Przytulny, ciepły, nie drogi w utrzymaniu dom, to dziś marzenie niemal każdej rodziny. Rozpoczynając budowę lub generalny remont warto więc zatroszczyć się o solidną, dobrze wykonaną termoizolację, która sprawi, że latem będziemy mogli cieszyć się przyjemnym chłodem, a zimą wydamy znacznie mniej na ogrzewanie. Wysoka jakość izolacji w oczywisty sposób wpłynie także na wartość naszej nieruchomości, a dobór odpowiednich tynków i materiałów wykończeniowych, znacząco poprawi wygląd elewacji zewnętrznej.

Na początek

Metod termoizolacji budynków funkcjonuje co najmniej kilka. Najskuteczniejsza jednak, a co za tym idzie najbardziej powszechna, jest ta, polegająca na przymocowywaniu materiału izolacyjnego do zewnętrznych ścian budynku. Nieco gorzej pod względem skuteczności wypada sposób termoizolacji stosowany w domach o ścianach dwuwarstwowych. Izolator nie jest tam mocowany od zewnątrz, ale umieszczany w szczelinie powietrznej pomiędzy warstwami ściany. Mimo niewielkiej skuteczności, rozwiązanie takie ma pewną wielka zaletę polegającą na zachowaniu pierwotnego stanu elewacji budynku, oraz braku konieczności robienia rozgardiaszu wokół całej nieruchomości. Z pomocą tej metody nie sposób ponadto wyeliminować wszystkich mostków termicznych.

Zdecydowanie najgorzej pod względem skuteczności wypada metoda docieplania budynku poprzez montaż izolatora po wewnętrznej stronie ścian. Taka modernizacja wiąże się z koniecznością pewnego ograniczenia przestrzeni wewnątrz obiektu. Z oczywistych względów jest także niezwykle uciążliwa do przeprowadzenia. Istnieją jednak sytuacje, w których jej zastosowanie okazuje się zwykłą koniecznością. Chodzi oczywiście o budynki zabytkowe, w wypadku których artystyczna i zabytkowa wartość elewacji z góry wyklucza możliwość termoizolacji zewnętrznej. Naszczęście producenci materiałów termoizolacyjnych wychodzą naprzeciw zapotrzebowaniu na stosowanie tej metody i na rynku dostępne są już specjalne, cienkie płyty izolacyjne o znakomitych parametrach, przeznaczone właśnie do budynków o charakterze zabytkowym.

Jak można ocieplić ściany:

Metoda lekka-sucha

To rzadko obecnie stosowana, ale w miarę skuteczna i prosta metoda termoizolacji, polegająca na układaniu materiału izolacyjnego na specjalnych rusztach przymocowanych do elewacji budynku. Ze względu na niewrażliwość izolacji układanej taką metodą ruchy budynku, jest ona dedykowana do wszelkiego rodzaju drewnianych działkowych altan i domków letniskowych. na Najczęściej stosowanym materiałem zewnętrznym w tej metodzie są deski lub różnego rodzaju płyty elewacyjne. Olbrzymią zaletą metody lekkiej suchej jest możliwość układania izolacji właściwie o każdej porze roku. Montaż tego rodzaju termoizolacji jest bardzo prosty i w związku z tym z reguły nie wymaga angażowania wyspecjalizowanej ekipy budowlanej. Ten typ ocieplenia, to idealne rozwiązanie dla wziętych majsterkowiczów,którym zależy na maksymalnym ograniczeniu kosztów.

Metoda lekka-mokra

Określana także powszechnie mianem Bezspoinowego Systemu Dociepleń, lub, nieco bardziej po europejsku, ETICS. Jest to najpopularniejsza obecnie metoda termoizolacji i termomodernizacji budynków, stosowana na masową skalę. Polega ona na mocowaniu materiału izolacyjnego (styropianu lub wełny mineralnej) do zewnętrznych ścian budynku za pomocą odpowiedniego kleju i plastikowych kołków mocujących. Izolator jest następnie przykrywany specjalną siatką z włókna szklanego zatapianą w warstwie kleju i dodatkowo zabezpieczany tynkiem cienkowarstwowym. Ten ostatni ma rzecz jasna za zadanie chronić całość systemu przed ewentualnymi uszkodzeniami fizycznymi, oraz nadawać elewacji estetyczny wygląd. ETICS jest oczywiście zdecydowanie droższy od metody lekkiej suchej, ale jego skuteczność jest o niebo lepsza i z czasem znacząco przekłada się na obniżenie kosztów ogrzewania budynku. Etics jest także znacznie bardziej pracochłonny, a do jego montażu warto zatrudnić odpowiednich specjalistów.

Metoda wypełniania szczeliny powietrznej

Jak wspomniano wyżej, metoda ta jest mało inwazyjna i polega na wypełnieniu pustki powietrznej pomiędzy warstwami ściany odpowiednim izolatorem izolatorem. Zazwyczaj jest to pianka poliuretanowa, granulat wełniany lub styrodurowy, albo też włókna celulozowe. Skuteczność tej metody pozostawia wiele do życzenia, ponieważ jej zastosowanie nie eliminuje mostków termicznych. Te ostatnie można zniwelować przez zastosowanie w newralgicznych miejscach metody lekkiej mokrej (ETICS). Do aplikacji izolatora pomiędzy warstwy ściany niezbędne jest posiadanie odpowiedniego sprzętu i sporej wiedzy fachowej, co właściwie zupełnie eliminuje możliwość samodzielnego wykonania prac. Jedyne korzyści, to zdecydowanie mniejszy bałagan wokół domu i znacznie czystsza technologia układania izolacji.

Metoda ocieplania ścian od wewnątrz

Na to rozwiązanie powinni decydować się wyłącznie ci, którzy nie mają innego wyjścia. Wymaga ono budowy wewnątrz budynku rodzaju szkieletu, który wypełnia się materiałem izolacyjnym a następnie zakrywa deskami lub innym materiałem, jak ma to miejsce w metodzie lekkiej suchej. Ograniczeniu ulega więc przestrzeń w części pomieszczeń budynku, zwłaszcza, jeśli ściany zewnętrzne mają wysoką paroprzepuszczalność. W takiej sytuacji pomiędzy ścianą zewnętrzna a wewnętrzną warstwą zakrywającą izolator konieczne jest pozostawienie 3 – 4 centymetrowego odstępu. Tylko wówczas bowiem ściana będzie odpowiednio wentylowana. W budynkach o słabej paroprzepuszczalności ścian pozostawienie takiej szczeliny nie jest konieczne. Wystarczy jedynie zabezpieczyć izolator od wewnątrz grubą i szczelną warstwą folii. Warto też rozważyć możliwość zastosowania wspomnianych wyżej, specjalnych cienkich płyt do termoizolacji wewnętrznej.

Niezależnie od przyjętej metody,koniecznie należy zadbać o dodatkowe zabezpieczenia najbardziej kłopotliwych miejsc.

Co wymaga dużej troski?

Jednym z takich miejsc są oczywiście ściany fundamentowe. Do ich termoizolacji w żadnym wypadku nie należy stosować wełny mineralnej. Do tego celu najlepiej nadaje się polistyren ekstrudowany (XPS), który dodatkowo zabezpieczyć można folią kubełkową. Dzięki temu ochrona termiczna fundamentów zdecydowanie zyska na trwałości.

Prawidłowe obróbki wokół okien. Szczególnie dokładnie należy też zaopatrzyć termicznie miejsca wokół otworów okiennych. Zastosowany w tych miejscach materiał powinien cechować się możliwie najmniejszą przepuszczalnością ciepła. Solidną warstwę termoizolacji powinniśmy ułożyć wokół okien zwłaszcza wówczas, kiedy nasz budynek jest stary i okna osadzone są głęboko w ścianie. Kolejny newralgiczny punkt, który należałoby solidnie zaopatrzyć, to linia połączenia ścian budynku z dachem. Jest bardzo ważne, by izolacja w tym właśnie miejscu nie była przerwana. Musimy więc zadbać o zachowanie jej ciągłości. Na szczęście producenci systemów dociepleń dysponują całym wachlarzem odpowiednich rozwiązań.

Do miejsc szczególnie narażonych na powstawanie strat cieplnych należą także balkony, a konkretnie punkty ich styku z elewacją. Także i tutaj istnieją jednak możliwości skutecznego zapobiegania ucieczce ciepła do atmosfery. Wystarczy zamocować w punktach styku solidny materiał izolacyjny a dodatkowo zapewnić powierzchni balkonu odpowiednią ochronę przed wsiąkaniem wody, która mogłaby ewentualnie migrować do elewacji pod warstwa izolacyjną. W wypadku nowych budynków takie rozwiązania uwzględnia się obecnie w projekcie, Ale przy termomodernizacji starszych obiektów łatwo to przeoczyć.

Mostki termiczne mogą pojawić się także w miejscach mocowania izolatora do zewnętrznych ścian budynku. By temu zapobiec, należy na łączeniach płyt zastosować wspomniane wyżej kolki mocujące. Jest to konieczne zwłaszcza gdy podłoże do którego kocujemy izolator jest słabej jakości i nie mamy pewności, czy sam klej utrzyma płyty styropianu na elewacji. Ilość kołków na metr kwadratowy należy określić indywidualnie dla każdego obiektu budowlanego. By jeszcze bardziej zniwelować mostki warto przed montażem kołków wykonać w styropianie zagłębienia i wcisnąć w nie klipsy kołków a następnie zakryć je cienką warstwą izolatora.

Materiały termoizolacyjne

Na rynku jest obecnie dostępnych bardzo wiele rodzajów materiałów do izolacji termicznej. Różnią się one między sobą przede wszystkim właściwościami oraz miejscem zastosowania. Do najczęściej stosowanych materiałów termoizolacyjnych należą:

Styropian, to powszechnie przyjęte, handlowe określenie polistyrenu ekspandowanego (w skrócie EPS). Materiał ten, to sztuczne tworzywo powstające w procesie spieniania granulek polistyrenu przy pomocy pary wodnej. Płyty styropianowe zbudowane są z zamkniętych komórek o obłych kształtach. Wewnątrz tych komórek znajduje się pianka polistyrenowa. Komórki są ze sobą dość ściśle połączone, a pomiędzy nimi występują przestrzenie powietrzne (ilość i wielkość tych przestrzeni w najwyższej mierze uzależniona jest od gęstości materiału), co można zaobserwować gołym okiem po ułamaniu kawałka płyty styropianowej. Chociaż EPS jest niewątpliwie materiałem o znakomitych właściwościach termoizolacyjnych, ma też pewne wady, jak chociażby brak odporności na działanie wielu rozpuszczalników oraz olejów czy smarów. Wchodząc z nimi w bezpośredni kontakt, EPS może ulec rozkładowi.

W zależności od tego, w jakim stopniu granulat polistyrenowy zostanie spieniony, w procesie produkcyjnym, uzyskuje się materiał o różnej gęstości, od której uzależniona jest wytrzymałość mechaniczna płyt. W systemach ETICS wykorzystuje się najczęściej płyty EPS o grubości 10 – 15 cm, ale bezwzględnie należy pamiętać, że dla każdej nieruchomości optymalną grubość izolacji powinno się wyliczać indywidualnie.

Wełna mineralna to drugi pod względem popularności materiał termoizolacyjny wykorzystywany w systemach ETICS. Wytwarza się ją z naturalnej skały. Obok takich zalet, jak znakomita izolacyjność cieplna i akustyczna, oraz odporność na działanie niemal wszystkich chemikaliów, wełna mineralna wyróżnia się praktycznie zupełną niepalnością. Pod wpływem ognia może się jedynie stopić, ale tylko wówczas, kiedy przez około 2 godziny temperatura utrzymuje się na poziomie 1000 stopni lub wyższym. Dzięki temu ściany izolowane wełną stanowią dla ewentualnego pożaru skuteczną tymczasową zaporę. Obok wszystkich tych plusów, wełna skalna ma także pewne minusy. Najbardziej uciążliwym jest fakt, że w wypadku uszkodzenia elewacji i trwałego zawilgocenia wełna bezpowrotnie traci swoje właściwości izolacyjne. Wełna mineralna dostępna jest pod wieloma postaciami. Można ją stosować w formie twardych lub miękkich płyt, mat, lub granulatu. Świetnie sprawdza się jako izolator podłóg. Dachów, poddaszy, czy też jako otulina rur i kanałów instalacyjnych.

Polistyren ekstrudowany (XPS)

Jest stosunkowo drogi, dlatego stosuje się go tylko w miejscach narażonych na obecność wody. Jest idealnym materiałem do termoizolacji fundamentów, stropodachów i wszystkich miejsc, gdzie konieczny jest twardy, bardzo wytrzymały izolator(garaże, dachy odwrócone, chale przemysłowe itp.). Włókna celulozowe, Mają znakomitą izolacyjność cieplną i mimo że wyrabia się je z makulatury, sposób ich impregnacji zapewnia im prawie zupełną niepalność Z powodzeniem można więc stosować ten materiał na przykład jako wypełniacz ścian działowych w obiektach użyteczności publicznej ich szczególne walory mogą wówczas znacznie opóźnić tempo rozprzestrzeniania się ewentualnego pożaru.

Keramzyt

To drobne granulki przypominające w dotyku glinę świetnie sprawdzają się w izolacji podłóg na gruncie, stropów i przejść rur w instalacjach drenażowych. Jest materiałem praktycznie nienasiąkliwym i bardzo odpornym na niskie temperatury.

Wybór konkretnego materiału do termoizolacji zależy najczęściej od konkretnych potrzeb inwestora, wybranej techniki i możliwości finansowych. Niektóre materiały, jak na przykład wełnę mineralną, można stosować wymiennie, jednak musi to być zabieg dobrze przemyślany.

Opracował: Leszek Zawadzki

Autor: chemiabudowlana.info - zobacz wizytówkę firmy