Jeżeli zależy nam na czasie, warto skorzystać z zalet szybko twardniejącej zaprawy do gresu CM 13 „Express" - umożliwi nam ona skrócenie czasu spoinowania z 24 do 6 godzin.

Jeżeli inwestorowi zależy na zachowaniu maksimum czystości podczas tego etapu prac wykończeniowych, możemy zastosować wysoko plastyczną, niepalącą zaprawę klejącą Ceresit CM 17 Stop Dust, która nie pyli w czasie procesu przygotowywania produktu do użycia. W miejscach narażonych na silne obciążenia ruchem pieszym, takich jak ciągi komunikacyjne, zawsze należy stosować spoiny o zwiększonej odporności na ścieranie oraz zabrudzenia. Głównym problemem, który pojawia się przy eksploatacji spoin w takich warunkach, jest ich matowienie. U jego przyczyn leżą gromadzące się na powierzchni fugi drobiny kurzu, które, nawet mimo regularnego mycia, w miarę upływu czasu zacierają głębię oryginalnego koloru. Aby uniknąć tego niechcianego efektu, stosuje się spoiny zabezpieczone przed wnikaniem wody, np. z tzw. efektem „aquastatic", takie jak Ceresit CE 40 lub Ceresit CE 43. Zawierają one specjalne dodatki, które ograniczają wnikanie niosącej zanieczyszczenia wody, w strukturę fugi. Decydując się na zastosowanie spoin pozbawionych takiej formuły, powinno się dodatkowo zabezpieczyć fugi powierzchniowo, używając specjalnego impregnatu ochronnego, takiego jak Ceresit CT 10. Wykańczając posadzki szczególnie narażone na osadzanie się brudu i kurzu, dobrze jest stosować fugi w kolorach ciemnych, na których zabrudzenia zawsze będą mniej widoczne.

Europejska Norma PN-EN 13888 mówi o tym, iż w miejscach takich jak ciągi komunikacyjne należy stosować spoiny oznaczone przez producentów symbolem CG2WA (zaprawa do spoinowania o podwyższonych parametrach, o wysokiej odporności na ścieranie oraz zmniejszonej absorpcji wody). Pamiętajmy, aby podczas samej czynności spoinowania dokładnie przestrzegać instrukcji stosowania. Unikniemy wtedy problemów związanych z późniejszym pękaniem, ścieraniem oraz przebarsię fug. Najważniejsze to bezwzględne przestrzeganie podanej na opakowaniu ilości wody do rozrabiania produktu, pilnowanie zakresu rokości fugi dopuszczonej przez producenta dokładne zapoznanie się i respektowanie ków wiązania spoin.Elastyczne uszczelnienia dylatacji, wpustów podłogowych oraz połączeń posadzki gresowej z cokołem należy wykonać, używając sznura dylatacyjnego, a wierzchnią warstwę wypełnić, używając silikonu sanitarnego Ceresit CS 25 (pomieszczenia mokre) lub uszczelniacza poliuretanowego Ceresit CS 29.

Jak skontrolować i czego pilnować

Prace kontrolne powinny być przeprowadzane regularnie podczas całego przebiegu robót glazurniczych. W ten sposób będziemy pewni, że przy zdawaniu inwestycji odchylenie powierzchni od płaszczyzny pionowej łatą 2 m nie będzie większe niż 2 mm na długości łaty i 3 mm od płaszczyzny poziomej na długości łaty. Natomiast przebieg i wypełnienie spoin w poziomie i pionie nie wykaże odchyleń większych niż 1 mm. Większość błędów popełnianych podczas robót na dużych powierzchniach handlowych wynika z niestosowania się do podstawowego kodeksu zasad pracy glazurnika. W grę wchodzi więc najczęściej: nieprzestrzeganie zaleceń z kart technicznych stosowanych produktów lub stosowanie produktów niezgodnie z ich przeznaczeniem (zdarzają się niechlubne sytuacje, kiedy wykonawca zaznajamia się z kartą techniczną w momencie, gdy już jest zaaplikowany materiał), nieprzestrzeganie przerw technologicznych (czyli uleganie najgorszemu doradcy - pośpiechowi), źle przy- i gotowane podłoże. Tych typowych błędów można uniknąć, dając pole własnemu rozsądkowi, a nieco mniej ufając często zgubnej rutynie. Powodzenia!

Źródło: Ceresit

Autor: Henkel - zobacz wizytówkę firmy