Tynki renowacyjne już od ponad 20 lat stanowią sprawdzony i skuteczny sposób na tynkowanie zasolonych i zawilgoconych ścian.

Właściwości tynków renowacyjnych wynikają z warunków, w jakich muszą one pracować (zawilgocone i zasolone podłoże). Tynki renowacyjne muszą umożliwiać wysychanie ścian, a także transportować bez uszkodzeń sole z warstwy kontaktowej tynk renowacyjny/ ściana do obszarów położonych bliżej powierzchni.

Jest to możliwe dzięki podwyższonej porowatości i własnościom hydrofobowym w połączeniu z odpornością tynków renowacyjnych na działanie soli. W miarę rozwoju tynków renowacyjnych, zmieniała się też znacznie receptura tych sucho - mieszanych zapraw tynkarskich.

Te zmiany dotyczyły zarówno rodzaju stosowanych materiałów wiążących (wapno, cement portlandzki, cement portlandzki odporny na siarczany), rodzaju kruszyw (dolomit, kamień wapienny, piasek kwarcowy), a także lekkich wypełniaczy (styropian, pumeks, perlit).

Wpływ spoiwa na właściwości tynków renowacyjnych

Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że najlepszym spoiwem do produkcji tynków renowacyjnych jest cement.Wapno z uwagi na ograniczoną odporność na mróz i na zasolenie nie powinno być stosowane jako jedyne spoiwo w składzie tynków renowacyjnych. Na podstawie długotrwałych badań stwierdzono, że na tynkach renowacyjnych o dużej zawartości wapna stosunkowo szybko dochodzi do pojawienia się plam, wykwitów soli i odpadania warstw tynku.

Do wytwarzania tynków renowacyjnych najczęściej stosowane jest wapno suchogaszone lub hydrauliczne. Pierwsze stosowane są jako dodatki mające na celu jedynie poprawę urabialności zaprawy, podczas gdy wysokohydrauliczne wapno ledwie uzyskuje akceptację jako materiał stosowany do odnowy zabytków. Tynki renowacyjne wykazują się bardzo różnymi właściwościami w zależności od stosowanych materiałów wiążących (stopień zasolenia w przekroju tynku).

W przypadku tynków renowacyjnych, gdzie spoiwem jest cement widoczne jest
znaczne obniżenie koncentracji soli bliżej powierzchni tynku. Tynki wapienne z kolei wykazują także w obszarach bliskich powierzchni wysoką koncentrację soli, dlatego trudno oczekiwać w tym przypadku w dłuższym okresie czasu braku wysoleń i uszkodzeń powierzchni tynku. Poniższa grafika przedstawia przebieg krzywej koncentracji soli przy zastosowaniu różnych spoiw do produkcji tynków renowacyjnych.

Podsumowując wyniki badań można stwierdzić, że z praktycznego punktu widzenia optymalne rozwiązanie dla naprawy zasolonych ścian stanowią cementowe tynki renowacyjne, ewentualnie cementowo-wapienne z niewielką zawartością wapna. Za stosowaniem wapna jako spoiwa w tynkach renowacyjnych przemawiają głównie względy mające na uwadze urabialność zaprawy tynkarskiej.

Dodatki

Również wybór dodatków stosowanych do produkcji tynków renowacyjnych ma olbrzymie znaczenie i wpływ na trwałość systemu tynków. Zwłaszcza porowate kruszywa takie jak piaski wapienne lub dolomitowe znacznie zwiększają zapotrzebowanie tynku renowacyjnego na wodę i w ten sposób obniżają mrozoodporność i na odporność tynku na sole. Piaski kwarcowe nie posiadają tych wad, jednakże najdrobniejsze frakcje piasku kwarcowego zwiększają tiksotropowość tynków, co przy błędnej recepturze może prowadzić do problemów z urabialnością tynku.

Lekkie wypełniacze

Już pierwsze tynki renowacyjne produkowane były z dodatkiem lekkich wypełniaczy.
Stosowano wtedy najczęściej perlit i verniculit. Prowadziło to wprawdzie do problemu, gdyż z powodu mocno zwiększonego zapotrzebowania na wodę przez dodanie lekkich wypełniaczy, znacznie obniżała się odporność na mróz i sole. Tynk musiał być zarobiony dużą ilością wody, co prowadziło do dużego skurczu i tworzenia się rys skurczowych. Zasadniczo problem dużego zapotrzebowania tynk na wodę przy stosowaniu porowatych kruszyw może być rozwiązany tylko przez ich hydrofobizację.

Oprócz tego tynki renowacyjne na bazie lekkich kruszyw mają znacznie mniejszą wytrzymałość niż tynki renowacyjne na bazie cementowej z zastosowaniem tensidu.
Fałszywy jest również pogląd, że lekkie kruszywa zwiększają całkowitą objętość porów, gdzie mogą się wykrystalizować sole budowlane.

Styropian

Pumeks

Pory w tynku po zastosowaniu tensitu

Pory w tynku po zastosowaniu tensitu - z kryształami soli kuchennej

Zasady zastosowania tynków renowacyjnych:

Jak już o tym mówiliśmy tynki renowacyjne stosowane są przede wszystkim w tym celu, aby umożliwić bezawaryjne wysychanie zawilgoconych i zasolonych ścian. Tynki renowacyjne nie mogą być traktowane jako produkty do uszczelniania przegród budowlanych. Dlatego również w przypadku stosowania tynków renowacyjnych na zawilgoconych i zasolonych ścianach konieczne jest zastosowanie odpowiednich materiałów hydroizolacyjnych zabezpieczających przed penetracją wody do wnętrza budynku.

Autor: Koester - zobacz wizytówkę firmy