Prezentujemy instrukcję wykonania tarasu z zastosowaniem rozwiązania systemowego firmy Sopro.

Rozwiązania systemowe są widocznym trendem w budownictwie. Korzystając z tego typu możliwości inwestor otrzymuje gwarancję kompatybilności produktów i gwarancję spokoju na kilka lat. System tarasowy marki Sopro zapewnia ochronę powierzchni tarasu przed czynnikami atmosferycznymi, takimi jak: zmienne cykle zamarzania i rozmarzania, wysokie temperatury, przenikanie wilgoci.


Filmowa instrukcja wykonania tarasu nad ogrzewanym pomieszczeniem

Krok pierwszy: planowanie spadków, dylatacji i układu okładziny
Zanim rozpoczną się prace wykończeniowe należy zaprojektować taras technicznie, a więc spadki, dylatację i układ okładziny. Korzystając z gotowego profilu jastrychowego, dociskowego planuje się montaż systemowych profili tarasowych, których zadaniem będzie odprowadzanie wody, co zapobiega powstawaniu zabrudzeń na elewacji. Jeśli powierzchnia jastrychu wymaga korekty, wykonuje się ją przy pomocy szpachli wyrównawczej. Można ją nakładać metodą tzw. „świeżo na świeżo” wprost na emulsję kontaktową, która poprawia przyczepność i zapobiega odspajaniu. W przypadku, gdy na krawędziach tarasu nie zaplanowano zagłębienia na montaż profili, można je wykonać przy pomocy szablonów montażowych i szpachli.


Krok drugi: montaż systemu
2 godziny później (czas minimalny)
Po usunięciu szablonów i upewnieniu się, że zaprawa szpachlowa zawiązała, pora na montaż systemu. Pracę zaczyna się od narożników. Zaletą gotowych profili jest ich odporność na korozję, łatwość montażu i estetyczne wykończenie czoła powierzchni tarasu. Prawidłowo wykonany spadek powinien wynosić minimum 1,5 procent.


Krok trzeci: uszczelnienie powierzchni tarasu i balkonu (dwuwarstwowe)
Uszczelnienie nakłada się na całej powierzchni w postaci dwóch warstw. Można je wykonać poprzez malowanie, szpachlowanie i natryskiwanie. W przypadku pierwszej warstwy uszczelnienia, podłoże należy zwilżyć wodą. W hydroizolację wkleja się taśmy i narożniki zapewniające trwałe uszczelnienie dylatacji obwodowych i powierzchniowych.


Po upływie sześciu godzin można kłaść drugą warstwę uszczelnienia. Przydatna może okazać się paca zębata. Powłoka powinna mieć nie mniej niż 2 mm. Uszczelnienie zapobiega pękaniu powierzchni betonowych.


Krok czwarty: klejenie okładziny
24 godziny później...
Po upływie czasu liczonego od położenia ostatniej warstwy uszczelnienia, pora na przyklejenie okładziny. Warto skorzystać z wysokoelastycznych zapraw klejowych klasy S1. Zaprawę miesza się z odpowiednią, wskazaną przez producenta, ilością wody. Skorzystanie z produktów marki Sopro umożliwia wybór metody klejenia i konsystencji zaprawy, w zależności od wielkości i rodzaju okładziny. Metodę cienkowarstwową stosuje się najczęściej przy płytkach o standardowych wymiarach. Zaprawa średniej grubości będzie idealna przy płytkach o zróżnicowanej grubości. Układanie płytek zaczyna się od krawędzi profili tarasowych, uwzględniając przy tym szczeliny dylatacji obwodowej i linię fug. Odpowiednio wykonana zaprawa powinna zapewnić stabilność i nie powodować osiadania płytek w zaprawie. Warto stosować zaprawy w konsystencji półpłynnej, które zapewniają przyleganie okładzin do kleju. Spada w ten sposób ryzyko pękania płytek, gdyż nie ma szans, że będzie się pod nimi zbierała woda (a nawet drobnoustroje).


Krok piąty: fugowanie
12 godzin później...
Elastyczna zaprawa klejowa umożliwia fugowanie wykładziny. Zaprawę miesza się z wodą, w proporcji podanej przez producenta, po czym można przystąpić do układania. Na powierzchni wykładziny, przy użyciu packi, zaprawę wprowadza się w szczeliny. Po wstępnym związaniu zaprawę kształtuje się i zmywa powierzchnie okładziny ukośnie w stosunku do siatki spoin. Warto stosować w tym celu packę do zmywania i wiadra z rolkami.


Krok szósty: wypełnienie szczelin dylatacyjnych sznurem
2h później...

Sznur wciska się w szczeliny dylatacyjne na odpowiednią głębokość i pozostawia miejsce na elastyczną fugę dylatacyjną. Aplikacja fugi jest łatwa, po nałożeniu masy spryskuje się ją preparatem do wygładzania fug dylatacyjnych. Energicznym ruchem należy wygładzić jej powierzchnię. Właściwie wykonane fugi charakteryzują się wodoszczelnością, łatwym czyszczeniem oraz efektem antybakteryjnym.

Marta Sobiecka


Autor: chemiabudowlana.info - zobacz wizytówkę firmy