Malowanie jest najczęściej spotykaną formą wykończenia powierzchni ścian i sufitów. Pozwala także łatwo zmienić ich wygląd podczas remontu, zaś rozmaite techniki malarskie oraz zdobnicze umożliwiają uzyskanie niezwykle interesujących efektów dekoracyjnych.





Malowanie ścian wewnętrznych to kwestia zarówno estetyczna, jak też techniczna. Rodzaj i skład chemiczny farby nie są bez znaczenia, gdyż decydują o właściwościach powłoki oraz możliwościach jej zastosowania. Zanim więc przejdziemy do tego, jak malować, przedstawimy najpopularniejsze rodzaje farb do wnętrz.

Rodzaje farb

Jednym z kryteriów podziału farb jest rodzaj spoiwa. Obecnie do malowania wnętrz powszechnie używa się farb na bazie spoiw organicznych. Farby dyspersyjne. Popularnie nazywane są emulsyjnymi, zaś spoiwem wiążącym są w nich najczęściej wodorozcieńczalne dyspersje tworzyw sztucznych, np. żywic akrylowych. Farby te można stosować zarówno do malowania podłoży mineralnych (tynków cementowych, cementowo- wapiennych, gipsowych), jak i nowych oraz odnawianych podłoży na bazie tworzyw sztucznych. Nie są zalecane jedynie do malowania tynków wapiennych lub o dużej zawartości wapna. Te powłoki malarskie są trwałe, odporne na ścieranie, charakteryzują się dobrym kryciem (możliwe jest jednokrotne nanoszenie). Farby lateksowe. Są bardzo elastyczne i odporne na szorowanie. Spoiwem są w nich wodorozcieńczalne żywice akrylowe. Farby te tworzą powłoki skutecznie zabezpieczające przed wnikaniem wody - maluje się nimi m.in. powierzchnie wymagające częstego zmywania. Mogą być nanoszone na tynki cementowo- wapienne, podłoża betonowe, gipsowe, płyty kartonowo-gipsowe (w tym pokryte farbą dyspersyjną lub tapetą z włókien szklanych). Farby lateksowe są szczególnie polecane do malowania pomieszczeń o podwyższonej wilgotności, np. kuchni i łazienek oraz korytarzy i klatek schodowych.
Farby dyspersyjno-krzemianowe. Tworzą one wysokoparoprzepuszczalne powłoki, umożliwiające przyjmowanie i oddawanie wilgoci - szczególnie w przypadku podłoży gipsowych. Z tego względu są polecane do malowania sufitów i górnych fragmentów ścian w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności oraz do pierwotnego malowania świeżych (jeszcze całkowicie niewysezonowanych) podłoży mineralnych. Mogą być stosowane do malowania podłoży mineralnych (betonu, tynków wapiennych, cementowo-wapiennych, cementowych, gipsowych, płyt gipsowo- kartonowych), w tym również pokrytych farbami na bazie tworzyw sztucznych. Nie wymagają wcześniejszego gruntowania lub białkowania podłoża i mogą być stosowane już po 14 dniach od wykonania tynku cementowo- wapiennego. Szczególnym rodzajem są farby izolujące. Powstają na bazie wodorozcieńczalnych lub rozpuszczalnikowych żywic alkidowych, a przeznaczone są do odnawiania mocno zabrudzonych powierzchni ścian i sufitów. Skutecznie kryją plamy z nikotyny, sadzy, rdzy oraz wyschnięte plamy po zaciekach. Charakteryzują się bardzo dobrą przyczepnością do podłoży. Mogą być stosowane we wszystkich rodzajach pomieszczeń, w tym także tych o podwyższonej wilgotności powietrza. Przeznaczone są do malowania zarówno podłoży mineralnych, jak i pokrytych powłoką na bazie tworzyw sztucznych. Przy renowacji pomieszczeń mieszkalnych i użyteczności publicznej szczególnie polecane są wyroby wodorozcieńczalne, całkowicie bezpieczne w stosowaniu i pozbawione szkodliwych rozpuszczalników.

Co wybrać

Farby mają różny stopień połysku: połysk, półmat, mat i głęboki mat. Zazwyczaj te o wysokim połysku są bardziej odporne na zmywanie. Jednak duże powierzchnie wyglądają ładniej, gdy nie błyszczą zbyt mocno. Ponadto powłoki matowe skutecznie ukrywają nierówności podłoża oraz błędy wykonawcy. Farbami matowymi nie powinno się malować korytarza ani przedpokoju, gdyż wskutek intensywniej eksploatacji mogą powstawać miejscowe wybłyszczeniapowłoki. Farby do wnętrz są oferowane jako białe oraz w ograniczonych paletach kolorów (np. według wzornika producenta). Część dostawców ma indywidualne systemy barwienia farb (tzw. tinting). Możliwe jest wówczas uzyskanie dużej liczby kolorów (np. według systemu NCS), otrzymywanych przez odpowiednią kombinację wyrobów bazowych i pigmentów. Na rynku są też dostępne pigmenty do farb, ale lepiej nie przygotowywać koloru samodzielnie. Jeśli zabraknie nam farby, nie mamy możliwości uzyskania identycznej barwy. Powtarzalność koloru i jego odcieni gwarantuje tylko skorzystanie z systemowego mieszalnika kolorów. Najtrudniejsze jest dobranie odcienia farby. Na ścianie wygląda ona na ciemniejszą niż na małej próbce we wzorniku kolorów. Inaczej też wygląda w świetle dziennym oraz sztucznym. Najlepiej więc wybierać kolor przy świetle dziennym lub identycznym jak w pomieszczeniu przeznaczonym do malowania.

Jak malować

Zazwyczaj pomieszczenia wewnętrzne maluje się dwukrotnie, nanosząc farbę "na krzyż", ale dostępne są także farby o zwiększonej sile krycia - wówczas wystarcza jedna warstwa. Żeby uzyskać właściwy efekt, podłoże musi być odpowiednio przygotowane. Podłoża chłonne lub kredujące gruntuje się preparatem zalecanym przez producenta farby. Jeżeli podłoże nie jest chłonne, np. było wcześniej pokryte farbą dyspersyjną lub tynkiem na bazie tworzyw sztucznych, wystarczy zmycie wodą z dodatkiem detergentu lub mydła malarskiego. Odpowiednie przygotowanie podłoża zapewnia właściwą przyczepność farby i ułatwia jej nanoszenie. Farby nawierzchniowe nakłada się pędzlem, wałkiem lub przez natrysk, zaś warstwę gruntującą pędzlem, gdyż wtedy najskuteczniej wnika ona w podłoże. Jeśli farba jest w nieporęcznym opakowaniu, warto przelać ją do specjalnego wiadra lub kuwety malarskiej. Bezpośrednio przed użyciem gotową farbę należy wymieszać w celu uzyskania jednolitej konsystencji. Jeśli konsystencja jest zbyt gęsta, można użyć odpowiedniego rozcieńczalnika (najczęściej jest to woda pitna), wskazanego przez producenta i w zalecanej przez niego proporcji. Kolejną warstwę farby nakłada się dopiero po wyschnięciu warstwy poprzedniej. Zazwyczaj czas schnięcia jednej warstwy w temperaturze 20°C i przy wilgotności względnej powietrza 55% nie przekracza 3 godzin. Malowanie zaczynamy od sufitu - wierzchnia warstwa farby powinna być nanoszona zgodnie z kierunkiem padania światła dziennego, patrząc od strony wejścia. Malowanie ścian rozpoczyna się od nadproża nad oknem oraz od miejsc, w których będą się łączyły dwa kolory (np. biały pas ściany pod sufitem z kolorową pozostałą częścią). Wokół okna nanosi się farbę płaskim pędzlem albo wąskim wałkiem. Pozostałą część ścian maluje się, zanim farba wokół okna wyschnie i posuwa się pionowymi, szerokimi pasami. W ramach każdego pasa farbę nakłada się na krzyż, przesuwając duży pędzel lub wałek od góry do dołu. Wszystkie warstwy powinny mieć jednakową grubość, dzięki czemu nie będzie miejsc różniących się odcieniem lub połyskiem. Odrębne fragmenty ścian należy pomalować za jednym razem. Podczas malowania i po jego zakończeniu należy pomieszczenie wietrzyć aż do zaniku specyficznego zapachu.

Malowanie na różne kolory ma wymiar estetyczny, ale i praktyczny: a) ciemne ściany zwężają pomieszczenie

Malowanie na różne kolory ma wymiar estetyczny, ale i praktyczny: b) ciemny sufit obniża optycznie pomieszczenie

Ściana (nie) zwykła

Tradycyjnie maluje się ściany na jeden kolor. Warto jednak czasem pokusić się o eksperyment, aby ożywić tę monotonię. Można zacząć od modnego urozmaicenia - pomalowania na intensywny kolor (brązowy, burgundowy, fioletowy) tylko jednej ściany lub jej fragmentu. Na ścianie można też namalować wzory w innym kolorze przy użyciu szablonu - kupionego lub zrobionego samodzielnie. Szczególnie w pokoju dziecka może to być dobry pomysł

W pokoju dziennym można wykonać tzw. przecierkę. Polega to na pomalowaniu ściany farbą w jednym kolorze, a następnie nałożeniu na mokrą jeszcze warstwę drugiego koloru (np. kontrastowego) i przetarcie gąbką tak, by spod spodu widać było kolor pierwotny. Przecierkę można wykonać nawet na kilku warstwach farb w różnym kolorze lub odcieniu. Interesujące efekty można uzyskać malując farbami z efektem laserunku (przezroczystości). Są one szczególnie polecane do pokrywania powierzchni o atrakcyjnej fakturze, uwypuklają bowiem jej wzór.

FARBY KABE RADZĄ:

AKRYLATEX W - wysokiej jakości farba lateksowa do ścian i sufitów. Tworzy dekoracyjną powłokę o najwyższej odporności na szorowanie i działanie wilgoci. Zalecana do malowania powierzchni wymagających wysokiej odporności na zmywanie, np. w kuchniach, łazienkach i korytarzach. Produkt oferowany w szerokiej palecie kolorów, w dwóch stopniach połysku: mat i półmat. AQUATEX - wyjątkowa farba łącząca najlepsze zalety farb dyspersyjnych i krzemianowych. Tworzy dekoracyjne powłoki o mikroporowatej strukturze i szlachetnym, matowym połysku. Zapewnia wysoką przyczepność i swobodne "oddychanie" podłoża. Zalecana do pierwszego malowania podłoży mineralnych oraz do malowania sufitów i górnych powierzchni ścian w pomieszczeniach "wilgotnych". Nie wymaga gruntowania i może być stosowana już po 14 dniach od wykonania tynku cementowo-wapiennego. Dostępna w kolorach wg wzornika Farby KABE oraz w pastelowych wg dostarczonego wzoru. MILAMAT AQUA - wodorozcieńczalna farba izolująca, na podłoża mocno zabrudzone. Przeznaczona do malowania wszelkich typowych podłoży budowlanych pokrytych plamami z nikotyny, sadzy, rdzy i wykwitami po zaciekach wodnych. Skutecznie kryje najbardziej uporczywe plamy i zacieki. Farba przyjazna dla zdrowia - nie zawiera szkodliwych rozpuszczalników. Dostępna w kolorze białym.

Źródło: Grupa PSB S.A.

Autor: Grupa PSB S.A. - zobacz wizytówkę firmy